புள்ளிவிவரங்களின்படி, 13% பெண்களுக்கு மகப்பேற்றுக்கு மனச்சோர்வு ஏற்பட்டது. எங்கள் நாட்டில், துரதிருஷ்டவசமாக, பல மக்கள் தங்கள் வாழ்க்கையில் தீவிர மாற்றங்கள் தயாராக இல்லை இளம் தாய்மார்கள் ஒரு புனைகதை என்று நினைக்கிறேன். உண்மையில், மகப்பேற்று மன அழுத்தம் உளவியல் நிபுணர்கள் மற்றும் அன்புக்குரியவர்கள் உதவி தேவைப்படும் ஒரு தீவிர உளவியல் பிரச்சனை. சமுதாயத்தில், கடினமான மகப்பேறு எடுப்பது கடினம் என்று சொல்லுவதற்கு இது இல்லை, பல அம்மாக்கள் ஆன்மா மீது கத்தும்போது பல அம்மாக்கள் மகிழ்ச்சியை சித்தரிக்க முயற்சி செய்கிறார்கள். தைரியமாக பெண்கள் நேர்மையாக அது தாய்மை கொடுக்கப்பட்ட எவ்வளவு கடினமாக கூறினார்.
"நான் சாளரத்தை வெளியே செல்ல விரும்பினேன்"
ஒரு கட்டத்தில், நான் ஒரு குழந்தைக்கு பிறக்க விரும்புகிறேன் என்று ஒரு துன்பகரமான யோசனை இருந்தது. என் கணவர் என் விருப்பத்தை பகிர்ந்து கொள்ளவில்லை. அவர் ஒன்றாக வாழ விரும்பினார், எங்கள் குடும்பத்தில் மூன்றாவது நபர் அவர் விரும்பவில்லை. ஆனால் அது என்னை நிறுத்தவில்லை. நான் அவரை நம்பினேன், நரம்புகள் மற்றும் பலத்தை நிறைய கழித்தேன், ஆனால் இறுதியில், நான் சோதனையில் தேவையான இரண்டு கோடுகள் பார்த்தேன். நான் அந்த நேரத்தில் மகிழ்ச்சியாக இருந்தேன் என்பதை நினைவில் கொள்கிறேன். கணவரின் காணாமல் போன பார்வை கூட என்னை சமாளிக்கவில்லை. கர்ப்பம் எளிதில் தொடர்ந்தது: நான் இறக்கைகள் போல பறந்து சென்றேன், பணிபுரிந்தேன், நிறைய நடந்து சென்றேன், தியேட்டரில் சென்றேன், கண்காட்சியில், நான் நண்பர்களுடன் சந்தித்தேன். சிக்கல் அறிகுறிகள் இல்லை.
8 வது மாதம், கணவர் விவாகரத்து என்று அறிக்கை. நான் ஒரு குழந்தையை தனியாக உயர்த்துவேன் என்று யோசித்தேன். பீதி தாக்குதல்கள் தொடங்கியது, தூக்கமின்மை தோன்றியது. நான் தொடர்ந்து மன அழுத்தம் காரணமாக மருத்துவமனையை பாதுகாக்க வேண்டும். மகன் பலவீனமாக பிறந்தார், அவர் என்னிடமிருந்து பிரிக்கப்பட்டார், அதனால் முதல் நாள் நான் குழந்தையைப் பார்க்கவில்லை. இந்த நேரத்தில் நான் வார்டுகளில் அழுதேன், நானே ஒரு கெட்ட தாயாக கருதுகிறேன்.
