شما یک کارتون جدید "پای خود را برای مامان" اختصاص داده شده به رژیم غذایی سالم منتشر کرده اید. چگونه تم ها را برای کارتون ها انتخاب می کنید؟ چه چیزی بعدی خواهد بود؟
موضوعات برای کارتون ما انتخاب می کنیم، خواندن شبکه اجتماعی. در اینترنت در حال حاضر مکالمات زیادی در مورد چگونگی آموزش کودکان وجود دارد که در آموزش و پرورش مهم است و چه در تعارض بین سنتی، عادت برای آموزش و پرورش ایالات متحده پس از شوروی و تربیت جدید وجود دارد. و دیدن بیشترین مشکل، ما تم ها را برای کارتون ها انتخاب می کنیم.
کارتون "پای خود را برای مامان" ارائه کرد تا Masha Kardakov، نویسنده برنامه دستور العمل مری و کتاب "اولین سوپ، سپس دسر". این ایده او بود - برای ساخت یک کارتون در موضوع غذا خوردن سالم، او به جمع آوری پول بر او کمک کرد. من خودم را در معرض مشکل نگرش ناسالم نسبت به غذا قرار دادم و اخیرا این مشکل را از بین بردم. من می بینم که این فرآیند این روند در بسیاری از خانواده ها اتفاق می افتد، بنابراین به نظر می رسید که این موضوع به درستی این موضوع را لمس می کند، هرچند به نظر نمی رسد که به نظر می رسد بسیار فاجعه بار، به عنوان مثال، به عنوان مثال، نگرش نسبت به کودکان با معلولیت به نظر نمی رسد.
سپس ما می خواهیم دو کارتون را به صورت موازی ایجاد کنیم. یکی از چیزهایی که در مورد چگونگی مقابله با خشم خود، و دوم این است که پسران نیز می توانند گریه کنند. به نظر من این است که برای پسران بسیار مهم است. به خصوص در روسیه و کشورهای فضای پس از شوروی.
نه من آماده هستم که هر موضوعی را بگیرم برای برخی از موضوعاتی که من نمی گیرم، زیرا بازار روسیه برای آنها آماده نیست، و کارتون به شدت درک می شود. به عنوان مثال، موضوع مرگ. من مطمئن هستم که هیچ کانال کارتونی را در این موضوع منتشر نخواهد کرد. اگر چه من معتقدم که اگر بچه ها در مورد مرگ صحبت نکنند، پس از آنکه کسی عزیزشان به آنها کشته شد، اما پیش از آن، نگرش به مرگ به نحوی دیگری شکل گرفت. در این مورد، لازم نیست که پس از مرگ، به نظر می رسد، برای گسل احساس، این یک مکالمه در مورد روند طبیعی است. و کارتون می تواند همین کار را انجام دهد. به عنوان مثال، "Mystery Coco". او در مورد مرگ است، اما او سرد و وحشتناک نیست. اما، متاسفانه، این موضوع محبوب نخواهد بود. و بسیاری از موضوعات تاریخی در روسیه وجود دارد.
شما فکر می کنید هنر کتاب ها، کارتون ها، اجرای آنها - باید چیزی را یاد بگیرند، نوعی از دستورالعمل اخلاقی هستند؟من می خواهم بله حداقل، به طوری که هیچ محتوایی وجود ندارد، که بر خلاف اصول جهانی است. من بسیاری از سری های متحرک را با واژگان منفعل-تهاجمی، وفادار می بینم. من نمی خواهم چنین کاریکاتورها را به فرزندتان نشان دهم. از آنجا که کودک پس از آن رول چشم را به همان شیوه، smacks، غلاف در اطراف. این در مورد خوب نیست در این راستا، انیمیشن شوروی بسیار مهربان، صادقانه و صادقانه بود. در چیزی ساده لوحانه، اما بهتر از تجاوز است. همین امر مربوط به کتاب ها و عملکرد است. ما همیشه چیزی از هنر را تحمل می کنیم. این کودک از کتاب خارج خواهد شد، کارتون، عملکرد بستگی به آنچه که اندیشه اساسی در کار گذاشته شده بستگی دارد. بسیار مهم است که ارزش های انسانی، بشریت، همدلی وجود دارد.
