پزشکان استرالیا یک مطالعه را انجام دادند که طی آن احتمال آسیب به بیمار به علت گازهای روده ای از کارکنان پزشکی عمل می کرد. معلوم شد که خطر ابتلا به اثر فاستر بستگی به شرایط خاص مرتبط با این فرآیند دارد.
نقطه شروع مطالعه، سوال یکی از پرستاران استرالیا به او در سال 2001 به سرپرست خود به جراح خود رسید. نماینده پرسنل پزشکی، اغلب میزبانی مشارکت مستقیم در عملیات، از احتمال آسیب رساندن به بیمار به علت زباله های دوره ای از گازهای روده خود به طور مستقیم در اتاق عمل خواسته بود. از لحاظ نظری، چنین فرایندی می تواند به خوبی می تواند میکروارگانیسم های پاتوژن را که از کارکنان پزشکی متمایز شده است، در باز کردن زخم بیمار متمایز شود، و بر این اساس، باعث می شود سپسیس دوم شود. شایان ذکر است که جراح یک پاسخ عملی را به یک سوال داده نمی داند، بنابراین با یکی از میکروبیولوژیست های معتبر که در کانبرا (استرالیا) مشغول به کار بودند، تماس گرفتند. کارشناس تصمیم گرفت تا یک آزمایش عملی را انجام دهد و از یکی از همکارانش خواست تا به طور مستقیم به ظرف پتری با فاصله ای بسیار کوتاه - پنج سانتیمتر فشار آورد. در عین حال، شرکت کننده تجربه اقدام پیشنهادی را برای اولین بار در لباس انجام داد، و سپس بدون آن. پس از اتمام آزمایش، هر دو ظروف پتری یک شبه باقی مانده بودند تا بتوانند بازتولید احتمالی بیشتری از باکتری ها را تضمین کنند. نتیجه نشان داد که دستگاه برای تجربه ای که در آن حباب در لباس تولید می شود، صبح روز بعد کاملا تمیز بود، که نشان دهنده عدم امکان عملی آسیب رساندن به بیمار با کارکنان پزشکی زمانی بود که گازهای روده منتشر می شود.
قابل توجه است که در یک ظرف پتری، حباب که توسط عقب عقب دست نخورده ساخته شده بود، هنوز دو نوع باکتری وجود داشت که معمولا در روده و پوست انسان وجود دارد. با این حال، به عنوان محققان اشاره کرد، خطرات چنین اتلاف گازها برای بیمار نمی تواند به عملیات، از آنجا که کارکنان پزشکی همیشه کار خود را در لباس کار گذاشته است.