வீட்டில், நிலைமை நன்றாக இல்லை. அம்மா உதவ எனக்கு வந்தேன், ஏனென்றால் நான் முழு நாட்களிலும் போடுகிறேன், அழுதேன், சுவரில் பார்த்தேன். நான் எதுவும் இல்லை. நான் கிட்டத்தட்ட என் மகன் பொருந்தவில்லை. பின்னர் ஆக்கிரமிப்புத் தாக்குதல்கள் தோன்றின: நான் என் அம்மாவை உடைத்துவிட்டேன், குழந்தை, வீட்டை விட்டு வெளியேறினேன், கதவை உருட்டிக்கொண்டேன். அதே நேரத்தில், நான் தொடர்ந்து என் தவறு உணர்ந்தேன், என்னை வெறுத்தேன் மற்றும் கூட நினைவில், சில நிமிடங்கள் தற்கொலை பற்றி நினைத்தேன்.
நான் இன்னும் சாளரத்தை வெளியே செல்ல விரும்பினேன், அதனால் ஒரு குழந்தையின் நிரந்தர அழுவதை கேட்காதே, அதனால் எனக்கு எதுவும் தேவையில்லை. அம்மா நான் ஒரு உளவியலாளரை பார்வையிட்டேன் என்று வலியுறுத்தினார். ஆனால் மகப்பேற்றுக்கு மன அழுத்தம் மருத்துவர் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை, அவர் எனக்கு கடினமாக இருந்தது என்று கூறினார், கணவரின் கவனிப்பு உடல் வலியுறுத்தி என்று அருகில் எந்த மனிதனும் இல்லை.
ஒரு நாளில், நான் வீட்டை விட்டு வெளியேறும்போது, என் தாயிடம் ஒரு குழந்தையை எறிந்தேன், நான் ஒரு மனிதனை சந்தித்தேன். அவர் என்னை விட பழையவராக இருந்தார், நாவல் திசை திருப்பியது. ஆனால் மகிழ்ச்சி இந்த உறவுகளை எனக்கு கொண்டு வரவில்லை. மாறாக, நான் இன்னும் என்னை வெறுத்தேன், நான் குழந்தை ஒரு சிறிய மனிதன் வர்த்தகம் என்று நினைத்தேன். நான் தற்கொலை செய்து கொள்ள முடிவு செய்தேன், ஆனால் என் அம்மா அறையில் சென்றார். அவர் சிதறடிக்கப்பட்ட மாத்திரைகள் பார்த்தார் மற்றும் எல்லாவற்றையும் புரிந்துகொண்டார். நாங்கள் நீண்ட காலமாக பேசினோம், அதை எப்படி செய்வது என்று நினைத்தோம். நான் ஒரு உளவியலாளருக்குரிய மருந்துகளில் சிகிச்சை அளிப்பேன் என்றால், அது நிச்சயமாக என் வாழ்க்கையை கெடுக்கும். ஆனால் அத்தகைய மாநிலத்தில் தங்குவதற்கு இது சாத்தியமற்றது. என் அம்மா ஒரு நல்ல உளவியல் நிபுணர் என்று மிகவும் அதிர்ஷ்டசாலி. அவர் என்னை வாழ்க்கையில் திரும்பினார்.
நான் படிப்படியாக என் குழந்தையை நேசிக்க கற்றுக்கொண்டேன். இப்போது மகன் 4 வயது, மற்றும் நான் மிகவும் வருந்துகிறேன் முதல் ஆண்டு தாய்மை அனைத்து மகிழ்ச்சிகள் முழுமையாக அனுபவிக்க அவரது மாநில ஏனெனில் முடியவில்லை என்று மிகவும் வருந்துகிறேன். நான் சமீபத்தில் ஒரு மனிதனை சந்தித்தோம். அவர் மிகவும் கவனித்து, சுவாரசியமான, நன்றாக என் மகன் குறிக்கிறது. மற்றொரு குழந்தைக்கு பிறக்கும் என்ன நல்லது என்று நாங்கள் பேசினோம். என் மகப்பேற்றுக்கு மனச்சோர்வு பற்றி நான் நேர்மையாக சொன்னேன், மாறாக அவர் என்னை கண்டனம் செய்யவில்லை, மாறாக, ஆதரவு மற்றும் புரிந்துகொள்ளப்பட்டார். அவளுடைய உதவிக்காக என் தாய்க்கு நான் மிகவும் நன்றியுள்ளவனாக இருக்கிறேன், ஏனென்றால் அவளால் என்னுடன் ஏதாவது செய்திருப்பேன். உங்கள் பிரச்சினைகளுடன் தனியாக தங்குவதோடு, எல்லா கதவுகளையும் தட்டுங்கள், அதனால் நிலைமை மோசமாக முடிவடையவில்லை என்று நான் விரும்புகிறேன்.