اعتقاد بر این است که در دنیای مدرن والدین بسیار دشوار است. با ما، بر خلاف والدین و پدربزرگ و مادربزرگ ما، هیچ وظیفه ای برای زنده ماندن وجود ندارد که همه آنها قدرت را ترک کنند، بنابراین ما وقت خود را برای رفلکس، کار بر روی خودمان داریم. اما بسیاری از آسیب های داخلی ناشی از نسل های قبلی وجود دارد که به راحتی قابل تحقق و درمان نیستند. و بسیاری از اطلاعات بسیار متفاوت در مورد چگونگی انجام. چگونه در همه اینها از دست ندهید، خودتان را پیدا کنید و فرزندتان را بشنوید؟برای خودتان بسیار مهم است که برای خودتان تعیین کنید - والدین من چیست؟ برادران و خواهران از یک خانواده می توانند والدین کاملا متفاوت باشند. مهم است که این درک را پیدا کنید، این میله درونی. برای انجام این کار، شما باید بیشتر والدین خود را پاسخ دهید. به عنوان مثال، من شکر کودک را می دهم یا نه؟ چرا؟ و تا زمانی که من آن را تجدید نظر کنم، به این اصل احترام می گذارم. و هنگامی که نگاه می کنید، صادقانه در مورد این به کودک می گویند. "شما می دانید، من تحقیق کردم و متوجه شدم که تخریب شکر یک پدیده کاملا سالم نیست. من واقعا به تازگی رفتار نکردم بیایید متفاوت باشیم؟ " بنابراین در تمام بقیه. آیا شما یک کودک را مجازات می کنید یا نه؟ مجازات چیست؟ برای دخترم، اگر به شدت به او نگاه کنم، مجازات آن است. او می گوید من "چشم های وحشتناک" را انجام می دهم. و برای کسی، کودک را به اتاق رانندگی کنید و آن را برای یک ساعت کامل نشسته، زیرا او به دلیل برج شکسته ناراحت شد، طبیعی است. برای من، این یک روش کاملا غیر قابل قبول است - یک کودک و خیلی بد، و شما را مجبور می کند او را مجبور به زندگی نه تنها درد خود را، بلکه به شما جرم. به نظر می رسد که بیشتر انعکاس به ما می گوید که چگونه باید در هر وضعیت خاص رفتار کنیم. این شرایط یک مقدار بی نهایت است، و همه چیز جدید به طور مداوم ظاهر می شود. اما با هر کودک دیگر، چیزی روشن تر خواهد شد. یا شاید شما، برعکس، همه را بررسی کنید. اگر شما مقایسه کنید، همانطور که در خانواده ما، اولین فرزند مطرح شد و چگونه چهارمین را به دست آوردیم، این آسمان و زمین است.
بنابراین، مهم است که نقاط مرجع خود را تعیین کنید. و برای این شما باید خیلی بخوانید و فکر کنید: آره، من در این طرف هستم، من در مورد همین فکر می کنم، این فلسفه نزدیک به من است. به عنوان مثال، Alfi Kona، که کتاب "آموزش با قلب" را نوشت. و کسی به Petranovskaya گوش می دهد و با برخی از اصول موافق است.
با توجه به چگونگی شنیدن کودک. مهم است که در هر مسابقه - به مدرسه، در باغ، در خواب، ناهار، شام - توقف و تلاش برای شنیدن آنچه که کودک می گوید مهم است. برای من، اخیرا کشف بعدی این بود که کودکان دارای یک واژگان بسیار کوچک بودند و اغلب آنها نمی توانند مفاهیم پیچیده را با آن توضیح دهند. به این معناست که کودک احساس می کند که در ارتباط با آن غیر قابل درک است، اما برای توضیح آن، نمی توان آن را بیان کرد. و ما، والدین، اگر شما یک پاسخ واضح دریافت نکنید، اغلب شروع به خرد کردن می کنید. در این مرحله، ما کودک را از شانس می توانیم بگویم، و خودتان - درک کنید که او تجربه کرده است و چه اتفاقی افتاده است. بنابراین، به جای خرد کردن، بهتر است سریعتر شود، برخی از کلمات را که کودک می تواند از آن استفاده کند تا افکار و احساساتش را توضیح دهد.
اگر شما نمی دانید که چگونه نمی دانید، سخت است با کودک صحبت کنید. در اینجا می تواند به ادبیات کمک کند. هنگامی که ما یک کودک را بخوانیم، معمولا یک دسته از سوالات را تعیین می کند. معمولا ما برای ادامه خواندن به شدت متوقف می شویم. اما اگر خودتان را متوقف کنید و گوش دهید، می توانید آنچه را که فرزند می گوید بسیار مهمتر از آن است که شما آن را بخوانید.
