از زمان های قدیم، از وقوع بسیار نوشتن، مردم علاقه مند به جنگ بودند، چگونه جنگ عبور می کرد. اگر به طور منطقی فکر می کنید، حتی "ایلیاد" چیزی جز یک داستان درباره خصومت هایی است که یونانیان در ساحل مالایا آسیا است. ما درباره تاریخ روزنامه نگاری نظامی می دانیم؟
در دوران جنگ های ناپلئونی، افسران گاهی نامه ها را از تئاتر فرستادند، که توصیف آنچه در میدان های جنگ اتفاق می افتد. گاهی اوقات چنین نامه هایی نیز در روزنامه ها ظاهر شد، هرچند روزنامه ها اغلب توسط پیام های رسمی دولت چاپ شدند.
اولین خبرنگار نظامی ویلیام هوارد راسل (1820-1907) نامیده می شود. او خبرنگار روزنامه لندن بود "بار". او در لندن و ایرلند کار می کرد. به دلیل اشلسویگ گلدشتاین در سال 1850، مناقشه بین آلمان و دانمارک را روشن کرد.
و در سال 1854 او توسط هیئت تحریریه فرستاده شد تا دوره جنگ کریمه را پوشش دهد - به کریمه. من گزارشات را از منطقه جنگی به روزنامه ارسال کردم. در مورد نارضایتی برخی از ژنرال ها، در مورد مرگ، در زخم ها، در مورد عرضه بسیار فقیر و حمایت از پزشکی برای زخمی ها.
این به خاطر مقالات او بود که زیان های وحشتناک شناخته شده بود، توسط بریتانیا در حملات موقعیت های پیاده نظام نیروهای روسی تحت Balaklava مواجه شد. این او بود که اجازه ندهد که اپیدمی وبا را پنهان کند، به شدت دارای توانایی مبارزه با سربازان انگلیسی است. این بر اساس مقالات خود از نمایندگان مجلس است که درخواست های رسمی انجام دادند، انتقاد از اقدامات و حکومت نخست وزیر خود را انجام دادند.
در نتیجه، او به دلایل سیاسی از منطقه مبارزه خارج شد. پس از آن، او سرکوب قیام سیپیف را در هند، و سپس دوره های خصومت در طول جنگ داخلی ایالات متحده روشن کرد.
نیکولای Vasilyevich Berg عکس: ru.wikipedia.orgاز طرف روسیه، جنگ کریمه Nikolai Vasilyevich Berg، خبرنگار مجله کشف شده "Moskvatikan" را توصیف کرد. او از مجله به جنگ فرستاده شد و او در سواستوپول در دفتر مرکزی فرمانده ارشد به عنوان یک مترجم ذکر شد. من دوره های خصومت را توصیف کردم و در جنگ شرکت کردم. پس از جنگ کریمه به قفقاز فرستاده شد، جایی که او پایان دادن به خصومت ها و دستگیری شامیل را پوشش داد.
با توجه به نتایج کار نخستین خبرنگاران نظامی، سردبیران، اطمینان حاصل کنید که مقالات ارسال شده از ارتش فعلی به شدت افزایش گردش روزنامه ها را افزایش داد، به خبرنگاران خود در نقاط مختلف داغ فرمانده را آغاز کرد.
در ابتدای کار او یک خبرنگار نظامی و وینستون چرچیل بود. به عنوان یک خبرنگار روزنامه روزانه گرافیک، او به کوبا فرستاده شد، جایی که "قیام ملی" کوبایی ها علیه سلطه اسپانیا بود.
در جنگ انگلیس بورسک، او توسط صبح فرستاده شد. در اینجا او نه تنها مقالات را نوشت، بلکه در خصومت ها نیز شرکت کرد، او به رونق دستگیر شد، در اردوگاه برای زندانیان جنگی قرار گرفت، فرار کرد، فرار کرد تا تعقیب را ترک کند (او وعده داده بود که 25 پوند استرلینگ را بگیرد) و او را دریافت کرد به انگلستان از طریق موزامبیک پرتغالی. ماجراجویی آن را بسیار معروف ساخته بود، که او را بلافاصله پس از جنگ برای شروع یک حرفه سیاسی به او اجازه داد.
از قرن بیستم، خبرنگاران نظامی تمام جنگ ها را برجسته می کنند. در بندر آرتور در سال 1905، Nemirovich-Danchenko توسط خبرنگار نظامی فرستاده شد. نه، نه خالق تئاتر هنری، و برادر بزرگترش، واسیلی ایوانویچ Nemirovich-Danchenko.
برای هر جنگ، با شروع از سال 1905 روسیه-ژاپنی، احزاب متخاصم و کشورهای خنثی، خبرنگاران نظامی را که مواد کشتار را به عنوان یک نتیجه از روزنامه ها و مجلات خود می فرستند، می فرستند.
