صندوق مسکن بزرگ دوران شوروی به دلیل تصاویری از نوسازی در لتونی، نوعی بمب حرکت آهسته را یادآوری می کند، زیرا عمر مفید ارائه شده توسط مقررات بسیار زیادی از این ساختمان ها به پایان می رسد. بدون بازسازی جدی، بسیاری از مناطق شهری می توانند به محله های زاغه تبدیل شوند، و ساکنان برای پیدا کردن مسکن با کیفیت ارزان قیمت، Rus.LSM.LV می نویسند.
نوسازی ساختمان ها - مشکل نه تنها لتونی است. آن را به عنوان یکی از اهداف اصلی برای استفاده از صندوق بازیابی اتحادیه اروپا، کمیسیون اروپا را برجسته می کند، که حتی یک "موج جدید نوسازی برای اروپا" را توسعه داد. در اینجا امکان دارد که بتوانیم با امداد رسانی کنیم و فکر کنیم که، خوب، اکنون همه چیز به زودی انجام خواهد شد. با این حال، بعید به نظر می رسد که این مسئله حل شود، اگر مسئله حل نخواهد شد، که تا به حال فرآیند بازسازی ساختمان های مسکونی را تا کنون کاهش داد و با حقوق مالکیت همراه است.
از ساکنان به صاحبان
در ابتدا، صاحبان آپارتمان های آپارتمان دوران شوروی، در بیشتر موارد یک دولت، خود دولت یا شرکت هایی بود که این خانه ها را ساختند تا خانواده های خود را از کارکنان خود قرار دهند. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، اکثر ساختمان های آپارتمانی به خصوصی سازی منتقل شدند و ساکنان آنها توانستند مالکیت خود را با استفاده از گواهینامه های خصوصی به دست آوردند.در عین حال، بسیاری از آنها به احتمال زیاد در مورد این واقعیت فکر نکردند که تبدیل به صاحبان آپارتمان ها، آنها نیز صاحبان کل ساختمان را نیز تبدیل می کنند و اکنون نیاز به فکر کردن نه تنها در مورد بهبود مسکن خود، بلکه در مورد آنچه که در مورد آن است اتفاق می افتد از سقف ساختمان، زیرزمین، راه پله، لوله کشی. به نوبه خود، مدیریت خانه از زمان شوروی به نمایندگان خانه داران تبدیل نشد که بتوانند درباره چیزی شکایت کنند و تقاضای پیش رو داشته باشند و در ارائه دهندگان خدمات، که برای بازپرداخت مناسب توسط یک مجمع فوق العاده ای از صاحبان خانه های جدید توافق شده است.
لتونی در این زمینه منحصر به فرد نیست. چنین فرایندهایی در اکثر کشورهای بلوک سابق شوروی رخ داده است و بنابراین در این کشورها نسبت جمعیت متعلق به جمعیت غیرعادی بزرگ است.
به گفته دفتر آماری اروپا یورواستات، در این رابطه، رومانی جایگاه اول را اشغال می کند، جایی که 96 درصد از ساکنان ساکن آنها متعلق به آنها هستند. در کشورهای بالتیک، این سهم بیشتر در لیتوانی (90٪)، در لتونی، در لتونی، 80٪ در لتونی وجود دارد و 20٪ در مسکن اجاره ای زندگی می کنند. در اروپای غربی، نسبت افرادی که در مسکن خود زندگی می کنند پایین تر است و بر این اساس، خیلی بیشتر از کسانی که از بین می روند.
بنابراین، در آلمان، 51٪ از صاحبان و 49٪ از مستاجران. از به اصطلاح کشورهای عضو اتحادیه اروپا، بالاترین سهم صاحب خانه در اسپانیا 76٪ است. این کاهش در اروپا برای زندگی در مسکن خود می تواند هزینه ای از اتحادیه اروپا سوئیس - 42٪.
قسمت تاریک خصوصی سازی
متأسفانه، وضعیت فعلی با یک مقدار ناچیز از ساختمان های آپارتمانی بازسازی شده از دوران شوروی نیز به وضوح نشان می دهد که سایه از روند خصوصی سازی. قانون مالکیت آپارتمان می گوید که خانه مسکونی توسط جامعه صاحبان آپارتمان اداره می شود و این هنجار است که برای بسیاری از ایده ها برای بهبود وضعیت خانه تبدیل شده است.
به سختی حداقل یک شرکت که مسکن را کنترل می کند، نمایندگان خود را به همان چیزی نمی گویند: اگر چه خصوصی سازی به مدت طولانی گذشت، برخی از ساکنان ساختمان های آپارتمانی هنوز درک نمی کنند یا نمی خواهند درک کنند که اموال آنها نه تنها یک است آپارتمان خاص، اما و کل خانه. بنابراین، اگر سقف جریان یابد، پس از آن نوعی از قهرمان اسرار آمیز ظاهر نخواهد شد، که همه چیز را حل خواهد کرد: برای تعمیر صاحب خانه ها باید "تخفیف" داشته باشند.
با این حال، همان مانع عینی به آثار نسبتا بزرگ، از جمله بازسازی بنیادی، وضعیت مالی درخشان بسیاری از صاحبان آپارتمان ها نیست.
به عنوان یک نتیجه از جلسه صاحبان همکاران، اغلب به یک رویداد کاملا بی معنی تبدیل می شوند، جایی که آنها نمی فهمند که چرا آنها چیزی از آنها می خواهند، دیگران آماده سرمایه گذاری حتی ده یورو نیستند، اما کسانی که درک می کنند که چرا این همه نیاز دارد و آماده سرمایه گذاری در کار جدیدی هستند، اما هنوز مهم نیست که نه تنها خودشان را پرداخت کنند، بلکه یک لوب همسایه نیز مهم نیستند.
اگر به یاد داشته باشید که، به عنوان مثال، در مدل RIGA مدل های شوروی از 50 تا 100 و حتی بیشتر آپارتمان هایی که در آن افراد مبتلا به کمبود و زندگی کاملا متفاوت زندگی می کنند، امیدوارانه برای وحدت و مصالحه بسیار ساده لوحانه هستند.
به نوبه خود، نمایندگان دولت و بسیاری از دولت های محلی هنوز موقعیت بسیار مناسب را در اصل "کلبه من با لبه من، من چیزی را نمی دانم" اشغال کرد. به همین ترتیب، حقوق مالکیت خصوصی مقدس است، بنابراین صاحبان یکدیگر باید مذاکره شوند. خودکفایی یا دولت تنها زمانی متصل می شود که ساختمان به دولت فقرا ها کاهش یابد.
کارشناسان در ساخت و ساز وجود دارد که وضعیت فعلی با یک کشتی غرق شده مقایسه شده است، جایی که زمان گرانبها صرف صرف رای دادن در میان مسافران در مورد آنچه که باید انجام شود و چگونه عمل کند. علاوه بر این، اگر هیچ تغییری وجود نداشته باشد، پس از آن بودجه بزرگ صندوق بازیافت اتحادیه اروپا، بر خلاف کمیسیون اروپایی، هیچ موج نوسازی جدید در لتونی افزایش نخواهد یافت.