راه دیگری - شروع به پرسیدن سوالات خود کنید. و چرا این قهرمان موفق شد؟ چه کاری را در جای خود انجام می دهید؟ دیروز ما "رونی، دختر دزد" را خواندیم. رونی از خانه فرار کرد و از دخترش پرسیدم: و اگر من فرار کنم؟ و سپس یک مونولوگ بیست دقیقه ای در مورد انواع گزینه های فرار وجود داشت. من خیلی درباره فرزندم آموختم! فراهم می کند، او بسیار متناسب با زندگی در جنگل است!
چنین روش هایی به شروع یک مکالمه کمک می کند و چیزهای جالب زیادی را یاد می گیرند. من متوجه شدم که دخترم غذا را سرقت نخواهد کرد، زیرا سرقت خوب نیست. او از کسی خواسته بود. و اگر نمی توانستم بیرون بیاید، او با پدرش به مادرش بازگشته است، با آنها آمد، و آنها بلند و با خوشحالی زندگی می کردند. همه اینها خیلی جالب بود که از فرزندم بشنوم. بنابراین، کتاب ها، کارتون ها، عملکرد - یک گزینه عالی!
در دوران شبکه های اجتماعی، بسیاری از والدین عکس های فرزندان خود را از بین می برند، در مورد برخی از داستان ها، اغلب شخصی صحبت می کنند. چگونه می توان مرزهای کودک را در همان زمان شکست داد؟ چگونه این سوال را برای خودتان حل می کنید - آیا شما اغلب در مورد فرزندان خود بنویسید و آنها را نشان دهید؟در واقع، این منافع داخلی من است. من عملا متوقف ساختن یک دختر پنج ساله در شبکه. اگر من آن را عکاسی کنم، سپس حداقل - در کنار، پشت، پا، پا. از آنجا که او نمی فهمد که او را در همان زمان می بیند. او می داند که مادر با کسی صحبت می کند که نوعی جهان وجود دارد. او اغلب به تلفن صحبت می کند: "سلام، من صلح، یک دختر از آمستردام"، بدون درک که به او نگاه می کند. برای من، این فریب است - کودک نمی داند، و از آن استفاده می کنم.
من هنوز دختر جوانتر یک ساله را ترک می کنم، زیرا به نظر می رسد که من نمیتوانم برخی از تناقضات روشن داشته باشم، اما بعضی اوقات به آن می رسد.
وقتی داستان ها را به اشتراک می گذارم، هر بار که سوال می کنم رنج می برم: آیا من حق دارم یا نه. شاید او نمی خواهد، در ده سال، کسی او را در خیابان ملاقات کرد و گفت: "من می دانم که شما با یک خواهر من مخالفت کردید!" بنابراین، من هیچ لحظه ای دردناک را نمی گویم.
برای من بسیار ساده تر است که چیزی را در مورد کودکان بزرگتر قرار دهم، زیرا آنها همیشه می توانند بگویند: "نه! آن را بردارید! " اما این اتفاق می افتد بسیار به ندرت.
سوال بسیار دشوار برای من من نمی دانم که این کودکان رشد خواهند کرد. احتمالا، مردم جهان باز تر از ما خواهد بود. اما از این و بیشتر آسیب پذیر است. من واقعا دوست دارم به 10-15 سال پیش نگاه کنم و پیدا کنم که چه خواهد شد.
در چه سنی می توانید به کودک اجازه دهید حساب های خود را در شبکه های اجتماعی ایجاد کنید؟ و آیا لازم است کنترل آن به نحوی؟ اگر چنین است، چگونه؟این بستگی به هر خانواده خاص دارد. اما در حالی که فرزندان من این فرصت را از من تکان نخواهند داد، من حساب های حسابداری را شروع نخواهم کرد. احتمالا زمانی که همه دوستداران حساب های خود را داشته باشند، شما نیز باید شروع کنید. اما من سعی خواهم کرد رابطه برقرار کنم تا بتوانم آنچه را که در آن اتفاق می افتد را بخوانم، بدانید که چه کسی به دوستان اضافه شده است. از آنجا که من می دانم که چگونه می تواند خطرناک باشد. ما هنوز هم در مورد امنیت بسیار کم می دانیم، و کودکان حتی کمتر هستند. من امیدوارم که تا زمانی که بچه های جوانتر من به حسابهای خود رشد کنند، برخی از قوانین ایمنی روشن و قابل درک در اینترنت وجود خواهد داشت.
