در دریاچه Baikal، تلسکوپ Baikal-GVD برای تله نوترینو به دست آورد. بنابراین ذرات که در طول واکنش های هسته ای شکل می گیرند و توانایی نفوذ حتی از طریق اشیاء پیچیده تر را دارند. به عنوان مثال، نوتینو می تواند از طریق یک لایه از ضخامت هیدروژن مایع در هزار سال نوری عبور کند. این ذرات از قسمت های مختلف جهان به زمین می رسند و می توانند در مورد ساختار و وقوع فضا به مقدار زیادی بگویند. با این حال، این ذرات بسیار کمی هستند و دانشمندان "گرفتن" از یک لایه ضخیم یخ و یک منطقه بسیار بزرگ استفاده می کنند. ایجاد و نگهداری یک استخر بزرگ به طور خاص برای کار تلسکوپ بسیار گران است، بنابراین دانشمندان از مخازن طبیعی استفاده می کنند. ما می گوییم که چگونه تلسکوپ Baikal-GVD کار می کند و چرا مورد نیاز است. همانطور که همیشه - تنها مهمترین چیز شما باید بدانید.
تلسکوپ Baikal-GVD چیست؟
ساخت تلسکوپ Baikal-GVD در سال 2015 آغاز شد و 2.5 میلیارد روبل بود. این دستگاه شامل مجموعه ای از ایستگاه های عمیق آب و کابل های فولادی متصل به پایین Baikal است. ایستگاه هایی که به عنوان گلدان عمودی نامیده می شوند، در عمق حدود 20 متر با شناور های ویژه برگزار می شود. به کابل، 15 متر از یکدیگر، 36 ماژول نوری به حالت تعلیق درآمده است. همچنین، تلسکوپ شامل چهار ماژول الکترونیکی برای منبع تغذیه، جمع آوری داده ها، کنترل تلسکوپ و سایر وظایف است. علاوه بر این، چندین ماژول به اصطلاح هیدروکوستیک وجود دارد که برای نگه داشتن ماژول های نوری در موقعیت دلخواه مورد نیاز است. ایستگاه ها به گروه هایی که به مرکز ساحلی متصل هستند ترکیب می شوند.
یک واقعیت جالب: همانطور که یخ برای کار تلسکوپ بسیار مهم است، قادر خواهد بود تنها در زمستان کار کند.
تلسکوپ نوترینو چگونه کار می کند؟
اما عناصر اصلی تلسکوپ ماژول های نوری نیستند، بلکه یخ روی سطح Baikal هستند. دستگاه "ذرات نوترینو را که به سمت معکوس زمین می رسند، جلب می کند. ذرات در سراسر کل گوشته، هسته و دیگر لایه های سیاره پرواز می کنند. در یک نقطه، ذرات بعدی متولد می شوند - Meson تخلیه شده است. اگر تولد در یخ رخ دهد، اشعه را منتشر می کند که دانشمندان می توانند بگیرند. همانطور که می توانید درک کنید، بسیار نادر است و آنها را بسیار دشوار می گیرند. اما Baikal دارای یک منطقه بسیار بزرگ است و احتمال ابتلا به اولو چندین بار افزایش می یابد.
به طور خلاصه در مورد چگونگی کار Baikal-GVD کار می کند
این اولین تلسکوپ نوترین در جهان نیست - بزرگترین در قلمرو قطب جنوب واقع شده و Icecube نامیده می شود. برای مدت طولانی او تنها کسی بود که نه تنها می تواند ذرات را جذب کند، بلکه همچنین برای تعیین مختصات ظاهر آنها نیز تعیین می شود. دقت تشخیص منبع نوترینو در تلسکوپ Icecube 10-15 درجه است. اما ضخامت یخ Baikal به شما امکان می دهد تا دقت تا 4 درجه را افزایش دهید. علاوه بر این، هیچ میکروارگانیسم های درخشان و مصرف آب قوی در Baikal وجود ندارد، که بیشتر به اطلاعات دقیق تر کمک می کند.
Icecube و تلسکوپ های Baikal-GVD به بخش های مختلف آسمان نگاه خواهند کرد و به همین ترتیب یکدیگر را تکمیل می کنند. تلسکوپ Baikal Neutrinos را جذب می کند که زمین را از قطب جنوبی نفوذ می کند و از نیمکره شمالی مشرف می شود. و تلسکوپ در قطب جنوب، ذرات را رفع می کند که سیارات را از شمال نفوذ می کنند و در جنوب ظهور می کنند. با تشکر از کار مشترک تلسکوپ، دانشمندان قادر خواهند بود بلافاصله بیش از تعداد زیادی از اشیاء آسمانی را مشاهده کنند. Baikal برای یک خرس بزرگ قابل مشاهده خواهد بود، و از ابرهای قطب جنوب - Magellan.
همچنین ببینید: چگونه آشکارسازهای نوترینو چگونه کار می کنند؟
چرا نیاز به مطالعه نوترینو دارید؟
دانشمندان اطمینان دارند که نوترینوها می توانند از عمق های کهکشان های متولد شده و در حال مرگ پرواز کنند و اطلاعاتی را درباره فرآیندهای موجود در جهان حمل کنند. امید وجود دارد که مطالعه این ذرات به یادگیری بیشتر در مورد تکامل کهکشان ها و سایر اشیاء فضایی کمک کند. همچنین دانشمندان روسی امیدوارند که به لطف نوترینوها به لطف نوترینوها، بتوانند سرعت فرآیندهای ترمیم هسته ای را که در زیرزمینی اتفاق می افتد نظارت کنند. با این حال، قطعا ارزش انتظار نتایج سریع نیست. تجربه در استفاده از دیگر تلسکوپ های مشابه نشان می دهد که تشخیص ذرات ممکن است سال ها طول بکشد.
پیوندها به مقالات جالب، خاطرات خنده دار و بسیاری از اطلاعات جالب دیگر را می توان در کانال تلگراف ما یافت. ثبت نام!
تلسکوپ های دیگر نوترین نیز در قلمرو مدیترانه، چین و ژاپن واقع شده اند. برای اولین بار، ذرات نوترینو در دهه 1970 شمارش شدند، با کمک یک تلسکوپ در ضخامت کوه قفقاز آندیچی. با این حال، برای تشخیص ذرات نوترینو با دقت بیشتر، آب پاک کننده مورد نیاز بود. به همین دلیل در سال 1990 بود و تصمیم گرفت تا یک تلسکوپ را در Baikal ایجاد کند. سپس اولین نسخه بود، اما در حال حاضر کامل تر به دست آورد.