در دوره جنگ بزرگ میهن پرست، صدها روزنامه نگار به عنوان خبرنگاران نظامی کار می کردند. بسیاری از آنها در محیط های بی شماری از سال اول و دوم جنگ جان خود را از دست دادند. بسیاری از نویسندگان - ایلیا ارنبرگ، میخائیل شولوخوف، آرکادی گظوف - در ابتدای جنگ، آنها داوطلبان را به ارتش آمدند.
بسیاری از روزنامه نگاران مبتدیان، نویسندگان، شاعران، جای خود را در این جنگ پیدا کردند. الکساندر Trifonovich Tvardovsky یک شاعر محبوب بود دقیقا به لطف "Vasily Terekina" نوشته شده توسط او. کل کشور منتظر انتشار موضوع بعدی روزنامه "ستاره سرخ" بود، زیرا بخش منظم از مقالات در مورد جبهه نوشته شده توسط کنستانتین سیمونوف وجود داشت یا این می تواند شعر جدیدش باشد.
در طول جنگ جهانی دوم، عکس های نظامی و سازمان های فیلم به نظر می رسید، عکس ها و فیلم های ویدئویی را از جبهه ها ارسال کردند. خلاقیت آنها پس از آن از طریق غربالگری سانسور نظامی گذشت، به طوری که حریف نمی تواند اطلاعات غیر ضروری را به دست آورد، و نتایج هنوز هم استفاده می شود - و به عنوان شواهد مستند از جنگ و در فیلم های هنری در مورد آن.
بسیاری از صدها روزنامه نگار و عکاسان در روزنامه های نظامی خدمت کرده اند و شاهکارهای جنگجویان و فرماندهان را توصیف می کنند.
از مسکو به Brest هیچ جایی وجود ندارد که ما در گرد و غبار سرگردان نشویم. با آبیاری و دفترچه یادداشت، و سپس با یک تفنگ از طریق آتش و گام به ما منتقل شد. (K. Simonov، "آهنگ های خبرنگاران نظامی")
به سمت پیشرفته بروید، جایی که چیزی مهم است، توصیف، و احتمالا و شرکت، و سپس، از نبرد بیرون می آید - به سرعت نوشتن مقاله و یا ارسال نوشته شده و ضبط شده با کارخانه، و یا بسیار به سرعت با مواد سوختن در دفتر سرمقاله به طوری که مقاله در مورد جنگ های امروز در حال حاضر در روزنامه است.
کنستانتین سیمونوف این کار جنگی را در شعر "آهنگ خبرنگار مبارک" توصیف کرد
بر روی طول می کشد یک پل که تنها در ظهر سقوط کرد، او ابتدا فرمانده را به مدت نیم ساعت به رسمیت شناخت. یک خلبان در اجتناب از اختلاف وجود داشت، ژنرال اصلی یک هواپیما داشت. اما آنها بدون تاخیر در صبح روز بعد، به عنوان همیشه، "Izvestia"، و "واقعی"، و "ستاره قرمز" را ترک کردند.
کار آنها بسیار خطرناک بود، صدها نفر از خبرنگاران جان خود را از دست دادند، انجام وظیفه سرمقاله -
تحت فروشگاه، در ماه جولای، در کرموود، در فضای استپ، سقوط، یک گلوله مبارزه، یک خبرنگار شاد. دفترچه یادداشت و "آبیاری روز" دوست در مسکو، با فشار دادن اشک، رفیق او از جنوب، سردبیر را به ارمغان آورد.زمان وجود داشت، ابزارهای کارآفرینان نظامی تغییر کرد، اما کار آنها بسیار خطرناک است.
در حال حاضر از اواسط قرن بیستم، علاوه بر جنگ های عادی، جنگ های اطلاعاتی ظاهر شد، که روزنامه نگاران نقش مهمی ایفا کردند. جنگ های اطلاعاتی در زمان ما انجام می شود. فقط روزنامه نگاران به شدت تحت فشار ارائه دهندگان محتوا و متخصصان در پردازش اطلاعات عکس، صوتی و تصویری.
جنگ در ویتنام اولین "جنگ در اتاق نشیمن" بود (یک جنگ اتاق نشیمن)، مواد مربوط به خبرنگاران از ویتنام در جریان بود. در جریان خصومت ها، همراه با پردازش اطلاعاتی از جمعیت آن، معلوم شد که نشان می دهد که وحشت واقعی جنگ تاثیر منفی بر افکار عمومی دارد.
رهبران دولت ها در مورد ویژگی های جنگ با حمایت اطلاعاتی فکر کردند و شروع به توسعه روش های انجام جنگ "به شیوه ای جدید کردند" - در طول بسیاری از درگیری ها که در سراسر جهان انجام می شد. احتمالا، به زودی بر اساس گزارش ها، رسانه ها کاملا غیرممکن است که درک آنچه در جنگ بعدی بعدی اتفاق می افتد.
نویسنده - ایگور وادیموف
منبع - springzhizni.ru.