اولین بمب در مسکو دشمن هواپیمایی مسکو در شب 22 ژوئیه 1941 کاهش یافت.
با اولین هواپیمایی بمب افکن های آلمان، 792 نفر زخمی شدند، 130 نفر از آنها فوت کردند، اما تلفات می تواند بسیار بزرگ باشد. در مورد چگونگی دفاع از مرزهای هوایی شهر در روزهای جنگ وطن پرستانه بزرگ سازماندهی شد، نمایش موزه دفاع از مسکو به طور دقیق.
حمله هوایی
دستورالعمل، که وظایف خطوط هوایی را در مسکو تعیین کرد، هیتلر در 19 ژوئیه امضا کرد. از بلژیک و فرانسه، بیش از صدها بمب افکن علاوه بر این، به منظور حل آن مستقر شدند. اولین حمله در 21 ژوئیه 20.00 در مسکو آغاز شد، زمانی که 195 هواپیمای دشمن دوره شهر را گرفت. اهداف اصلی فاشیست ها کرملین، ایستگاه ها، امکانات هوایی و فرودگاه ها بودند.
پست های خدمات نظارت هوایی، هشدارها و ارتباطات (اختصار معرفی شده) دشمن را کشف کرد که Armada از خط Roslavl - Smolensk عبور کرد. قبل از انتشار هواپیمای حریف به منطقه بمب گذاری تقریبا یک ساعت و نیم بود. با برآورد های درشت، تنها نیمی از خدمه پرواز می کنند و سپس می توانند این کار را انجام دهند. هواپیمای آلمان 104 تن بمب های ففیک و بیش از 4،6،000 کیلوگرم "فندک" را کاهش داد، و 1166 فونداسیون آتش سوزی را ایجاد کرد.
برای پنج و نیم ساعت از اولین حمله، کاربران ضد هواپیما تقریبا 30 هزار پوسته و 130 هزار کارتریج تفنگ ماشین را در دشمن منتشر کردند. فرماندهی شوروی تخریب 22 هواپیمای آلمان را گزارش کرد. حریف نیز تخمین زده شده است که تلفات او بسیار کم است - در 6-7 اتومبیل. مسکو منعکس کننده توده های عظیم لوفت وافه و دو شب آینده بود.
سپرده، "کفش های کتانی" و ویولا
در ارتش مسکو، Vose به دنبال هواپیمایی دشمن - خدمات نظارت هوا، هشدارها و ارتباطات. اولین دشمنان 9 ایستگاه چاپ شده را ملاقات کردند - "هواپیما های رادیویی" RUS-1 و RUS-2، که در یک دایره در فاصله تا 300 کیلومتری شهر بودند. این اولین سیستم های تشخیص طولانی مدت شوروی بود. فقط در سال 1940 به روسیه Rus-1 وارد شد، در فاصله ای از 60 تا 85 کیلومتری هدف قرار گرفت. RUS-2 فاصله، جهت پرواز و سرعت هدف را در شعاع 100 کیلومتر تعیین کرد.
در یک شعاع 250 کیلومتر و نزدیک به مسکو، هفتصد پست، مشاهدات بصری را معرفی کرد. آنها تاسیسات صوتی موبایل را با رگه های نصب شده داشتند، که با تارپولم هایی که به آسمان هدایت می شدند پوشیده شده بودند. برای هر لوله پاسخ داده شده صوتی، و یا، به عنوان آن را نیز نامیده می شود، ممیزی، که به فضای با استفاده از دستگاه های تقویت صدا گوش فرا داد. افراد مبتلا به شنوایی حاد به پست ها منتقل شدند: اغلب نوازندگان، گاهی اوقات چشم انداز معلول و حتی کاملا کور بود. ممیزی می تواند هواپیما را برای 5 تا 15 کیلومتر بازگرداند، و در شب نصب با استفاده از کانون توجه هماهنگ شد و یک جفت "Vozhzvuk" را تشکیل داد.
ایستگاه های ایستگاه بخش مهمی از سیستم دفاع هوایی Metropolitan بود، زیرا در ابتدای جنگ جهانی دوم، یک تمرین بمب گذاری استراتژیک در شب بود. تا 75 درصد از تمام بمب گذاری های مسکو، حریف در شب ساخته شده است. تاریکی موجب اقدامات دفاع هوایی شد، کار آتش نشانی را مختل کرد و به ظهور وحشت کمک کرد. در ابتدای حملات در منطقه متروپولیتن بیش از 600 نقطه روشنایی وجود داشت. محدوده دید هواپیما در پرتو پرتو از 3 تا 20 کیلومتر متغیر بود.
موانع Aerostats
نماد دیگر نماد دفاع مسکو Ballogenee (AZ) بود که مانع از بمب گذاری دید از شیرجه شد. تا 21 ژوئیه، 124 پست AZ در شهر کار می کرد و تا پایان سال 1941 تعداد آنها به 303 افزایش یافت. Aerostats با هیدروژن پر شده بود. ایستگاه گاز در Dolgoprudny بود، و گاز برای سوخت گیری در اطراف شهر به عنوان دقت به عنوان ممکن است - به پا در Golder گاز نرم تحویل داده شد. با توجه به شباهت های خارجی آنها، Muscovites اغلب توسط Gazgolders و بالن ها اشتباه گرفته شده، Gentelely به نام "سوسیس" نامیده می شود.
یک کابل فلزی سنگین ارتفاع بالابر Aerostat را محدود می کند. تنها 3 کیلومتر افزایش نیافت. Tandem یکی در وسط کابل است، دوم در بالا - به 4.5 کیلومتر رسید. بالای "گرگ های" از سه AZ به 6 کیلومتر افزایش یافت، اما چنین بسته نرم افزاری تقریبا به دلیل پیچیدگی آن اعمال نشد.
