جایی که آمریکا می رود

در اجاره روسیه، "زمین عشایر" Chloe Zhao. در 25 آوریل 2021، در لس آنجلس در مراسم جایزه اسکار، او قطعا بهترین فیلم نامیده می شود، و مدیر آن بهترین مدیر است. تا کنون، نامزدها هنوز اعلام نشده اند (این امر در 15 مارس اتفاق خواهد افتاد)، اما نتیجه واضح است. به نظر می رسد از زمان "تایتانیک" و سومین "پروردگار حلقه ها" غیرممکن بود، با اطمینان پیش بینی پیروزی یک فیلم خاص، غیرممکن بود.

علاوه بر این، این "تایتانیک" نیست و نه "پروردگار" - نه پر از مخالف آنها. فیلم جاده با بودجه متوسط ​​5 میلیون دلار. قهرمان - زن سالمند سالخورده - نام فرشته. او با شوهرش در شهر لادا مشغول به کار با یک امپراتوری نامشخص بود. شرکت شهر تشکیل دهنده یک گیاه گچ بود، و هنگامی که او بسته شد، یک امپراطوری ناشنوا به معنای واقعی کلمه از کارت ایالات متحده ناپدید شد. و به زودی شوهر فرن درگذشت. اموال و از دست دادن اشک را فروخت، او پشت چرخ ماشین نشست و رفت و چشمانش را نگاه کرد. من یک کار در انبار آمازون پیدا کردم، بسته بسته بندی شده بود، پس از آن من با دیگر عشایر که در کامیون ها، تریلر ها، Minivans زندگی می کردند، به طور کلی بر روی چرخ ها آشنا شدم. من متوجه شدم که بسیاری از آنها در جاده های امریکا وجود دارد، آنها ملاقات می کنند، تبادل تجربیات، روح را به یکدیگر ریختند و سپس متفاوت خواهد بود. درست مثل سرخ شده، آنها می توانند به خودشان بگویند: "ما بی خانمان نیستیم (اتم)، ما فقط یک خانه نداریم (بدون هیچ وقت)."

در طول فیلم از فرشته، هیچ چیز اتفاق نخواهد افتاد که بیننده می تواند واقعا هیجان انگیز باشد. اما - بله، این فیلم اصلی ایالات متحده آمریکا 2020 برنده جایزه طلایی جشنواره فیلم ونیزی، دو "گلوبول طلایی" (برای بهترین فیلم و کارگردان دراماتیک)، و همچنین جوایز بی شماری از جوامع بحرانی فیلم از شهرهای آمریکایی - از شیکاگو به دالاس، از جدید به هوستون. و توضیح این موفقیت بسیار آسان است: کلمات کلیدی در پاراگراف قبلی - "2020 سال". در آن سال زمانی که آمریکا Kirdyk را تحت پوشش قرار داد، با دانل بغروف پیش بینی کرد. در کشور از کرونویروس صدها هزار نفر از مردم فوت کردند؛ آن را در تب از جنبش های عمومی و رسوایی های سیاسی زشت ضرب و شتم؛ نه تنها گیاهان گچ شروع به فروپاشی، بلکه همچنین، به عنوان مثال، قوی ترین صنعت فیلم در این سیاره. این، البته، دقیقا همان چیزی نیست که دانیل در مورد آن فکر کرد، اما این بیش از اندازه کافی است تا به طور کامل سمهای کل کشور را مسموم کند، شهروندان خود را اشتباه گرفته اند. و تصویر Chloe Zhao، در سال 2018، زمانی که هنوز نسبتا خوب بود، بازی کرد، به خلق و خوی امروزه مخاطب کاملا تک تیرانداز آمد. چنین معجزات اتفاق می افتد

