Despois de estudar a historia do conto de fadas Bambi ea biografía do seu autor Félix, o conto chegou a desmontar o conto de fadas en detalle. Intentemos descubrir por que non só fascinou á audiencia de Mala a gran, senón que tamén se converteu nunha especie de fenómeno literario, recibindo o título de "Primeiro Ecolóxico Romano".
Por suposto, as historias sobre os animais falantes apareceron no amencer da humanidade. Ao principio existían en forma de mitos. Nese momento, a xente aínda sentiu a súa inseparable unidade coa natureza e agitou o mundo ao redor da súa imaxe e semellanza. As criaturas en directo foron percibidas en igualdade de condicións e moitas veces mesmo realizáronse no papel das deidades ou os devanceiros do tótem.
Coa formación da civilización, esta conexión debilitada e tales historias foron cada vez máis tomadas pola forma de alegoría. Nas mesmas fábulas de Ezopa ou a "novela de Fox" medieval, os animais servidos só por máscaras en que a xente estaba escondida con paixóns e vicios recoñecibles.
A situación comezou a cambiar só na segunda metade do século XIX. Paréceme que a teoría evolutiva de Charles Darwin desempeñou un papel decisivo neste. Grazas a ela, os seres vivos comezaron a ser percibidos repetidamente como os nosos familiares inmediatos, só agora non no contexto mitolóxico, senón científico.
Unha nova ollada ao mundo animal comezou a penetrar na ficción. Salten estaba lonxe aquí non primeiro. É suficiente recordar o "libro de selva" (1894) R. Kipling ou a colección "animais salvaxes, como os coñezo" (1898) E. setle-thompson.
Tales de fadas "Jungle Books", por suposto, aínda cheo de alegorías, pero os animais aquí xa non se ven como actores que xogan o papel doutra persoa. Están inscritos no medio natural, dotados dos seus propios hábitos e, dun xeito ou outro, son opostos ao mesmo home Mowgli. Kipling Fairy Tales é, máis ben, novos mitos escritos despois de Darwin.
Historias e a historia de Seton-Thompson non nomean contos de fadas. Os seus animais non falan e existen nun mundo completamente real. Non obstante, o escritor está intentando achegarse a eles o máximo posible, transferir os seus sentimentos, atopar analoxías humanas por estes sentimentos e, así, facer que o lector poida empatizar os heroes de catro legis.
En canto ao conto de fadas "Bambi", a súa peculiaridade é que atopou algún "medio dourado" entre os enfoques de Kipling e Setle-Thompson. Por unha banda, aínda é un conto de fadas, por outro, os seus personaxes non son tan mitícolados e épicos, como en Kipling.
Como Madeko, Louise Wong Observer foi escrito, o escritor conseguiu recompensar animais por fala humana e ao mesmo tempo para non perturbar a súa esencia. Ademais, antes de "Bambi", ningún conto de fadas representaba animais tan naturalmente.
Si, Salten en gran parte "aliña" aos habitantes do bosque para facelos máis preto e máis claro. Non obstante, ao mesmo tempo o escritor mostra que aínda son as outras criaturas co seu modo de vida, comportamento e ata toda a vida. Por exemplo, Bambi sorpréndese ao descubrir que o seu esquilo familiar tiña tempo para converterse nunha avoa e morrer dos dentes da cortina.
Como ex-cazador, Salten está moi de forma moi fiable moitos hábitos de ciervos no seu conto de fadas. Aprendemos que Oleinok pode camiñar inmediatamente despois do nacemento, que o segredo principal da supervivencia é a precaución ea capacidade de ocultar. Que durante o crecemento dos cornos, o venado ten que "contar" - é dicir, saltar a pel morta sobre os troncos e as ramas das árbores.
Como na natureza, a nai de Bambi desde certo tempo comeza a deixar o seu fillo só. Despois de todo, o venado debe facerse independente moito máis rápido que o neno humano. Non é de estrañar que o pai Bambi di Sternly: "Non estás só? Xuntos! " "E insiste en que el mesmo aprendeu a" escoitar, distinguir os cheiros e ver ".
En canto aos cervos dos machos adultos, non lles importa sobre a descendencia e as femias están interesadas só no período matrimonial. Vemos como o Bambi maduro comeza a ter unha atracción para Faline, pero ao final do período de matrimonio, tamén é rápido ir a ela (Salten escribe en poética que os machos serán "o camiño da soidade"). Si, e a propia Falina "realiza", que "ama" Bambi só despois de que gañe o seu adversario no torneo.
