بعضی از دانشمندان بر این باورند که سیاره نهم خورشیدی ممکن است به عنوان یک سیاهچاله کوچک تبدیل شود. یک جسم فضایی عظیم را می توان از طریق تابش خروجی از لبه آن به نام تابش Hocling تشخیص داد.
جستجو برای یک شواهد صریح از وجود سیاره چرخاندن به مراتب فراتر از نپتون مدار، با موفقیت تاج گذاری نشده بود. برای سالها از ستاره شناسان، تغییرات مدار سیاره ای را برای پیش بینی حضور سیارات جدید اعمال می کنند. اگر مدار سیاره با پیش بینی ها هماهنگ نیست، دانشمندان به روز رسانی فیزیک (به عنوان مثال، با به دست آوردن نظریه بهبود یافته از گرانش). بنابراین ناتوانی نور علم دقیقا توسط مدار جیوه توصیف شده، منجر به ظهور نظریه نسبیت انیشتین شد. رفتار غیر قابل درک در مدار اورانیوم در انتهای مخالف منظومه شمسی به یک دلیل برای باز شدن سیاره نپتون تبدیل شده است.
تیم ستاره شناسان در سال 2016 مجموعه ای از اشیاء از راه دور از سیستم خورشیدی را مورد بررسی قرار دادند. اجسام کوچک یخ به نام Transneptunova اشیاء در مدار تاریک در خارج از مدار نپتون قرار دارند. برخی از آنها جنبش مسیریابی با یکدیگر همخوانی دارند. احتمال این که خوشه بندی می تواند به صورت شانس اتفاق می افتد - کمتر از 1٪. این واقعیت باعث شد که کارشناسان نشان دهند که ممکن است یک سیاره عظیم وجود داشته باشد - چیزی بیش از نپتون بیش از 10 بار بیشتر از خورشید نسبت به نپتون چرخش دارد.
آنها این دنیای فرضی را به سیاره نهم نامیدند. ایده می گوید که گرانش این شیء می تواند این TNO را بر روی مدارهای گروهی حاصل کند.
در ماه فوریه، محققان فرضیه ای را مطرح کردند که شواهد وجود سیاره نهم از جمله خوشه TNO ممکن است نتیجه ستاره شناسان گزارش های تلسکوپ خود را به گزارش علوم زنده ارسال کنند. به عبارت دیگر، این TNOS را می توان به دلیل مشاهدات "محاصره" دانشمندان گروه بندی کرد. پنج سال بعد، سیاره نهم هرگز شناسایی نشد.
انگیزه تاریک
اگر نه سیاره واقعا در جایی قرار دارد، می تواند بخشی از مدار خود باشد که تا کنون از خورشید آن را می گیرد که اخترشناسان نمی توانند از تکنولوژی مدرن استفاده کنند. دانشمندان جیمز عوین نماینده دانشگاه ایلینوی و یعقوب استلز از دانشگاه داور به نتیجه جدید آمدند - سیاره نهم ممکن است یک سیاهچاله کوچک باشد. این فرضیه می تواند توضیح دهد که چرا تلسکوپ هنوز یک جسم اسرارآمیز را پیدا نکرده است.
Orbits Anomalies احتمالا ممکن است نتیجه تاثیر سیاه چاله اصلی باشد. دومی در مقایسه با سیاهچاله های فوق العاده ای که به دلیل فروپاشی ستاره ظاهر می شود، از پلاسمای گرم در مراحل اولیه زندگی جهان تشکیل شده است. چنین سیاهچاله ها ممکن است اندازه های کوچک داشته باشند. با توجه به محاسبات Astrophysics، هدف از این نوع با توده ای از پنج برابر بیشتر از جرم زمین با شعاع تا 4 5 سانتیمتر متمایز است.
چنین سوراخ اولیه با یک تابش جزئی مشخص می شود، اما هاله از ماده تاریک به دو یا سه واحد نجومی در اطراف آن در اطراف آن گسترش می یابد. نویسندگان این مطالعه معتقد هستند: تنها راه اثبات وجود یک سیاهچاله کوچک به جای سیاره نهم، شناسایی منابع متحرک اشعه گاما است.
برای ستاره شناسان، بسیار مهم است که یک سیاهچاله کوچک را در لبه منظومه شمسی تشخیص دهیم. اگر محل شیء را تعیین کنید، ماموریت هدف این فرصت را برای نزدیک شدن به افقی رویدادها و احتمالا ایجاد خواهد کرد چرخش در اطراف سیاه چاله. دانشمندان قادر به مشاهده یک محیط گرانشی شدید خواهند بود. قابلیت های تکنولوژیکی ناسا به شما این امکان را می دهد که نسخه بلند مدت افق های جدید را برای سفر به نزدیکترین سیاهچاله - شیء اسرارآمیز ترین در کل جهان ایجاد و اجرا کنید.