در طول اولین مالیات، یک بمب گذار توپ توپ را از توپ به دست آورد، اما، آن را شکستن، موفق به ترک. اولین کشنده برای دشمن، برخورد با AZ در تاریخ 11 اوت 1941 اتفاق افتاد، زمانی که بمب افکن میانی آلمانی HE-111 در برخورد از دست رفته بود، بال را از دست داد و به رودخانه در خاکستری Karamyshevsky فرو ریخت.
در پایان سال 1941، پایتخت به معنای حقیقی بود که پرونده را با گروهبان دیمیتری نشان داد. تلاش برای حفظ بالون شکسته، دیمیتری به او به آسمان رسید. پیچیدگی کابل، متروستروئید سابق به دریچه ایمنی برای حفظ گاز رسید. تا زمانی که ارتفاع پرواز از 600 تا 1 کیلومتر متغیر بود. در نهایت، به عنوان یک بالن 110 کیلومتر از پست خود، به همراه یک بالن 110 کیلومتر از پست خود فرود آمد. برای شجاعت، او دستور بنر قرمز را به دست آورد.
نسل های پوشکین و "فالکون های استالین"
به اولین چغندر Luftwaffe، آسمان مسکو توسط تقریبا 800 اسلحه ضد هوایی (85 و 76 میلیمتر)، حدود 250 اسلحه کوچک (37 و 25 میلیمتر) و 336 کارخانه ضد هواپیمای ضد هوایی با دستگاه Maxim محافظت شد اسلحه مواد مخدر ضد هواپیما Malocaliberian حتی سقف ساختمان ها را افزایش دادند.
مقایسه در آن زمان خدمات دفاع هوایی در مسکو و لندن، خبرنگار "Sandy Times" انگلیسی مشخص شده است: "آتش سوزی قدرتمند باعث ایجاد یک اثر چشمگیر شدید شد: Shrapnel از پوسته های ضد هوایی در امتداد خیابان ها، با دقت. ده ها تن از نورپردازی آسمان را روشن کرد. در لندن، من مجبور نیستم چیزی شبیه آن را ببینم یا بشنوم. " در مجموع، در طول جنگ با آتش از باتری های ضد هوایی، دفاع هوایی مسکو به 230 هواپیمای حریف شلیک شد.
یک واقعیت شاغل: سرگئی Klimenko یکی از مدافعان آسمان مسکو بود - شاعر بزرگ روسیه الکساندر پوکین. او جنگ را با فرمانده جدایی از یک باتری ضد هوایی، که مخالف تئاتر ارتش سرخ در میدان کمون بود، ملاقات کرد (حالا Surchant Suvorov). در این پست، نسل شاعر بزرگ، همراه با رفقای خود، دو سال باقی مانده بود.
در آغاز جنگ، هواپیمایی دفاع هوایی مسکو شامل حدود 500 جنگنده بود. اولین کسی که موفق به دست کشیدن حریف شد، ستادان گوزکو بود: 2 ژوئیه، او هواپیمای اطلاعاتی دشمن YAK-1 خود را پس از آن با خیال راحت راه اندازی کرد. پس از یک ماه، در 7 اوت، یکی از اولین در تاریخ شب تارانوف، ویکتور طللیخین، ستوان جوان را اجرا کرد. جنگنده خود I-16، که در آن قهرمان آینده اتحاد جماهیر شوروی شاهکار بود، موتورهای جستجو در جنگل نزدیک مسکو تنها در سال 2014 یافت شد.
شهر تاریکی زمین
برای از بین بردن عواقب بمباران، یک سیستم دفاع هوایی محلی ایجاد شد (MPVO). تعداد کل او به 650 هزار نفر رسید، سه چهارم زن بودند. یک شرکت واحد، موسسه، موسسه آموزشی یا یک ساختمان مسکونی وجود نداشت، جایی که هیچ تخصیصی از جنگجویان دفاع هوایی وجود نداشت.
سفارش شماره 1 برای مسکو MPVO و منطقه مسکو 22 ژوئن 1941 یک "موقعیت تهدید" اعلام کرد. نور کامل معرفی شد: روشن کردن روشنایی خیابانی و تبلیغات نور، همه پنجره ها به کمبود مواجه شدند. کم نور شدن تا پایان جنگ ادامه یافت و روشنایی خیابانی استتار تنها در پاییز سال 1942 روشن شد، زمانی که هواپیما توانست متوقف شود.
علاوه بر این، اکثر مسکو تا آن زمان چوبی باقی مانده بود، بنابراین مبارزه علیه آتش سوزی حیاتی بود. تیم های آتش نشانی داوطلبانه برای کمک به بخش های کارکنان حفاظت از آتش ایجاد شد که شامل تا 205 هزار نفر از پرسنل بود و حتی در طول بمب گذاری، وظیفه ساعت را ادامه داد. در طول دوره جنگ، آنها به بیش از 40 هزار بمب آتش سوزی تهدیدی بستگی داشتند و حدود 2 هزار نور را از بین می برند.
نتایج شبانه
از ژوئیه 1941 تا آوریل 1942، دشمن حدود 9 هزار حمله را به منطقه دفاع هوایی مسکو ساخت. کمتر از 350 هواپیما به پایتخت افتاد. 1.6 هزار فورگاسال و 110 هزار بمب آتش سوزی آتش سوزی به شهر بازنشانی شدند، 2.2 هزار مسکوک تحت بمب کشته شدند، 5.5 هزار نفر زخمی شدند.
سرگئی Averyanov موزه موزه موزه Destiner. "ستاره قرمز"