در 25 مارس، امسال در ایالات متحده 110 سال از روز یکی از فاجعه های وحشتناک ترین تولید در سراسر جهان - آتش سوزی در کارخانه نساجی Triangl در نیویورک است. این روز تبدیل به یک نقطه شروع در تشکیل قانون کار مدرن آمریکایی شده است، که به عنوان مثال برای بسیاری از کشورها خدمت کرده است. اما در ایالات متحده، هنوز نقض قوانینی وجود دارد که از کارگران محافظت می کنند، به ویژه مهاجران (که اکثریت قریب به اتفاق قربانیان آتش را تشکیل می دهند).
روزنامه های آن زمان این بار این آتش باران را آتش زدند، زیرا بیش از نیمی از قربانیان از افتادن قد، به عنوان آنها نمی توانستند از 8 طبقه کارخانه در منهتن خارج شوند: درب ها توسط حفاظت از شرکت در بسته شده اند جهت کارفرمایان به طوری که کارکنان نمی توانند هر چیزی را سرقت کنند. اکثر قربانیان زن بودند، بیشتر جوان بودند، که در میان آنها افراد زیر سن قانونی بودند. اکثریت مطلق مهاجران یا از امپراتوری روسیه بودند (یهودیان، عمدتا از بسراابیا، جایی که در آن زمان Pogroms برگزار شد، و همچنین از پادشاهی لهستان و استان ویلین)، و یا از جنوب ایتالیا و یا از ایرلند. این به خاطر مشخصه های ترکیب قومی آتش سوزی افتاده در کارخانه Trihngl است، این نقطه مهمی در شکل گیری در ایالات متحده بود، و سپس در سرزمین های اسرائیل مدرن از این پدیده سیاسی، که پس از آن نامیده شد نام "سوسیالیسم یهودی".
این واقعیت که بسیاری از کارگران در یک روز فوت کردند، در آن زمان چیزی غیر معمول نبود. به طور متوسط، 100 کارگر در سال 1911 درگذشتند. غیر معمول بود که تقریبا تمام کارگران زن بودند، که در میان آنها دختران کوچک بودند، و همچنین این واقعیت که مرگ قربانیان سقوط از ارتفاع در کمبود تعداد زیادی از مردم رخ داد. به عنوان یک نتیجه، تبلیغات گسترده ای برای اولین بار بسیاری از آمریکایی ها در مورد شرایط کاری در چنین کارخانه هایی آموختند و خواستار تغییر بودند. این امر منجر به افزایش سرمایه گذاری ایمنی کار، و همچنین تجهیزات اداره آتش نشانی و پلیس ایالات متحده شد که با تمام تعهدات خود، نمی توانست به طور کامل با وظیفه نجات مردم از طبقه هشتم برخوردار باشد ساختمان کارخانه (شبکه های نجات مردم از ارتفاع عجله، تنها یک دختر جان سالم به در برد، پله ها به طبقه هشتم رسید).
آیا تغییرات وجود دارد؟110 سال گذشت، اما قانون کار در ایالات متحده برای جشن کامل عدالت صبر نکرد. در آن زمان، بسیاری از بازرگانان مخالف تغییرات قانونی بودند، زیرا آنها تهدید به کارآفرینی خود را دیدند. این قانون از آن زمان تغییر کرده است، اما، هر چند بار پیش، پروفسور آمریکایی پروفسور سیاسی پیتر، در وبلاگ خود در Huffington Post:
در 24 آوریل، 8 سال از تاریخ سقوط علامت های رونا پلازا، به عنوان یک نتیجه از آن، با فروپاشی ساختمان هشت طبقه، بیش از صد نفر درگذشت، عمدتا Schweynka، و بیش از 2500 زخمی شدند. مدافعان حقوق کارگران بلافاصله شروع به تماس با شرکت های قرارداد با کارخانه های خیاطی Rana Plaza: Walmart، GAP، VF Corp. (صاحب مارک های Nautica، Wrangler، Timblerland، Jansport و دیگران)، JC Penney و شرکت های کوچکتر - تقاضای بهبود شرایط کار برای سربازان قرارداد. با این حال، 8 سال گذشت، و WHO و در حال حاضر وجود دارد: شرکت های آمریکایی به دنبال صرفه جویی در هزینه کالاهای تولید شده در کشورهای جهان سوم هستند و حداقل در ایمنی کار صرفه جویی می کنند. همان Walmart بسیاری از تولید کنندگان کوچک را از کسب و کار به ارمغان آورد یا به این دلیل که آنها نمی توانند شرایط قیمت مورد نیاز Walmart را برآورده سازند و بنابراین قراردادهای مهمی را برای ادامه کسب و کار دریافت نکرده اند یا به این دلیل که این قراردادها را دریافت کرده اند و متوجه نشدند که مراقبت از آن نمی تواند انجام شود چنین شرایطی (از جمله رعایت ایمنی کارگری). به عنوان مثال، در کشورهای جهان سوم، سیستم های آتش خاموش در دسته خدمات اضافی به کارکنانی که شرکت های بزرگ آمریکایی می توانند ذخیره کنند، شامل می شوند.
