سال گذشته، ما شروع به صدور مواد در مورد سیاست های جمعیت شناختی در کشورهای مختلف کردیم. اولین متن این سری به آزمایش معروف چینی "یک خانواده - یک کودک" اختصاص داده شد.
مواد دوم، توسعه Zigzag از سیاست های خانوادگی در ایران را تحلیل کرد. امروز ما در مورد چگونگی حقوق تولید مثل شهروندان در هند - دومین جمعیت بزرگ جهان صحبت می کنیم.
این واقعیت که هند به نحوی لازم برای جلوگیری از رشد جمعیت است، سیاستمداران در دهه 1920 صحبت کرده اند. فقر، فقدان منابع و فقدان یک سیستم مراقبت بهداشتی توسعه یافته و مقرون به صرفه، منجر به این واقعیت شد که این دولت اولین کشورهای در حال توسعه بود که به طور رسمی سیاست تولید مثل را در سال 1952 تصمیم گرفت (هر چند معروف سیاسی معروف هند Mahatma Gandhi همیشه در برابر مقررات دولتی از حقوق تولید مثل بازی کرد، اما او در سال 1948 کشته شد).
یکی از پیش بینی های این دکترین سیاسی بیانیه ای بود که هر خانواده خود حق دارد تصمیم بگیرد که چه تعداد فرزندان در آن وجود دارد. به عنوان یک روش پیشگیری از بارداری، روش تقویم به طور مخفیانه توصیه می شود (که، همانطور که امروز می دانیم، دور از کارآمدتر است، اما هیچ پولی برای روش های دیگر وجود ندارد).
بیست سال بعد، توپخانه سنگین تر به حرکت رفت. این کشور شروع به دریافت وجوه برای تشکیل سیاست های تولید مثل از "شرکای خارجی" کرد - تأثیر بنیاد فورد نقش ویژه ای داشت.
در سال 1976، نخست وزیر هند، هندرا گاندی، گفت که دولت باید نرخ تولد را به هیچ وجه کاهش دهد - و به خاطر نجات ملت می تواند مردم را در حقوق شخصی خود محدود کند. در نتیجه، 6.5 میلیون مرد هندی تحت عمل جراحی قرار گرفتند.
فقط تصور کنید: در شب، آنها در شب به خانه می روند، شما را در یک شوک پیچ و تاب و حمل یک جهت غیر قابل درک به یک مرکز عملیاتی ضعیف مجهز.
با توجه به نسخه رسمی، وازکتومی باید تنها به مردان که قبلا پدران را حداقل دو فرزند تبدیل کرده اند، اما در واقع، این عمل پزشکی تنبیه شده به مردان جوان بیکار که دیدگاه های سیاسی مخالف داشتند اعمال شده است. این برنامه مجبور شد وازکتومی بسیاری از شهروندان را مجبور به جلوگیری از حمایت از دوره سیاسی گاندی کرد. سیاستمدار تصمیم گرفت که زمان تغییر به زنان برای تعیین رشد جمعیتی باشد.
در نتیجه، بسیاری از زنان به دام افتاده بودند: از یک طرف، دولت با برنامه های ضدعفونی خود، از سوی دیگر، از سوی دیگر، برای متوقف کردن فشار خانواده، آنها را مجبور کرد تا چیزی برای تولد پسر داشته باشند. کودکان زن، همانطور که اغلب در یک جامعه سنتی اتفاق می افتد، برای مردم بسیار مورد توجه قرار نگرفتند.در اواخر دهه 1970 تعداد زیادی از کلینیک های برنامه ریزی زناشویی در هند افتتاح شد - زنان می توانند در اینجا ببینند که می خواهند بارداری را متوقف کنند، و همچنین تمام زنان که مایل به عبور از استریلیزه شدن یا قرار دادن مارپیچ داخل رحمی بودند. علاوه بر این، زنان بسیار ضعیف در مورد عوارض جانبی آگاه بودند، حاضر به حذف مارپیچ، اگر به دلایلی او ناراحتی بیش از حد را به زن تحویل داد - که در نهایت منجر به این واقعیت شد که بسیاری سعی کردند مارپیچ های داخل رحمی را با روش های مناسب استخراج کنند حتی بیشتر آسیب به سلامت آنها اعمال می شود.
پوستر ها در خیابان ها ظاهر شدند: "یک خانواده شاد یک خانواده کوچک است."