شما در مورد اخلاق جدید فکر می کنید - آزمایشات با جنسیت، زمانی که یک کودک خود را در نظر می گیرد پس پسر، پس دختر، زمانی که والدین انتخاب می کنند؟ خط بین یک نگاه پیشرونده کافی و Zashkvar کجاست؟من با متن بسیار مورد سوال موافق نیستم. من به طور مداوم چنین گفتگوهایی را از روسیه می شنوم که اخلاق جدید به شما اجازه می دهد یک پسر باشید، سپس دختر. من چنین داستان واقعی را نمی دانم پسر می تواند مانند یک دختر، یک پسر دختر احساس کند. اما این که کودک در اینجا پرش کرد و اینجا - نه.
واقعیت این است که کودک می تواند مانند یک جنس دیگر جنسیت احساس کند واقعیت است. این اتفاق می افتد، اما نه به این دلیل که کسی به مدرسه می آید و می گوید: تصمیم بگیرید، آیا شما پسران یا دختران هستید؟ این یک جناح از سیستم فیزیولوژیکی، بسیار دردناک است، اول از همه، برای فرزند خود.
من مصاحبه ای با ناتاشا ماکسماووا را می خوانم (هنرمند اوکراینی که طبقه را تغییر داد - ویرایشگر). او می گوید که به دلایلی که مجبور به رفتن به اتاق پانسمان مردانه بود، به ساقه کمان، آنها مجاز به استفاده از فن زمانی که او می خواست. و در پایان متن شما می دانید که در واقع او یک پسر متولد شد. و احساس درد می کند.
من نمی دانم چه چیزی را در چنین شرایطی انجام خواهم داد. من احتمالا تمام تخصص های ممکن را صرف کرده ام و خیلی بخوانم تا بتوانم بعدا درک کنم. البته، اجازه می دهد یک کودک پنج ساله برای تغییر طبقه - این احتمالا نادرست است. اما چنین جایی اتفاق نمی افتد. من فقط کلمات را می شنوم که همه چیز به پوچی برسد، اما اینطور نیست.
اما اگر جوانترین دختر من به طور ناگهانی می گوید که او نمی خواهد مو را رشد دهد و لباس بپوشد، من او را انجام نمی دهم. اگر او بخواهد او وانیا را صدا بزند، سعی خواهم کرد این کار را انجام دهم. من او را به هیچ وجه نخواهم برد. من مطمئن هستم که این یک دوره گذر است که یک فرد به سادگی سرگرم کننده است یا در حال حاضر تغییر سطح فیزیولوژیکی است که احمقانه است که انکار کند. اگر چه آنچه را که شما به تولد یک دختر دادید، و او می گوید: "من یک پسر هستم، نام من وانیا است"، سخت است.
شما پروژه های مختلفی دارید، چهار کودک و نمایش مشخصات عمومی را دارید. کجا منابع را برای انجام هر کاری انجام می دهید و چگونه نمی توانید از بین ببرید (اگر معلوم شود)؟من وقت زیادی را با خودم صرف میکنم ارشد یادگیری، با جوانتر از ساعت 9 صبح تا 5 بعد از ظهر پرستار. بنابراین، من وقت دارم که کار کنم و آنچه را که میخواهم انجام دهم. من یک برنامه رایگان دارم، بنابراین من در طول روز، اگر من می خواهم، من می توانم راه رفتن در خیابان، شکستن از خانه و کار. اما حتی در همان زمان، من هیچ وضعیت عاطفی سالم ندارم. ما می توانیم بگوییم که من در آستانه فرسودگی هستم، اگر چه من نمی فهمم که چگونه به این رسیدم. من عاشق شغلم خیلی، خانه من، خانواده ام، اما ظاهرا، همه عوامل متعدد و سایر عوامل به برخی از خستگی ها منجر شد. چه فرار خواهم کرد؟ من سعی می کنم تا آنجا که ممکن است راه بروم، دوچرخه سواری کنم و وقت خود را با کودکان صرف کنم. اما نه راهی که شما در مورد آنچه که باید بخورید فکر کنید، سپس شستشو دهید، سپس چیز دیگری را بشویید. و فقط از خود و آنها بپرسید: حالا چه می خواهیم انجام دهیم؟ دروغ در مبل؟ کاملا پریدن بر روی تخت بدون پوشک؟ عالی به عبارت دیگر، به حداقل رساندن انواع "ضروری" به طوری که استرس تا حد ممکن کوچک است.
