امروز، به علت بیماری، گردشگری متوقف شده است. اما ما به یاد می آوریم که کنترل پاسپورت در فرودگاه - روش پیچیده نیست: اسناد را بررسی کنید و مجاز به هیئت مدیره شوید یا نه. دشوار است تصور کنید وضعیت زمانی که شما فقط در هیئت مدیره مجاز نیست، اما هنوز از فرودگاه منتشر نشده است. و شما برای یک ماه زندگی می کنید، نه یک سال، اما دهه ها. داستان؟ به نظر می رسد، نه در همه. چنین مواردی با مهران توسط کریم ناصری، که در فرودگاه پاریس 18 سال زندگی می کرد، بود. اما اولین چیز اول.
زندگی به فرودگاه
مهران در سال 1942 در شهر ایران مسجد متولد شد. این شهر در غرب ایران تحت تأثیر شرکت نفت بریتانیا قرار گرفت. این در این شرکت بود که پدر مهران به عنوان یک دکتر کار می کرد. پرستار در این شرکت بومی اسکاتلند بود. پس از ازدواج آنها بود که مهران ناصری متولد شد.
در مورد سال های اولیه او کمی می داند. در حال حاضر در بزرگسالی، او در مخالفت با حاکمیت شاهینشهه محمد پلوف، شرکت کرد. پس از سال 1977، مهران در اعتراض به اقدامات اعتراضی شرکت کرد، آنها می خواستند دستگیر شوند. او کشور را به عنوان یک پناهنده سیاسی ترک کرد.
نزدیک شدن به کشورهای مختلف با درخواست برای ارائه پناهندگی او. در سال 1981، کمیسیون ویژه سازمان ملل متحد به او وضعیت پناهندگی داد. برای من، هنوز یک سوال وجود دارد: در سال 1979، رژیم Pelevie در ایران آواز خواند، زیرا که مهران کریم مجبور شد میهن خود را ترک کند. چرا او وضعیت پناهندگی داد؟
شاید مهران توانست سازمان ملل را متقاعد کند که در آن زندگی او و بیشتر در ایران بتواند در معرض خطر باشد. علاوه بر این، جنگ ایران با عراق بود، که همچنین خطر بیشتری برای بازگشت ایجاد کرد.
Mehran بلافاصله پس از دریافت وضعیت پناهندگان، به گلاسکو به مادر مادر مادر رفت. به سرعت شهروندی این کشور بیرون نرفت، تصمیم گرفت به طور موقت در بلژیک حل و فصل شود، کشور به عنوان یک پناهنده به شهروندی داد.
در سال 1988، به نظر می رسید که نامه ای از بریتانیا دریافت کرده است، که استدلال کرد که کشور آماده بود تا شهروندی را به او بدهد. او نام "سر" و نام دوم "آلفرد مهران" را می گیرد. بر این اساس، از شهروندی بلژیک او مجبور بود خودداری کند. مهران اسناد لازم را جمع آوری کرد و تصمیم گرفت تا از طریق فرودگاه پاریس به لندن برود.
بعد، رویدادهای کاملا قابل درک نیست. در راه به فرودگاه، مهران توسط یک کیسه به سرقت رفته بود، اکثر اسناد از دست رفته بود. اما در عین حال، او به نحوی به هواپیما اجازه داد و به لندن وارد شد. به طور طبیعی، او کنترل پاسپورت را تصویب نکرد. او در پرواز بازگشت کاشته شد و به پاریس فرستاده شد.
مقامات فرانسه نمیتوانند او را به کشور بفرستند، زیرا او هیچ اسنادی نداشت، همچنین فرستاده نشد، زیرا او او را در لندن قبول نکرد. اما او به طور قانونی به فرانسه آمد، هرچند او هیچ شهروندی ندارد. یک دایره شریر، که از آن مهاجران از ایران نمی توانستند 18 ساله دریافت کنند: او در فرودگاه ماند.
