Książka Obserwator Wasily Vladimirsky mówi, jak autor "zmodyfikowany węgiel" Richard Morgan rzucił science fikcję, zwrócił się do bohaterskiej fantazji i oszukał wszystkich fanów gatunku.
Początki heroicznej fantazjiW 2022 r. Gatunek heroicznej fantazji ("literatura może i magii") zostanie spełniona 90. Jest to dość oficjalnie: w grudniu 1932 r. Na stronach legendarnego dziwnego opowieści Pap-Magazine wyszły "Phoenix na mieczu" , Pierwszą historię Roberta Irwina Howarda o Konanowi z Kimmerii, Tom Hefty Varvar, którego obraz ucieleśnił na ekranie filmowej byłym gubernatorem Kalifornii na szczycie swojej fizycznej formy. Sam nie wiem, Howard położył fundament Canon: kilkanaście ambala o ostrym kawałku żelaza Guziki Magów i demonów, znajduje skarby i podbijają piękności. A wszystko to dzieje się na tle malowniczych ruin starożytnych cywilizacji, w prostym i okrutnym świecie wypełnionym wrogiej magii człowieka.
Cykl Howarda przerażał swoją prostotę i całkowity brak dydaktyk. Conan, klasyczny alfa-samiec i supermarket z moralnymi stoiskami Pavian, niezmiennie pokonany siłowników przeciwników nie wynikają ze względu na oskarżoną inteligencję i nieopystresy ideałów, ale wyłącznie z pomocą mocy, zręczności i nieludzkiej intuicji. Mięśniowy barbarzyńcy bezpiecznie przeżył samobójstwo jego twórcy i dekadę zapomnienia - i czekał na nową serię zainteresowania w latach 60. i 70. XX wieku.
Jednocześnie dał materiał genetyczny dla tysięcy klonów, które wypełniły strony czasopism i książek w miękkiej okładce. Już w drugiej połowie XX wieku stał się ulubionym voodoo dla sarkastycznych ćwieków pierdniętów z Normana Spinradish ze swoim "stalowym snem" (gdzie heroiczna fantazja komponuje Adolf Shiklgrube, wyemigrował do USA) do Terry'ego Patchett z "Płaskim światem) "(Zob. Cohen Barbarian). Ale być może bardzo dowcipna rewizja gatunku odbyła się przez Richarda Morgan w trylogii o nazwie "kraju godnego jego bohaterów".
Nie odgadniemy natychmiast, że Vottosbartkovsky "zmodyfikowany węgiel", który niedawno wypełnił Netflix, a cykl fantasy "kraju godnego jego bohaterów" ("stal pozostaje", "stalowe legiony" i "ciemne wąwozy") jeden autor. Zbyt różne gatunki. Briton Richard Morgan przez długi czas opuszczony science fiction i zwrócił się do bohaterskiej fantazji w 2007 r., Po ostrej, ideologicznie naładowanej krytyce - zarówno po lewej, jak iw prawo - jego powieść "czarny człowiek". Ale czytelnicy, którzy czekali na autora wyraźnego przestrzegania tradycji gatunku, trudno obliczyć.
Dlaczego cykl Morgana nie jest tylko fantazjaJeśli ograniczasz się do Runya Realeling, wszystko w tym cyklu wydaje się być określone na klasycznym kanonie jako notatki. Potężny najemnik barbarian, uczestnik w krwawszych bitwach, w starym wieku lata lidera plemienia, jest. Arystokrata-szermierz, poszukiwacz przygód i bohatera ostatniej wojny - w magazynie. Seksowna czarodziejka, ostatnia córka ludzi, którzy poszli do zamazanego Zachodu, jest również tutaj (jednak jest to, raczej hołd dla innego podgenru - epickiej fantazji). Bogowie i potwory, potężne imperia i starożytne rasy, tajemnicze ruiny i nieporządkowalne skarby - w szerokim zakresie.
