نوشتن برای مدت زمان طولانی برای زنان در نظر گرفته شد، به طوری که آنها اغلب مجبور به گرفتن نام مستعار مردانه یا ناشناس منتشر شدند. ما درک می کنیم که چگونه در روسیه نگرش نسبت به نویسندگان و نام آنها را انتخاب کرده اند تا آثار خود را منتشر کنند.
این در آستانه لحن بد بوددر روسیه، آغاز قرن نوزدهم، یک وضعیت متناقض بود: از یک طرف، تلاش های ترسناک توسط احساساتی بود تا مشارکت زنان در ادبیات را تشویق کنند، از سوی دیگر - آن را در آستانه تن بد بود. در همان مجله در سال 1804، مقاله ای "در مورد تربیت دختران و دانشمندان زنان" منتشر شد. نامه مادر به دختر. " این ملاحظات و نویسندگان بود، و به ویژه کسانی که ریسک نوشته های خود را چاپ کردند:
این مقاله توسط یک اشاره از رفتار لیبرال چنین خانمهایی خوانده می شود. پس از 30 سال، وضعیت در روسیه در روسیه تغییر نکرده است: در سال 1837، نویسنده Nikolai Verevkin داستان "نویسنده زن" را منتشر کرد، که کلیشه های اصلی انتقادات پدرسالاری را در مورد نوشتن زن پخش کرد. در میان چیزهای دیگر، او نوشت:
به دلیل این نگرش به نوشتن زن تا اواسط قرن نوزدهم، نویسنده به طور فزاینده ای از نام های تخیلی استفاده می کند. "اوه، اگر ما هنوز هم یک زن را تحت نام مستعار مستعمره قرار دادیم؟" - در سال 1840 منتقد الکساندر Zrazhevskaya در مقاله معروف خود "Vestinets".
رقابت از مردان تشویق شدبا این حال، زنان همیشه نام مستعار را نداشتند. بنابراین، به عنوان مثال، شاعران قرن XVIII Elizaveta Heraskova، ناتالیا Starov، Ekaterina Svignina، و بعدا - آنا بونین و بسیاری دیگر نوشته های خود را تحت نام خود منتشر کرد. زنان شروع به درخواست نام مستعار به عنوان حرفه ای از کلاس های ادبی: رقابت از مردان، و همچنین انتقاد ناخوشایند به این مقاله های زن.
اما کاترین دوم از ملاحظات دیگر ادامه داد. او با مجلات طنز همکاری کرد و از نام های مردانه Patrica Podddyslov، پیتر اوگداف، Lubomotrov از Yaroslavl، Drange از Frolka قرمز استفاده کرد. طبقات ادبی او یک هدف دوگانه را دنبال کردند: برای خواننده روسیه - این دستورالعمل، اغلب تحت ماسک خنده، برای مخاطبان اروپایی - تظاهرات روشنگری بود.
استفاده از نام مستعار یک کارناوال عمدی بود: مخاطبان به خوبی می دانستند که تحت ماسک پنهان شده اند. استثنا، شاید "پادزهر" است که علیه کتاب Abbot J. Shape d'Moss "سفر به سیبری" (1768)، که در آن او توسط روسیه وحشیانه وحشت زده شد. مقاله کاترین به صورت ناشناس چاپ شد، نویسندگی او در سختی ترین راز حتی از نزدیک نگه داشته شد، زیرا هیچ کس برای امپراطوری برای پاسخ دادن به چنین شخصیت کم نبود.
"او عصبانی شد، زمانی که آنها به عنوان یک زن رفتار می کردند"شاید مشهورترین مورد استفاده از یک نویسنده نام مستعار مرد در قرن نوزدهم به امید Durov اشاره دارد. نام مردانه بخش مهمی از هویت بود: الکساندر من شخصا Durov از سنت جورج صلیب، تولید شده در سپاه پاسداران و به نام الکساندر آندریچ الکساندرووا ترجمه شده است. پس از آنکه امپراتور خود حق داشت حق زندگی در یک سناریوی مرد را پذیرفت، هیچ چیز باقی نمانده بود، نحوه پیروی از مثال او. دنیس داویدوف، یکی دیگر از نویسندگان جنگجو، به دووف پاسخ داد: "پس از آن، من او را در جلوی دیدم، در یک کلمه، در یک کلمه، در تمام زمان های دشوار خدمات، اما من انجام ندادم، نه قبل از اینکه آن را انجام ندادم تشخیص، مرد یا زن او مهربان است. "
پس از استعفا در سال 1816، دوروف همچنان به نامه های نام مستعار را امضا کرد و طبق شواهد معاصران، زمانی که آنها به عنوان یک زن رفتار می کردند، عصبانی شدند. بخشی از نوشته های او از Durov نیز به عنوان الکساندروف (به عنوان مثال، داستان های فوق العاده "گنج"، "گوشه"، "Yarmuk، Dolvedez سگ" چاپ شده در سال 1840 منتشر شد.