پایانه
به زودی وضعیت Mehran یک تبلیغ بین المللی دریافت کرد، سازمان ملل متحد یک وکیل خود را برای او اختصاص داد، متخصص حقوق بشر مسیحی. در سال 1992، او مجاز به زندگی در قلمرو پاریس به عنوان یک فرد بدون شهروندی، تحت نظارت خدمات اجتماعی به دست آورد. مهران رد شد
به طور موازی، وکیل منجر به گفتگو با دولت بلژیک شد. در ابتدا، آنها حاضر به اعلام تصمیم خود شدند، زیرا آنها گفتگو یک شخص شخص ثالث را رهبری کردند. بلژیک خواستار آن شد که مهران شخصا بود. اما چگونه می توان آن را انجام داد، اگر فرانسه اجازه خروج را ندهد؟
اما Christian Bourget هنوز قادر به متقاعد کردن بلژیک بود تا اجازه ورود به کشور مشتری خود را بدهد. اما ساکن فرودگاه پاریس دوباره دستور داد که تحت نظارت اجتماعی و شهادت زندگی کند. علاوه بر این، آنها اشاره کردند که Mehran Nassery Issets است، و او منشاء خود را رد کرد. در نتیجه، او از پیشنهاد بلژیک رد شد. مسیحی بورت از ادامه همکاری اجتناب کرد، اعلام کرد که مهران زندگی را زندگی می کند، که می خواست.
در ترمینال شماره 1، مهران ناصری یک جدول جداگانه گرفت، در شب، تخت خود را در چند صندلی گسترش داد. به زودی یک میز کوچک و صندلی چوبی با صندلی وجود داشت. محل او شروع به شبیه به دفتر کار کرد، تنها در گوشه ترمینال فرودگاه.
فرانسوی ها و مهمانان سرمایه او غذا، لباس ها، کتاب ها را به ارمغان آورد. کارکنان فرودگاه نیز کنار گذاشته نشد: چای، قهوه را به ارمغان آورد، و دکتر محلی به طور دوره ای سلامت خود را بررسی کرد. ناسیدی زبان ها را مطالعه کرد، سپس اقتصاد، مقاله ها را نوشت، خاطرات را انجام داد.
مهمانان مکرر مهران روزنامه نگاران بودند. به زودی "پناهنده از ایران" تمام جهان را پیدا کرد. در اواخر دهه 1990، او شروع به کار بر روی خاطرات خود کرد. اندرو دانکین، نویسنده بریتانیایی، به او آمد، این بود که ویرایشگر و همکاران خودآموزی از آلفرد مهران بود که در سال 2004 منتشر شد.
حتی در اوایل دهه 2000، چندین مستند درباره آلفرد مهران ناصری بیرون آمدند. بنابراین داستان ساکن ترمینال، استفان اسپیلبرگ، مدیر معروف را آموخت. او می خواست تاریخ پناهنده ایرانی را سپری کند. با این حال، تصمیم گرفت که از شخصیت مهران دور شود، با از بین بردن فیلم با یک فرد کاملا متفاوت، شرایط دیگر، اما همین مشکل: سالها در ترمینال فرودگاه گیر کرده است.
در سال 2004، فیلم "ترمینال" بر روی صفحه نمایش با تام هانکس در نقش اصلی منتشر شد. Mehran Nassery خود را دریافت 250 هزار دلار از Spielberg برای این ایده، و همچنین جزئیات اقامت در ترمینال گرفته شده از زندگینامه خود را دریافت کرد.
چه اتفاقی افتاده؟
در ژوئیه 2006، غیر منتظره: آلفرد مهران به طور جدی بیمار شد. مقامات به بیمارستان بستری به بیمارستان محلی اجازه دادند. سرپرست بیش از او صلیب سرخ را گرفت. در حالی که مهران تحت درمان قرار گرفت، "محل اقامت" او برچیده شد. پس از ترک بیمارستان، او در هتل مستقر شد. به زودی مقامات به پناهگاه اجتماعی منتقل شدند. تا به حال، اختلاف در رسانه ها وجود دارد: چرا چنین وضعیت دشواری، به دلیل بوروکرات های بی روح و یا به دلیل اصل مهران خود بود؟
فقط فکر می کنم: سقوط دیوار برلین، فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، جنگ در کویت، تغییر چندین رؤسای جمهور در ایران، انفجار برج های دوقلو در نیویورک در 11 سپتامبر 2001 ... همه این اتفاق می افتد در جهان، و مهران توسط کریم ناصری در فرودگاه چارلز دئولیک در پاریس زندگی می کند. 18 سال عمر این یک داستان از فیلم نیست، این یک داستان واقعی برای فیلم است.