در زندگی روزمره، اندازه گیری فاصله از یک نقطه به سوی دیگر باعث مشکلات نمی شود. این از واحدهای مختلف آشنا به ما استفاده می کند. به عنوان مثال، شنوایی، یک رقم 100 متر، هر کدام می توانند به لحاظ ذهنی تصور کنند چقدر است. دانشمندان برای پیدا کردن فاصله بین اشیاء در نجوم، شامل یک مجموعه کامل از روش ها هستند.
بدن های آسمانی در منظومه شمسی
ستاره شناسان به ندرت با کیلومتر کار می کنند. می گویند که فاصله از زمین تا ماه 384.4 هزار کیلومتر است، هنوز هم ممکن است، اما با اشیاء دیگر، تعداد بسیار طولانی تر می شود. برای اندازه گیری فاصله در منظومه شمسی، یک واحد نجوم خاص استفاده می شود - Au (a. E. E.).
این مربوط به اندازه نیمه محورهای بزرگ مدار زمین و در همان زمان فاصله بین زمین و خورشید است. در سال 2012، اتحادیه نجوم تصمیم گرفت شماره دقیق را برای A.E. - 149 597 870 700 متر. راحتی استفاده از واحد این است که هنگام اندازه گیری فاصله ها به اشیا، شما می توانید آنها را با دویدن سیاره از خورشید مقایسه کنید. به عنوان مثال، فاصله از زمین به اورانیوم حدود 20 سال است. e
برای پیدا کردن فاصله تا اشیاء نسبتا نزدیک (چند A. E.)، روش رادار استفاده می شود. این دقت بالا دارد. لازم است که چند پارامتر را بدانیم: سرعت نور، حرکت بدن و زمین. تلسکوپ رادیویی یک سیگنال را ارسال می کند که از سطح بدن منعکس می شود و به زمین می رسد. زمان عبور از پرتو در آنجا و بازگشت به شما اجازه می دهد تا فاصله را به جسم محاسبه کنید.
اگر بدن آسمانی از زمین عبور تر باشد، پس از آن فاصله با روش اختلاف منظر افقی اندازه گیری می شود. Pararallaks تغییر در محل قابل مشاهده بدن نسبت به پس زمینه از راه دور، بسته به جایی که ناظر واقع شده است. چند منظر چندگانه جدا شده است، که در نجوم استفاده شده است.
روش اختلاف منظر افقی به شرح زیر است. بودن در یک نقطه نقطه، موقعیت جسم در آسمان نسبتا طولانی تر از ستاره های دور است. سپس به نقطه دیگری از سیاره بروید و دوباره موقعیت بدن آسمانی را ذکر کنید.
فاصله بین نقاط مشاهده به عنوان زاویه بین سطح و جسم شناخته شده است. در نتیجه، یک مثلث به طور مساوی به طور مساوی به دست آمده است. به عنوان یک پایه، قطر مدار زمین استفاده می شود.
اندازه گیری فاصله به اشیاء دور
برای اشیاء حتی بیشتر از راه دور، حتی استفاده از واحدهای نجومی غیر عملی است. بنابراین، ستاره شناسان فاصله را در سال های سبک بیان می کنند (1 سال نوری 9.46 x 1015 متر) و اغلب - در پارسکا (1 پارسکا 3،2616 سال نوری است).
اگر شما نیاز به پیدا کردن فاصله دقیق به ستاره ها، و فرض بر این است که آن را بیش از چند ده سال نوری، از روش یک اختلاف یک ساله استفاده کنید. محل بدن در سیستم خورشیدی نسبت به ستاره های دور اندازه گیری می شود. و تعریف فاصله از این ستاره ها با مقایسه آنها با کهکشان های دیگر رخ می دهد.
روش اندازه گیری فاصله باقی می ماند - لازم است از یک نقطه از سطح زمین به دیگری حرکت کنید تا حرکت زاویه ای ستاره را بیابید. با این حال، اندازه زمین نسبت به ستاره ها خیلی کوچک است.
برای راحتی و اندازه گیری دقیق تر، ناظر باقی می ماند در همان نقطه، اما اندازه گیری ها در فاصله نیم سال ساخته می شود. برای 6 ماه، زمین، تبدیل شدن به اطراف خورشید، به نقطه مقابل مدار تبدیل می شود، و محقق حداکثر فاصله بین دو نقطه را دریافت خواهد کرد. کوچکتر اختلاف منظر، پارکوپ های بیشتر به ستاره خواهد بود.
این امکان وجود دارد که فاصله را به بدن خارج از راه شیری اندازه گیری کنیم. دانشمندان بر روشنایی ستارگان Cefeide، شیوع ابرنواختر متمرکز هستند و آنها را با سایر اشیاء شناخته شده مقایسه می کنند. و فاصله تا کهکشان های دور، جایی که ستارگان قابل مشاهده نیستند، با مشاهده جابجایی خطوط در طیف خود تعیین می شود.
یک واقعیت جالب: ستاره قطبی یک Cefeide معمولی است که شناخته شده است - می تواند روشنایی را تغییر دهد. با این حال، اخیرا، ستاره قطبی با یک درخشش پایدار متمایز است. فاصله تا آن از زمین - 137 پارس.
اندازه گیری فاصله به ستاره ها و کهکشان ها یک توالی خاص دارد. برای اشیاء نزدیک، روش های رادار و اختلاف منظر استفاده می شود. برای دور - ارزیابی درخشش و تغییر در طیف TEL.
سایت کانال: https://kipmu.ru/. اشتراک، قرار دادن قلب، نظرات خود را ترک کنید!