ژاپن
در مورد سنت ژاپن از بالا بردن کودکان به افسانه ها. به طور خلاصه، او به نظر می رسد مثل این است: تا پنج سال سن، یک پادشاه، از پنج تا پانزده - بنده، و بعد از پانزده - یک دوست.
این به این معنی است که همه چیز به یک کودک کوچک اجازه داده می شود. شما می خواهید - خوردن دست، نشستن بر روی میز، شما می خواهید - قرعه کشی بر روی دیوارها، شما می خواهید - ایستاده در یک گودال. هیچ کس نخواهد خورد بزرگسالان سعی می کنند هر گونه وحشت از یک پادشاه کوچک را برآورده کنند و مجازات و سخنرانی ندارند.
این کاملا چیز دیگری است که کودک 5-6 سال تبدیل می شود. در این سن، کودک به مدرسه می رود و با دانش جدید در زندگی او، یک رشته سختگیرانه است. از لحاظ نظم و انضباط، ژاپنی ها متعصب واقعی هستند. این اغلب نه تنها توسط رفتار دانش آموزان، بلکه ظاهر آن نیز تنظیم می شود. از یک مدرسه کوچک، لازم است که او ایستادگی کند، مانند همه چیز بود و شگفتی های ظرفیت کاری را نشان داد. معلم کلمه یا والدین برای او قانون است.
کودکانی که به سن پانزده ساله رسیده اند، یک فرد مستقل کامل است. بزرگسالان آنها را متوقف می کند و به آن مربوط می شود - به او توصیه می شود، نظر او به حساب می آید.
در ترکیه، همانطور که در تمام کشورهای مسلمان، زنان در زمینه آموزش کودکان مشغول به کار هستند. در صورتی که پدر عملا در ابتدا در زندگی کودکان شرکت نمی کند، طبیعی است.
همچنین در ترکیه آموزش جنسیتی را تصویب کرد. دختران به مامان در مزرعه کمک می کنند و پسران - پدر در کسب و کار خود.
برای بازی کردن و مشارکت با فرزندان والدین ترکیه پذیرفته نمی شود، اغلب کودکان خود را اشغال می کنند. اما از آنجایی که والدین شرقی به ندرت به یک کودک محدود می شوند، پس بچه ها به تنهایی خسته نمی شوند. علاوه بر این، کودکان مسن تر اغلب توابع پرستار بچه یا مادربزرگ را در رابطه با Sibings جوان خود انجام می دهند.
اما در چین، برعکس، آموزش جنسیتی وجود ندارد و در حال افزایش است. پسران و دختران سعی می کنند همین کار را آموزش دهند، بدون جدایی مسئولیت های مردان و زن.
مهمترین چیز برای کودک چینی Dysicipline است. زندگی یک چینی کوچک به یک برنامه بسیار سخت تبدیل شده است که والدین شکل می گیرند و چه کسی باید کودک باشد.
گاهی اوقات ممکن است به نظر می رسد که چینی ها روبات های کوچک را در حال رشد می کنند، زیرا کودکان باید به شدت از تمام قوانین پیروی کنند، اما بزرگسالان به عنوان مناسب درک می شوند و ستایش بچه ها به ندرت می شود.
اما در ایتالیا، فرقه واقعی کودکان حاکم است. هیچ چیز مانند بچه های دوستانه وجود ندارد، زیرا هیچ نهادهای فردی و سازمانی برای کودکان وجود ندارد، بلکه کل کشور است. اگر ما یک تعهد به نگاهی به یک زن داشته باشیم که کودک را در یک مکان عمومی تغذیه یا پنهان می کند، پس در ایتالیا، آن را تنها باعث تردید خواهد شد. کودکان در اینجا مجاز هستند اگر نه همه، پس از آن، اما نمی توان گفت که آنها به خودشان ارائه می شوند و بزرگسالان در تربیت شرکت نمی کنند. در ایتالیا، یک فرقه یک خانواده بزرگ وجود دارد، بنابراین معمولا بسیاری از بزرگسالان اطراف کودک وجود دارد که چشم های مشتاق را نزنند.
سوئد اولین کشور جهان شد، که به طور قانونی مجازات فیزیکی کودکان را ممنوع کرد، هر دو در مدرسه یا مهد کودک و در خانواده اش. کودک حق دارد که از آژانس های اجرای قانون شکایت کند تا از وظایف والدین سوء استفاده کند.
پدران اسکاندیناوی برای مشارکت فعال خود در تربیت فرزندان شناخته شده اند. در خیابان های سوئدی و زمین های بازی کودکان، شما می توانید به عنوان اغلب به عنوان مادران ملاقات کنید. علاوه بر این، قانون فقط پدر را برای به اشتراک گذاشتن یک مادران زایمان به اشتراک می گذارد، او را مجبور می کند آن را انجام دهد.
عکس توسط Emma Bauso: PEXELS