Wszystko jest takie, ale warto obrócić namiot na stronach i staje się oczywiste: Richard Morgan sekwencyjnie rozkłada znaczki, niszcząc wszystkie wyobrażalne konwencje gatunkowe. Dziki barbarzyńcy-Stepy w jego trylogii są wysokie, niebieskookie i sufit. Mechnik-Aristocrat - Gay, nie ukrywając swojej orientacji. Nieśmiertelna czarodziejka, lokalna Galadriel, nie tylko preferuje kobiety, więc również należy do plemienia czarnych technokratów - manipulatorów, które wieki temu stworzyły imperium z rozproszonych plemionom koczowniczego i umieścić na tronie ich głębokości - śmiertelnicy. Cóż, bogowie i demony tego świata oraz na wszystkich artefaktach cywilizacji, które niegdyś doświadczyły technologicznej osobliwości, która zmieniła globalną katastrofę.
Richard Morgan przerwy wokół kolan nie tylko Cliché związany z tradycyjnymi bohaterami ról. Do miejsca typowego dla gatunku spowolnienia z powodu dominacji, niepłodność podziw dla siły i zręczności w trylogii przychodzi coś zasadniczo innego. Prawie w tym samym stylu i te same słowa, w szczegółach autora "kraju ..." opisuje homoerotyczne epizody i sceny bojowe, które wyczerpująco charakteryzuje jego postawę nie tak wiele do erotyki co do "Boing".
Ponadto pisarz nie ogranicza się do autopsji oczywistych freudowskich subtektów heroicznej fikcji, takich jak Norman Spirrad lub Firma Philip José. Zadaje ostatni cios nokautów, który w końcu puka glebę z pod nogami Komszaków Canon: W swojej trylogii, autor wchodzi na terytorium powieści społeczno-psychologicznej dla dorosłych, które dla bohistkiej fantazji śmierci jest jak i W Grimarka, ciemna fantazja nie jest szczególnie mile widziana.
Morgan potem i sprawa funtów jego bohaterów w niesłyszących zaklesznościach etycznych, co po prostu nie zauważył Conana z jego kawałkiem żelaza i niezachwianym zaufaniem. Czy możliwe jest zaakceptowanie faktu, że tron cesarza siedzi zepsuty chłopca z szkodnikami sadysty, jeśli prowadzi ludzkość wzdłuż drogi postępów? A może możliwe, aby sprzeciwić się złoowiu z wyjątkiem przemocy - zwłaszcza na świecie, który doświadcza najnowszych konwulsji średniowiecza?
I tak dalej i tym podobne na rosnących, aż do kwestii Theodice, usprawiedliwienie Boga: Dlaczego Stwórca, Wszechmocny i Alllyly, umożliwiają ból i cierpienie (cóż, jeśli wykluczamy najbardziej oczywistą odpowiedź: ponieważ w fakt, że nie istnieje żaden twórca)? Politetam-Pagan jest prostsze: ich bogowie z definicji są ograniczone w możliwościach, wszyscy są odpowiedzialni za aspekt bycia. Ale proste śmiertelnicy tutaj znacznie zauważalnie wpływa na życie bogów pogańskich poprzez codzienne rytuały i ofiary (które częściowo usuwa problem odpowiedzialności), a z dużą ilością szczęścia może również wziąć miejsce w Panteonie.
W końcu Morgan powraca do jedynej rzeczy, która naprawdę odnosi się do "kraju ..." z wczesną fantazją heroiczną. Autor nie instruuje, nie nakazuje czytelników, nie przepisuje autorytetu moralnego, nie próbuje złamać bohaterów po prawej i winnej, ziemiach i kóz. Wszystkie jego postacie, w tym najmądrzejsze i urocze, jest wątpliwym przykładem dla imitacji i doskonale dają sobie raport. Próbuje dowiedzieć się, jak ten świat jest zorganizowany, ponieważ powiązania między ludźmi a bogami są zbudowane i jak daleko są ograniczenia możliwości tych i innych.
Nie tak daleko, jak się okazało. Ale wystarczy obrócić jeden osobno podjęty gatunek literacki z jego stóp.
Trylogy "kraj godny jego bohaterów"