البته، "سرزمین عشایر" کمی درباره بحران دیگری می گوید - این واقعیت که در سال 2008 آغاز شد و از آن زمان پس از آن، "رکود بزرگ" نامیده می شود. در قلب فیلم - کتاب روزنامه نگاری جسیکا برونر همان نام، که زیرنویس "بقا در آمریکا را در قرن بیست و یکم" دریافت کرد. Bruner به دنبال پنج ایالت همراه با سالمندان، مردان و زنان فاجعه آمیز است که طبق بیان او، مانند سلول های خون در رگ های کشور حرکت می کنند. " "آنها تمشک را در ورمونت، سیب در نیویورک و زغال اخته در کنتاکی جمع آوری می کنند" - یا شکر را از چغندر می سازند. بله، آنها هیچ کاری را شکست نمی دهند: برخی، بسیار قدیمی تر، حدود 20 کیلومتر در روز در کنار کف های بتنی انبارها و کارخانه ها راه می یابند. برای هالیوود، این جهان Terra Incognita بود. Francis McDormand، خواندن کتاب، حقوق او را بلافاصله به دست آورد (نه تنها اجرایی نقش اصلی، بلکه تولید کننده - و شخصا ژائو را به عنوان مدیر انتخاب کرد).

چگونه با آنها تماس بگیرید - 55 ساله، 65 ساله، 80 ساله، 80 ساله که برای پنی ها سخت کار می کنند و مجبور به دائما به دنبال مکان هایی هستند که می توانید دوش آزاد بگیرید؟ افراد سالخورده که پشت خاطرات یک زندگی شاد و پیش رو هستند، به خوبی، به خوبی صحبت می کنند، مرگ؟ lougers؟ خوب، بله، از نظر یک غنی از غنی، آنها به طور کامل در کنار زندگی هستند. با این حال، واقعیت این است که "سرزمین عشایر" افسردگی نیست، بلکه یک سینما مضحک، ملانکولی، معادل سینمایی دو ساعته شعر است. (به طور کلی، آن را به نحوی ساده تر می کند تا آن را با ادبیات مقایسه کنید، البته، البته، اولین چیزی که Jack Keroac را به خود جلب می کند، اما شما می توانید StainBekov "شکستن خشم" را به یاد داشته باشید، و حتی متاسفم، شاعران عاشقانه با آبی مه آبی.)

فرشته یک قهرمان داستانی است، اما با بازیگر بزرگ McDormand در فریم، عشایر واقعی را تعامل می کند، بازی خود را (اگر چه ژائو اجازه می دهد تا خود را به طور قابل توجهی تغییر بیوگرافی خود را). چشم ها و انسولین این هنرمندان غیر حرفه ای، یک تصور بسیار قوی را تولید می کنند. مانند مناظر آمریکایی متروکه، که در این تصویر بسیار ناخوشایند است: شخصیت ها به طور بی نهایت رومینگ در استپ ها هستند، از پاها تا پا به آتش می آیند، به دریا بروید، به تپه ها و غروب خورشید نگاه کنید. شروع یک فیلم با منظره های بسیار غم انگیز، ژائو، همراه با بیننده، به تدریج زیبایی را در آنها پیدا می کند. قهرمانان خود را که توسط زندگی مورد ضرب و شتم قرار گرفته اند، همچنان زندگی می کنند و سرگردان هستند - غلبه بر بدبختی با برخی از قدرت بسیار آمریکایی، با خوش بینی غیر خوش بینانه. علاوه بر این، برخی، به نظر می رسد، دیگر از وجود بدون جاده فکر نمی کنم: برای قهرمان McDormand، زندگی در راه در پایان به عنوان یک انتخاب آگاهانه تبدیل می شود. همانطور که آنها در مورد یک فرد کاملا متفاوت در یک فیلم کاملا متفاوت صحبت کردند: "او شاعر است، او در نور سفید زندگی می کند." اوه، نه، فرن نمی داند که چگونه اشعار را بنویسد - اما بدون اینکه خود را گزارش دهد، زندگی خود را به شعر تبدیل می کند. نه راحت ترین انتخاب - اما نه بدترین.

P. S. موفقیت فیلم Chloly ژائو به نظر می رسید که هیئت تحریریه Vtimes یک دلیل خوب برای یادآوری مدیران چینی است که طی سی سال گذشته تحت تأثیر مردم غربی قرار گرفته و حتی تأثیر قابل توجهی بر سینمای غربی دارند. درباره اصلی آنها اینجا را بخوانید.