- Por que xa non me pasa? O ficheiro preguntou humildemente. Bembby experimentou dor instantánea: Merry, a cara ousada converteuse nunha sometida e tranquila. - Viaxe solitario vai máis aló que outros! "Bembby quería dicilo suavemente, a pena, pero contra a vontade, a súa voz parecía severamente. - Non me amas máis? - Falina preguntou un pouco oído. "Non sei", respondeu a Bembby. (Por. - I. Gorodinsky)
A rivalidade do matrimonio entre os machos e a agresión mutua tamén se flotan de súpeto, instintivamente, e non en absoluto porque estaban aloxando na infancia. Ao mesmo tempo, a loita, Salten representa aínda moito máis feroz que normalmente está na natureza.
Todos estes elementos naturalistas e fixeron que un conto de fadas é tan orixinal. Non obstante, estas vantaxes non están limitadas. A pesar da boa parte do naturalismo, o fabuloso comezo en Bambi permanece prevalente.
En primeiro lugar, os animais falan alí - e ata diferentes tipos de comunicarse libremente entre si. Existen exemplos de asistencia mutua interspecífica - por exemplo, cando un ciervo libera unha lebre do Silka. O ton da narrativa tamén é bastante fabuloso, por exemplo, os animais chaman a Bambi "Príncipe de bosque" e xeralmente pertencen a cervos con gran reverencia.
Nos personaxes non é difícil atopar trazos humanos e alegoría. Por exemplo, aquí como OWL fala dos seus familiares:
- ... ¿hai algo como innecesario no mundo como parentes? Despois de todo, se son máis valiosos para ti, non tes nada que ver con eles e, se non, é suprimido. Primeiro non podemos soportar o orgullo, o segundo é para nada. (Por. Y. Nagin)Ao representar a indiferenza dos machos dos ciervos á súa descendencia, ao mesmo tempo fai unha excepción para o pai Bambi. Este vello líder sabio aparece primeiro só episódicamente, fala co seu fillo moi seco e limitado a consellos individuais. Con todo, o Bambi máis vello convértese, canto máis frecuentemente o pai reúnese con el, converténdose gradualmente nun mentor e profesor permanente.
A historia de Oleneck Gobo é indicativa deste respecto, que é capturado por unha persoa. Alí é alimentado, sendo e apreciado, como resultado do que penetra con respecto ao seu eterno inimigo e un sentido da súa propia exclusividade. Volvendo á natureza, Gobo perde por completo coidado e morre rápidamente da man do cazador.
Curiosamente, a partir desta historia, o lector pode facer unha variedade de conclusións. Pode percibir todo como unha alegoría dun home que creceu en "condicións de efecto invernadoiro" e nunca madurou. Ou como parábola por iso é imposible confiar cos seus inimigos naturais, aínda que algúns deles se comporten de xeito diferente. Ou que a escravitude máis acolledora no futuro é moito máis perigosa que a liberdade.
A alegoría máis pura (e un dos lugares máis emotivos do libro) é a conversación de dúas follas de outono, nas que pode atopar un vello parella de parella casada.
- Que nos pasará cando saímos? - Estaremos na planta baixa. - E que hai a continuación? "Non sei", respondeu o primeiro. - Algúns din unha cousa, outros - o outro. ¿Sabes onde está a verdade? ... - E alí, a continuación, sentiremos algo, consciente? - Quen pode dicir isto? Ningún devolto de alí ... Non falemos sobre iso. ... Imos lembrar mellor o bo que era incrible para nós antes! Vostede recorda de como se entende o sol, como se enterraron os zumes da vida en Estados Unidos? Lembras? E a vida do rocío nas horas da mañá? E noites suaves e marabillosas? .. - Agora a noite é terrible, notei o segundo. - e último infinitamente. "Non debemos queixarse", dixo a primeira folla ", porque sobrevivimos a todos". - Realmente cambiou moito? - Preguntou a segunda ficha feita. - De ningunha maneira! - Convencido do primeiro. - Non cambiou nada. Este son eu amarelo e arrugado, e ti - vostede é todo o mesmo home guapo. - Oh, deixe! - interrompeu o primeiro. - Non realmente! - Dusty exclamou o segundo. - Vostede é fermoso, como o primeiro día. E pequenas raias amarelas, apenas agradables, van moito. Créame! "Grazas", foi tocado o segundo. "Non creo en ti ... Realmente non creo ... pero grazas pola túa bondade". Sempre foi tan amable conmigo! Acabo de entender que tipo de ti estás. (Por. Y. Nagin)Como podes ver, o escritor non fixou ningún propósito de escribir un beneficio popular sobre Botánico, Zooloxía e aínda máis ecoloxía. Como calquera traballo artístico, o libro está empurrado, en primeiro lugar, sobre as emocións. A súa lingua é poética e deseñada para espertar co lector o amor da natureza, pero ao mesmo tempo a verdadeira natureza é fermosa e dura ao mesmo tempo. O autor non nos pon nunha especie de lugar idílico como Milnes en Winnie Pohe. O seu bosque é real - con todos os perigos, capriza de clima e a loita inexperta pola supervivencia, onde os individuos descoidados e débiles (como Gobo) están inevitablemente esperando a morte.
