یکی از ساکنان Bliningstone Leningrad نیکولای اسپیریدونوف در مورد دوران کودکی خود در یک شهر محاصره و در مورد شرکت بومی سخن گفت، کار که در آن کمک کرد که از گرسنگی نترسید.
از خانه Spiridonov، تنها چند مرحله از خانه گیاه بالتیک وجود داشت. و آن را در بالاترین روز ذخیره کرد و یخ ها را گذاشت. همان دیوار حفظ شده است که در آن یک دانش آموز متکی بود زمانی که هیچ قدرتی وجود نداشت.
نیکولای واسیلیویچ می گوید که او توسط یک الکتریکی به یک تیپ جوانان تبدیل شده است. در سال 1943، تله های معدن شروع به ساخت من در کارخانه بالتیک کردند. با تشکر از آنها، صدها کشتی در خلیج فنلاندی ذخیره می شوند. پنج نوجوان کار خود را بر روی demagnetization انجام دادند و در هنگام آزمایش کشتی های حمل و نقل ویژه شرکت کردند. تأیید اسناد به عنوان وسط Bravo-Five کارگران کارخانه جوان حفظ نشده است. حتی والدین نمی توانستند در مورد کار روزمره کار کنند.
کارگاه بومی، پناهگاه اسکله و بمب. برخی از ساختمان ها هنوز در گیاه ایستاده اند. آلمانی ها نمی دانستند کجا تله های من در سنت پترزبورگ ساخته شده اند.
ShipBuilder شرایط کار غیر قابل تحمل را به یاد می آورد. Frost 30-40 درجه، گرمایشی وجود ندارد. نور تنها از حمل - 36 ولت. دست ها باید با یک کابل سرب کار کنند و آن را روی دیوارها با شیشه ای بسازند. تعطیلات در نظر گرفته شد زمانی که اسکله نابود شده به تعمیرات آمد، ناوشکن وارد شد و بچه ها به تیم نسبت داده شدند.
نیکولای اسپیریدونوف، یکی از ساکنان یک محاصره لنینگراد، یک کشتی سازی: "و ما در رژیم غذایی، تغذیه کردیم. ما یک تعطیلات داشتیم: نور گرم و تغذیه شده است. "
گیاه بالتیک، که در آن نیکولای واسیلیویچ تاکنون در 92 سال خود کار می کند، به یک مدرسه حرفه ای تبدیل شده است (جایی که او فیزیک کامپایل شده) و یک مدرسه زندگی است. او هنوز هم می خواهد حافظه همکاران ارشد را که از آن نمونه ای به دست آورد، ادامه دهد. نه تنها کارگران کارخانه، بلکه ملوانان نظامی و افسران نظامی.
نیکولای اسپیریدونوف، ساکن یک محاصره لنینگراد، Shipbuilder: "وطن پرستی و حس مسئولیت نه سن ما در همه ما. ما به دلیل یک وضعیت نظامی دشوار، شکل گرفته و بسیار سریع رسیده ایم. هر ساعت، هر روز کاری - هزاران نفر از مردم در مقابل و هزاران نفر از ساکنان لنینگراد به این موضوع بستگی دارد.