பிரசவம் பிரசவத்திற்குப் பிறகு அந்தப் பெண் அனுபவிக்கிறார் என்ற உண்மையிலேயே குற்றமற்றவர் எதுவும் இல்லை. ஒருவேளை பெரும் செல்வாக்கு ஹார்மோன்கள், அதே போல் மன அழுத்தம், வழக்கமான வாழ்வில் தீவிர மாற்றம் ஆகும். ஒரு தாய் இருப்பது மிகவும் கடினமாக உள்ளது, ஆனால் அது ஒரு பெரிய மகிழ்ச்சியாகும், அதை உணர மற்றும் மகிழ்ச்சியாக இருக்க உரிமை போராட வேண்டும்.சுவாரஸ்யமான: பிந்தைய மன அழுத்தம்: ஒரு தாயின் தனிப்பட்ட அனுபவம்
"என் வாழ்க்கை ஒரு திடமான சாம்பல் வார நாட்களில் மாறிவிட்டது."
பிறப்பு முன், நான் ஒரு செயலில் வாழ்க்கை வழிவகுத்தேன்: வேலை, நான் படித்து, நான் விளையாட்டு ஈடுபட்டு, நான் நிறைய பயணம் செய்தேன். என் கணவர் மற்றும் நான் என் கணவனை விரும்பினேன், நீண்டகாலமாக எதிர்பார்க்கப்பட்ட கர்ப்பத்தைப் பற்றி நான் கற்றுக்கொண்டபோது, ஏழாவது சொர்க்கத்தில் மகிழ்ச்சியடைந்தேன். நான் சரியான ஊட்டச்சத்து ஒட்டிக்கொண்டிருந்தேன், எதிர்கால தாய்மார்களுக்கு யோகாவிற்குச் சென்றேன், சரியான சுவாசத்திற்கு கற்றுக் கொண்டிருந்த படிப்புகள், தாய்ப்பால் பற்றிய அடிப்படைகளை, புதிதாகப் பிறந்தவர்களுக்கு கவனிப்போம். ஒரு சிறிய சிறிய மனிதனின் தோற்றத்திற்காக நான் முழுமையாக தயார் என்று தோன்றியது. நான் ஒரு பெரிய மனநிலையில் பிரசவத்திற்கு சென்றேன், ஆனால் ஆரம்பத்தில் இருந்து எல்லாவற்றையும் நான் திட்டமிட்டபடி தவறு செய்தேன். இதன் விளைவாக, நான் அவசர அறுவைசிகிச்சை பிரிவை உருவாக்கியிருக்கிறேன். மற்றும் இப்போது இருந்து, ஒரு பயங்கரமான மன அழுத்தம் என்னை பரவியது.
நான் ஒரு குழந்தையை பார்த்ததில்லை, நான் அவரை அழைத்து வந்தபோது, நான் எந்த மகிழ்ச்சியையும் உணரவில்லை. பின்னர் ஒரு சில மாதங்கள் இயந்திரத்தனமாக சில தேவையான நடவடிக்கைகளை செய்தேன்: குபலா, பெடரல், நடந்து, மாறுவேடமிட்டு. ஆனால் அந்த நேரத்தில் அது வாழ்க்கை ஒரு திட சாம்பல் வார நாட்களில் மாறியது என்று எனக்கு தோன்றியது. எதுவும் மகிழ்ச்சி: அவரது கணவரின் பரிசுகள் அல்லது முதல் குழந்தை புன்னகை இல்லை. கூர்மையான மனநிலையை ஊசலாடுகிறது. காலையில் நான் அமைதியாக விழித்தேன், சில மணிநேரங்களுக்குப் பிறகு நான் விஷயங்களை எறிந்தேன், என் கணவனிடம் கத்தினேன்.
