من درد تازه ای را که در طول تغذیه بود به یاد می آورم ...
دو هفته از لحظه ای که من یک نوت بوک را آغاز کردم گذشتم. من چند روز قبل از آن تغذیه نکرده ام، و من شروع به احساس غم و اندوه غم و اندوه کردم. این اتفاق می افتد زمانی که شما برای همیشه از جایی که شما بسیار خوب بودید بروید. همه چیز غیر قابل تحمل بومی، میل است.
من یک درد تازه را که در طول ایجاد تغذیه - ستاره های روشن در جلوی چشم بود، زمانی که کودک تنگ شد، نوک پستان ترک خورده را به یاد می آورد. پوشش های سیلیکون مسخره، بوی بیپانتن، اندازه گیری Buzz از breastsos. همه این ها متوقف به شلاق زدن حافظه، و من در آن روز با غم و اندوه خاص، دلسوزی و مهربان یادآوری کردم. حتی این واقعیت که قبل از من ناراحت شدم، به عنوان مثال، نوک پستان دوم را تکان دادم، که گاهی اوقات به دیوانگی به ارمغان آورد، به یک هویج سکوت، در حال حاضر به نظر می رسید یک بی رحم زیبا بود. دو هفته پیش، من آن را یک نکته زیبا ندیدم. چیزی برای من اتفاق افتاد
قفسه سینه متورم شد و گریه کرد با قطرات نادر شیر. به نظر می رسید که تمام حساسیت های بسیار قدیمی برای چند روز در امتداد قفسه سینه سکوت شده است، که در ضربه های سینه بند انباشته شده است.
بله، من شنیدم که افسردگی یک ماهواره خصوصی است که با شیر مادر تغذیه شده است، با تغییرات هورمونی در بدن همراه است. احساس می کند داستان دوست دختر در مورد شهر بسته، اشاره کرد در تمام نقشه ها. و در اینجا من در آن سفر می کنم. به همین ترتیب محل. در اینجا همه مسافرت - کسی به تعویق افتاده است، و کسی تنها از پنجره ماشین می بیند. در حال حاضر در شهر و در حال حاضر، تنها یک خیابان - به افتخار اتمام شیردهی. و در اینجا یک باران هنری بی پایان است، من در این خیابان می روم و مهم نیست که چقدر گاز است، سرعت هنوز یک لاک پشت است. من می دانم که این خیابان به پایان خواهد رسید، و زمانی که من هیچ نظری ندارم.
اما چگونه باید خودم را آسان کنم؟ چگونه می توان این را به دست آورد؟ خلاصه ای از انجمن ها مشابه "بولتن یک منطقه" بود - PEI Lequers Sage، سفت کردن سینه بند با لذت و آن را با برگ های کلم سرد.
چند روز بعد در دفتر سیاه پوست، دکتر با صدای کاغذی کار کرد. سپس داروساز خسته کننده قرص ها و هماتوژن را مختل کرد. در چند روز آن را آسان تر بود، و در جهان دوباره خنده رنگی متولد شد.