اهداف سیاست های تولید مثل در دوره پنج ساله سال های 1985-1990 چنین بود: حداقل 31 میلیون زن را از بین می برد و یک مارپیچ داخل رحمی را برای 25 میلیون دیگر ایجاد می کند.
این روش ها برگزار شد، بگذارید در یک نظم داوطلبانه و اجباری بگوییم: زنان در شب از خانه دور نبودند و به عملیات منتقل نشدند، اما آنها به این روش ها تمایل داشتند، فشار بر خانواده را به دست آوردند - آنها جبران خسارت پولی را دریافت کردند عبور از استریلیزاسیون
برای چنین کمپین ملی در مقیاس بزرگ در کشور، اردوگاه های عقیم سازی ویژه راه اندازی شد، که در آن انقباض کامل آنتیزمداری (و تنها در سال 2016 ممنوع شد).
اغلب زنان به سادگی در سالن های مجمع مدارس جمع آوری شدند، مجبور به رفتن به طبقه شدند، و سپس یک متخصص زنان به سالن آمد و عقیم سازی خود را صرف کرد.
Sarita Barpanda، یک فعال یک سازمان حقوق بشر، می افزاید که برخی از متخصصین پزشکان حتی ابزارهای ویژه ای برای استریلیزاسیون ندارند و مجبور به استفاده از پمپ های دوچرخه سواری برای عملیات (و شخص دیگری فکر می کند جهنم او در بهشت است و نه بر روی زمین). در اخبار اغلب در مورد مرگ زنان پس از عبور از استریلیزاسیون در شرایط غیر بهداشتی منتقل شد - چالش 15 زن در شمال Chhattisharcha به عنوان نشانه تبدیل شد.
در سال 1991، مدیر Dipa Dunray یک مستند در مورد استریلیزاسیون زنان در هند به نام "به نظر می رسد مانند جنگ" منتشر شد. سازمان دیده بان آن بسیار سخت است: در برخی از فریم ها ما می بینیم که چگونه زنان در عملیات در سالن شلوغ سقوط می کنند، و به جای داروهای ضد درد، کسی که از همراهی می شود، فقط در لحظه ای وحشتناک به آنها می دهد تا دست خود را گاز بگیرند. و در فریم های بعدی، متخصص زنان با افتخار می گوید که او 45 دقیقه در اولین عملیات در زندگی خود صرف کرده و در حال حاضر آن را در 45 ثانیه انجام می دهد.
قهرمان فیلم، که توسط Darray مصاحبه شد، صادقانه در مورد چگونگی زندگی آنها پس از ظهور قاعدگی تغییر کرده است: "هنگامی که ما دوره های ماهانه داریم، ما قدرت باور نکردنی را به دست می آوریم - قدرت تولد یک کودک. هیچ مردی از این قدرت وجود ندارد. بنابراین، آنها با تمام این ممنوعیت ها مطرح شدند: در طول قاعدگی لمس نکنید، چیزی را لمس نکنید، به آشپزخانه نروید. "
یکی دیگر از قهرمانانی که چهار فرزند را از دست دادند، می گوید: "کودکان منابع اصلی ما هستند، ما ثروت دیگری نداریم." هر کسی که در فقر زندگی می کند نمی تواند مطمئن باشد که فرزندانشان به سن بالغ زندگی خواهند کرد - برای مراقبت های پزشکی اغلب فقط پول را از دست می دهند. بنابراین، زنان می خواهند دوباره و دوباره تولد را به زایمان کنند، امیدوار باشند که حداقل کسی از کودکان رشد کند و بتواند به آنها کمک کند.
امروزه سیاست های تولید مثل در هند به شدت در مناطق مختلف متفاوت است. برخی از کشورهای هند محدودیت های محدودی را پذیرفته و اجازه می دهند خانواده ها تنها دو فرزند داشته باشند (که اغلب منجر به سقط جنین های انتخابی می شود، اگر زن و شوهر متوجه شوند که دختر در انتظار است)، و همه کسانی که بیش از دو فرزند دارند، مجاز به خدمات عمومی نیستند.
با استفاده از اقدامات انسانی برای کنترل جمعیت شناختی، هند واقعا موفق به دستیابی به کاهش آمار شد: اگر در سال 1966 هر زن به طور متوسط 5.7 کودک را به دنیا آورد، پس در سال 2009 این رقم به 2.7 رسید، و در حال حاضر در حدود 2.2 (هر چند شاخص است تقریبا تفاوت از دولت به دولت). هدف سال 2025 این است که نرخ باروری را به 2.1 افزایش دهد. چه قیمتی؟ استریلیزاسیون زن همچنان شایع ترین روش پیشگیری از بارداری در کشور است.