شرایط بنگلادش در کالیفرنیادر عین حال، اشتباه است که بگوییم محصولاتی که شرکت های آمریکایی به برون سپاری به بنگلادش منتقل می شوند یا مالزی منتقل می شوند، بدترین شرایط را نسبت به برخی از شرکت های آمریکایی تولید می کنند. شرایط برای کار زنان در کارخانه های نساجی آمریکایی، طبق گفته سازمان های حقوق بشر، تنها کمی بهتر از 110 سال پیش بوده است. بنابراین، در انبارها در منطقه مرسوم، مد روز لس آنجلس، حدود 45 هزار نفر کار می کنند، بیشتر زنان، که در میان آنها مهاجران زیادی از کشورهای آمریکای لاتین وجود دارد، و آنها در یک قطعه از محصولات جمع آوری شده و بسته بندی شده به دست آمده برای سه سنت. شرایط کاری توسط استانداردهای ایالات متحده وحشتناک است: در هوا، گرد و غبار ضخیم، حمام برداشته نمی شود، موش ها بر روی برخی از طبقه های کارخانه اجرا می شوند. به عنوان و 110 سال پیش، کارگران با تهدیدات کارفرمایان خود، هفته های فوق العاده طولانی مدت و پرداخت های قطعه ای مواجه می شوند، حتی اگر آنها به عنوان کارگران پایه در شهر لس آنجلس طبقه بندی شوند، جایی که آنها تجهیزات حفاظتی شخصی (PPE) را در سراسر جهان تولید می کنند پاندمی Covid-19.
به طوری که کارکنان انبارها در مورد اطلاعات منفی در مورد کارفرمایان به میهن خود منتقل نمی شوند، آنها مجبور به صحبت با خویشاوندان تنها توسط شرکت تلفن یا یک خوابگاه هستند، جایی که آنها از طریق مترجم سه ماهه می کنند. لوسی گونزالز، مهاجر از گواتمالا، استدلال می کند که در انبار که در آن او قبلا توسط اپراتور دستگاه دوخت کار می کرد، کارگران نیاز به قرار دادن جداول با کاغذ قبل از غذا خوردن، چرا که دفع موش تحت پوشش قرار گرفت. در انبار دیگر، Brigadier سعی کرد به عنوان یک نیشکر بر روی او بپیوندد، اما به این نتیجه نرسید، زیرا این درگیری شوهرش را دید. روزهای بیمارستان هرگز پرداخت نشده است. روز کاری لوسی در تمام انبارها، از جمله در حال حاضر، از ساعت 5.30 شروع می شود و در ساعت 9 صبح به پایان می رسد، حقوق و دستمزد کمتر از 500 دلار، که یک نیمکت برای این کشور است، اما درآمد درآمد مناسب برای گواتمالا است. به طور عینی صحبت کردن، خیلی بیشتر از کارگران مهاجر از کشورهای آسیای مرکزی نیست که در صنعت نساجی در مسکو کار کنند.
در گزارش سال 2016، دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس، مرکز کارگران صنعت گسترده و مرکز کشور دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس کشف آمار هشدار دهنده از بیش از 300 نظرسنجی کارگران صنایع پوشاک در شهرستان: 72 ٪ گزارش داد که گرد و غبار باعث غرق شدن شغل خود می شود، 60٪ گفتند که تجمع گرد و غبار و گرمای بیش از حد از تهویه ضعیف، کار و حتی تنفس را دشوار می کند، 42٪ گفتند که خروج از مشاغل آنها به طور مرتب مسدود شده است و 42٪ حضور را مشاهده می کنند از موشها و موش ها در کارخانه های آنها (موارد مشاهده در کارخانه ها و کک های کارخانه وجود دارد، اما آنها در گزارش منعکس نمی شوند).
این گزارش همچنین اشاره کرد که وزارت کار ایالات متحده 85 درصد از نقض قوانین حقوق و دستمزد و قوانین کارگری در کارخانه های دوخت لس آنجلس در سال 2016 را پیدا کرد. قانون برای همیشه 21 ساله، راس و TJ Maxx اغلب نقض شده است.
در ایالات متحده ایالات متحده، حدود 71 درصد از نیروی کار در کلاغ و دوخت، مهاجران هستند، 87 درصد از اپراتورهای ماشین دوخت، آمریکایی های لاتین هستند و 60 درصد در بخش دوخت، زنان. بسیاری از آنها نیز اسناد ندارند. با چنین ارتباطی از نژاد، جنسیت و وضعیت حقوقی، برخی از کارگران از تلافی از کارفرمایان خود می ترسند - حتی اگر قانون کار در کنار آنها باشد. در نیویورک، جایی که 110 سال پیش وجود داشت، آتش سوزی در کارخانه TrihnGL، شاخص ها تا حدودی پایین تر است، اما صنعت نساجی و در این شهر، واقع در شمال، هنوز بر اساس کار مهاجران است.
به گفته قانون فدرال ایالات متحده، کارکنان مستقل از شهروندی حق دارند که حق شکستن، ترک بیمار، پرداخت برای اضافه کاری را داشته باشند، اما اغلب کارفرمایان الزامات قانونی برای کارمندان ثبت نشده برآورده نمی شوند. در عین حال، هر کسی که حداقل یک ساعت در هر ایالت ایالات متحده کار می کند، صرف نظر از وضعیت آن، باید حداقل دستمزد دریافت کند.
دیدگاه هادر کالیفرنیا، که در آن استثمار سخت ترین مهاجران مشاهده می شود، لایحه جدید "قانون حمایت از کارگران صنعت دوخت" را تحت عنوان "قانون حمایت از کارگران صنعت دوخت" تحت عنوان "قانون" قانون AB 633 "قرار داد." اگر چه این لایحه توسط مجمع دولتی در ماه سپتامبر سال گذشته تصویب نشده است، سناتور دولت ماریا النا دوراسیو و وکلا دوباره آن را به عنوان یک لایحه سنا 62 در ماه دسامبر ساخته شده است. لایحه جدید مسئولیت خرده فروشان را گسترش می دهد، عمل یک سیستم دستمزد قطعه را ممنوع می کند و به اداره بازرس در زمین اجازه می دهد تا حقایق اختلاس کارفرمایان را با دستمزد بررسی کند و آنها را به عدالت جذب کند.
ارسال شده توسط: mamchits رومی