136 χρόνια πριν, στις 9 Φεβρουαρίου 1885, στην οικογένεια ενός αγροτικού ιερέα στο χωριό Γκάντζα κοντά στο Ακαλαλάκη, ο Μεγάλος Αρμένιος ποιητής Βαάν Τερουάν γεννήθηκε.
Το 1899, η VAAN εισέρχεται στο Ινστιτούτο Oriental Γλώσσες της Λαζχέρης στη Μόσχα. Μαζί με τους φίλους, η Tereyan δημοσιεύει μια χειρόγραφη εφημερίδα "Nadezhda", στην οποία δεν εκτελείται μόνο με συντακτικά άρθρα και συντακτικές , Η Tryan εισέρχεται στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας, στη ρωσική γλώσσα και τη λογοτεχνία της ιστορικής και φιλολογικής σχολής. Υπό την άμεση επίδραση της επανάστασης του 1905-1907, γράφει τον κύκλο των ποιημάτων "Ternist Crown", το οποίο δοξάζει τους παλαιστές της επανάστασης. Τη νύχτα της 3ης Δεκεμβρίου 1906, το διαμέρισμα της Terya αναζητήθηκε, αυτός και ο φίλος του συνελήφθησαν, αλλά στις 13 Δεκεμβρίου, απελευθερώθηκε από την επιμέλεια. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Trananyan έγραψε ένα "Estonian Song", το "Φθινόπωρο τραγούδι", "Wonderful Melody", "Wonderful Girl", "Sporonize Me κατά το ηλιοβασίλεμα", "Desire" και άλλα ποιήματα. Ποίηση του Teryaan με τον καλύτερο λυρισμό του, η διείσδυση των συναισθημάτων, η εξαιρετική μουσικότητα και ο πλούτος της γλώσσας είναι το μεγαλύτερο φαινόμενο στην ιστορία της αρμενικής λογοτεχνίας.
Το 1908, η πρώτη του συλλογή ποιημάτων "Όνειρα Twilight" δημοσιεύθηκε στην Tiflis. Η συλλογή έλαβε καλές κριτικές από την Avetika Isaakyan και τον Ovasnes Tumanyan.
Το 1910, παράλληλα με τη μελέτη στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας, η Tryanya επεξεργάζεται και δημοσιεύει το λογοτεχνικό και καλλιτεχνικό Almanac "Garun" ("Άνοιξη"). Το 1915, ο Maxim Gorky ανέθεσε στην Triande Compilation της Συλλογής Αρμενίων, η οποία δημοσιεύθηκε στη Μόσχα. Την ίδια χρονιά, γράφει τον πατριωτικό κύκλο "Χώρα της Nairy".
Το Valery Bryusov μεταφράζει ένα αριθμό ποιημάτων ποιημάτων και τον κάλεσε την «πιο προεξέχουσα φιγούρα» μεταξύ των νέων ποιητών της "Ρωσικής Αρμενίας".
Χωρίς να επιβιώσει ένα μήνα πριν από την 35η επέτειό του, ο Vaan Teriaan πέθανε στις 7 Ιανουαρίου 1920 από τη φυματίωση.
Αρμενικά τραγούδια που ακούω και πάλι, τραγούδια που έτσι στο sobbing μοιάζουν. Οι αλλοδαποί τους, δεν καταλαβαίνετε, δεν θα τους καταλάβουν, ξένους, κι εσύ.
Sad, και πικρή και πικρή είναι μονότονη, αλλά ως μελωδική, καρδιά, καμένη θλίψη, παρόμοια με, πνεύμα, καίγεται πόνος, είναι εξοικειωμένοι.
Κακά χωριά μαζί μας, και παντού σκοτεινά πρόσωπα με θλίψη στο βλέμμα, όλοι οι άνθρωποι μας σε απελπιστική ατυχία, όλη η ζωή μας είναι απελπιστική θλίψη.
Πώς μπορούμε στα τραγούδια να μην γκρινιάζουν, στα τραγούδια, έτσι ώστε να μοιάζει με την εμφάνιση; Οι αλλοδαποί τους, δεν καταλαβαίνετε, δεν θα τους καταλάβουν, ξένους, κι εσύ.
Μετάφραση Ν. Chukovsky