طبق گزارش سازمان خصوصی بین المللی، یک مشکل بزرگ در سیاست جمعیتی هند، فقدان تحصیلات جنسی کافی است (تنها 25 درصد از جمعیت تا به حال از برخی از این کلاس ها بازدید کرده اند).
هنگام تماس با برنامه ریزی خانواده دولتی، زنان و مردان بلافاصله روش های دائمی پیشگیری از بارداری را ارائه می دهند. هیچ کس آنها را توضیح نمی دهد که در دنیای مدرن، انواع مختلفی از حفاظت وجود دارد که هر روش دارای مزایا و معایب آن است. در نتیجه، معلوم می شود که خانواده های هنوز هم مجبور هستند تصمیم بگیرند که چه کسی از همسران برای استریلیزاسیون یا وازکتومی ارسال می شود. اما در عین حال، وازکتومی در کشور پس از دوره سیاسی این کشور، این کشور را نادیده می گیرد و بسیاری از مردان اکنون این روش را رد می کنند، زیرا معتقدند که مردانگی خود را از دست خواهند داد.
بنابراین، زنان اغلب به عملیات ارسال می شوند. و با این حال، سازمان حفظ حریم خصوصی بین المللی نور را در انتهای تونل می بیند: به دلیل گسترش فن آوری های دیجیتال، فرصتی وجود داشت که اطلاعات مربوط به روش های مختلف پیشگیری از بارداری همچنان به جمعیت منتقل می شود، حتی در فقیرترین مناطق کشور.
ساخته شده در هند: رونق مادری جایگزین تجاری و ممنوعیت او
یکی دیگر از موضوعات دردناک در تاریخ سیاست تولید مثل هند، مادران جایگزین تجاری بود، مدت زمان طولانی توسط قانون تنظیم نشده بود. به خصوص گردشگری جایگزین محبوب در این کشور در سال 2000 برای زوج های بدون فرزند از آمریکای شمالی و اروپای غربی تبدیل شد.
این روش خود را به طور قابل توجهی ارزان تر از سایر کشورها بود و سازمان های جایگزین هند به عنوان قارچ ظاهر شدند. اغلب مدیران توسط مشتریان غربی خود فریب خورده بودند، گفتند که مادر جایگزین برای "کار" خود را "کار" دریافت می کند، و در واقع، برای ابزار کودک، تنها دو هزار دلار پرداخت شد. جزئیات مشابه در مستند "ساخته شده در هند" به طور دقیق در هند "ساخته شده در هند" Rebecca Himovitz و Vaisali Singh.
بسیاری از سازمان های حقوق بشر توجه به مشکلات زایمان جایگزین در هند را جلب کردند: مواردی که مادران جایگزین در دوران بارداری فوت کردند، به دلیل مراقبت های پزشکی مناسب نبودند. در این خبر، همان و موارد به نظر می رسد هدر ها در مورد مزارع جایگزین - کلینیک های تولید مثل، که توسط مادران جایگزین در داخل ساختمان برای کل زمان بارداری تا زمانی که زایمان قفل شده اند، قفل شده اند. مشکلات قانونی با صادرات نوزادان نیز نادر نیستند.
انتقادات بین المللی و داخلی افزایش یافت و در نتیجه سال 2015، مادران جایگزین تجاری به طور کامل توسط قانون ممنوع شد. در سال 2016، قوانین کمی تغییر کرد: زوج های متاهل بدون فرزند از هند، که بیش از پنج سال با هم مجاز به استفاده از تکنولوژی مادری متداول است. چند سال بعد، این روش مجاز به انجام زنان تنهایی بود که مایل به داشتن فرزند بودند، اما نمی توانند این کار را در پرونده های پزشکی انجام دهند.
تا آنجا که به همین ترتیب مادران جایگزین واقعا دوستانه است، دشوار است بگوییم: غیرممکن است که چنین فرصتی را به طور کامل نادیده بگیریم که پول مادر جایگزین در پاکت منتقل می شود. اما بهره برداری از زنان هند به عنوان ماشین آلات برای تولید کودکان برای زوج های بدون فرزند از کشورهای توسعه یافته هنوز متوقف شد.
هنوز در موضوع خوانده می شود