نوشته های تحت نام مستعار، خاطرات تحت نام واقعیAvdota Panayev، معروف تر برای "خاطرات" خود، منتشر شده تحت نام مستعار Nn Stanitsky، چند رهبر و داستان ("کلمه بی دقت"، "شوهر زشت"، "همسر استاد ساعت"، "Oceka"، "Oceka"، "Oceka" ، "گام شایع"، "چیزهای کوچک زندگی")، و همچنین "خانواده تنیکوف" رومی "(1847). در همکاری با Nekrasov، او رمانهای "دریاچه مرده" و "سه کشور نور" را نوشت. این بسیار نشانه ای است که Panayev آهنگ های هنری خود را تحت نام مستعار منتشر کرده و خاطرات تحت نام واقعی را منتشر کرد. همانطور که او در "خاطرات" اعتراف کرد: "نوشتن من توسط آنها تحریک می شود (جامعه سکولار - تقریبا. اد.) حتی بیشتر، و هر کس فریاد زد که من نوشتم، و پانایف و نکرسف، به من، به من بده برای نویسنده ". اما آنچه او در مورد نویسنده ریشه های Chukovsky در مقدمه به "خاطرات" او نوشت:
به نظر می رسد که به لطف دو مرد بزرگ، Panayev "فرصت گرانبها" برای دیدار با نویسندگان بزرگ روسی و مرد داشت. در مورد فعالیت های ادبی بدون توجه به Nekrasov صحبت نمی شود، که تعجب آور نیست: در زوج های خلاق، زنان اغلب تنها کمک های دستیار انجام دادند.
با توجه به قوانین خود زندگی کنید، و نه با توجه به قوانین دنیای مردانهنویسنده Nadezhda Khvoschinskaya استفاده از نام مستعار V. Krestovsky. پس از نویسنده به نام خورشید شناخته شده است. Krestovsky، او کمی امضا را تغییر داد: Prestov-نام مستعار. او همچنین نام مستعار V. Porecinov و N. vozdvizhensky را گرفت. منتقد النا Koltonovskaya در مورد Hvoschinskaya نوشت: "هیچ یک از زنان روسی که ادبیات خود را اختصاص داده اند، چنین جایگاهی برجسته ای نداشتند، به عنوان شهرتی به عنوان Hvoschinsky به این شهرت دست نیافتند: منتقد او را با مشهور در سراسر جهان به عنوان جورج زاند و جورج الیوت مقایسه نکرد "(که تحت نام مستعار مرد نیز منتشر شد). قهرمانان پروسس هنری Khvoschinsky اغلب به زنان منتهی شدند که در قوانین خود زندگی می کردند و نه با توجه به قوانین دنیای مردانه. در همان زمان، Hoschinskaya خود را به طور بی پروا مورد بررسی نوشته های نوشته شده نوشته شده است. بنابراین، منعکس کننده یکی از رمان های زن، Hvoschinsky انتقاد از خالق خود را برای یک تصویر خالی از شخصیت اصلی، پوشش ایده های جدید:
به هر حال، خواهر امید، سوفیا خواوشچینسکایا، همچنین یک نام مستعار مرد را نوشت - ایوان Smeveniev.
"زن حاوی ذهن نیست، بدون قدرت خلقت"شاعر Zinaida Hippius، که در سال 1888 اولین بار خود را آغاز کرد، یک بار متوجه شد: "ما تنها به تنهایی تقریبا همه توسط نام زن امضا شده است." او دوست داشت که مردم را با ظاهر در لباس مردانه پین کند، آثار هنری او به طور مداوم به نام او امضا کرده است، اما برای انتقاد او چند نام مستعار مردانه داشت: آنتون افراطی، لوپچین، رفیق هرمان، رومی آرنسکی، آنتون کیرشا، نیکیتا شب، V. Vitovt. شاعر سرگئی Makovsky به نام هیپیوس آندروگین، و منتقد و مورخ ادبیات Svyatopolk-Mirsky نوشت که "زن کمی در آن وجود دارد". هیپیوس خود را "زن" درمان کرد و نه شک و تردید:
در مورد هیپوس، استفاده از نام مستعار مردانه، مانند اکثر نویسندگان قرن نوزدهم، مجبور نبود، بلکه یک انتخاب آگاهانه بود.