Se parece que "Bambi" é só un conto de fadas sentimentais sobre animais bonitos e cazadores malos, aparentemente non o leu. O feito de que Salten non abordou claramente aos seus fillos, testemuña a abundancia de asasinos crueis e escenas sanguentas descritas de forma colorida e sen piedade.
Bambi reúnese coa morte xa no inicio do libro, cando ve como o queimador mata o rato, e despois o venado morto "no sangue cunha ferida rasgada na pala". Ben, cando o inverno vén co seu frío e fame, comeza só unha serie de asasinatos e sen a participación de ninguén.
O corvo atacou ao pequeno fillo enfermo da lebre e atrapouno ata a morte. Long soou no bosque do seu sutil, sufrindo unha voz. [...] Outra vez que o cuco rompeu a gorxa. O esquilo escapou das súas tenaz garras, subiu á árbore e, mentres se preguntaba, comezou a montar nas ramas. Ás veces, ela de súpeto sentouse, en desesperación, as patas dianteiras levantáronse, envolto a cabeza dirixida e o sangue vermello fluíu sobre o peito branco. De súpeto, exprimió, chorou bits e a ardilla caeu na neve. Ao mesmo tempo, os anos corenta de fame voaron á carcasa e comezaron a tomar a súa festa sombría. E pouco despois deste raposo rompeu o fermoso e forte faisán, que amaba e respectaba todo o bosque. [...] A necesidade que non prevía o final, deu orixe a feroz e rudeza. A necesidade caera conciencia, empuxou bos motivos, destruídos bos costumes, morto. (Por. Y. Nagin)Non menos terriblemente describiu as mortes dos coellos e raposos.
Ela (counnies - s.k) As patas traseiras eran impotentes na neve, que se fundiron, pintadas nunha costura de cor vermella de sangue quente. - Podería me axudar un pouco? - repetiu. Falou coma se fose sa, con calma, case divertido. "Non sei o que me pasou", continuou, "Nada especial ... só agora non son capaz de moverse". Non negou, caeu ao seu lado e morreu. (Por. - I. Gorodinsky) - Ao pé do gran piñeiro, - comezou a contar a Ronno, - Lisiza en Morte Agonía. Acabo de pasar. Ver terriblemente o seu tormento. Ela parpadeou a neve e agora roeando a terra ... (por. Y. Nagin)Por suposto, neste conto de fadas hai falta de confianza e tenrura e poesía. Pero todo isto é harmoniosamente combinado coa dura sabedoría da vida real.
Debido ao feito de que Bambi rápidamente trasladouse á categoría de libros infantís, en moitas traducións e adaptacións, escenas sanguentas ou innecesariamente naturalistas suavizadas ou completamente excluídas da trama. Por exemplo, as escenas da morte dos coellos non están en ningunha tradución rusa, excepto a transferencia de Gorodinsky.
Tales "correccións" non lles gustou moito salten. Cando os editores estadounidenses querían "fixar" o segundo libro - "Children of Bambi" (en particular, no capítulo, onde a sesión de matrimonio do alce foi retratada), Salten se opuxo bruscamente tales edicións e, en xeral, "non anunciar o meu Traballa como libro de nenos ... ".
En adaptacións cinematográficas, traducións e o que lideraba todo isto, falaremos xa nos seguintes artigos.
Autor - Sergey Kuriy
Fonte - Springzhizni.ru.