எனக்கு என்ன நடக்கிறது என்று சொல்ல முயற்சித்தபோது, சுற்றியுள்ள என்னை என்னைப் புரிந்து கொள்ளவில்லை. சிலர் ஒரு குழந்தைக்கு பிறக்க வேண்டிய அவசியம் இல்லை என்று சிலர் கூர்மையாக வெளிப்படுத்தினர். நான் அதை நானே நம்பினேன். நான் வருந்துகிறேன், குழந்தை, போன்ற ஒரு அம்மா, அவரது கணவர் அதிர்ஷ்டம் இல்லை, ஏனெனில் அவர் என்ன நடக்கிறது புரிந்து கொள்ளவில்லை என்பதால்.
கணவன், தாய் மற்றும் சகோதரி: நான் மக்கள் அருகில் அந்த நேரத்தில் மிகவும் ஆதரவு இருந்தது. நான் ஒவ்வொரு நாளும் என் அம்மாவும் சகோதரியையும் அழைத்தேன், தொலைபேசியில் அழுதேன், அவர்களிடம் ஏதோ தவறு என்று அவர்களிடம் இருந்து கேட்டதில்லை. மாறாக, அவர்கள் உறுதியளித்தனர், உதவ முயற்சித்தார்கள், பெரும்பாலும் உதவியாக வந்தார்கள். நான் எப்படி ஒரு நாள், நான் வாழ விரும்பவில்லை போது, நான் என் சகோதரி அழைத்தேன், அரை மணி நேரம் கழித்து அவர் ஏற்கனவே அபார்ட்மெண்ட் வாசலில் நின்று கொண்டிருந்தார்.
அவள் ஒரு சில மணி நேரம் தன் மகனுடன் விட்டுவிட்டாள், நான் அதை நேரம் அணிந்தேன், உண்மையில் ஓய்வெடுத்தேன்.
கணவன் பொறுமையைக் காட்டினார். அவர், அவர் முடியும் என, வீட்டில் சுற்றி உதவியது, புகார் இல்லை, அபார்ட்மெண்ட் வேலை இருந்து அவரது வருகையை நீக்கப்படவில்லை என்றால், மற்றும் இரவு சமைக்கப்படவில்லை. மாலை மற்றும் வார இறுதிகளில், அவர் தனது மகன் ஈடுபட்டார் என்னை நடக்க அல்லது ஷாப்பிங் செல்ல வாய்ப்பு கொடுக்க. ஒருவேளை, பகுதி மூலம், நான் ஒரு குழந்தையின் பிறப்புக்குப் பிறகு மில்லியன் கணக்கான பெண்கள் செய்தபின் சமாளிக்கிறார்கள் என்பதால், நான் பிரமை மற்றும் கேப்ரிசியோஸ் பார்த்தேன். ஆனால் என் ஆன்மா, துரதிருஷ்டவசமாக, அத்தகைய சுமைகளை தாங்க முடியாது.
மேலும் காண்க: பெண் மருத்துவமனையில் தனது பிறந்த மகள் விட்டு விட்டார். பல ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, அவர் தனது அற்புதமான செய்தியைக் கூறிய மருத்துவச்சி சந்தித்தார்
தற்கொலை பற்றிய எண்ணங்கள் தோன்றியபோது என் மகனைப் பற்றி நான் உணர்ந்தேன். நான் பால்கனியில் நின்றேன், கீழே பார்த்தேன் மற்றும் அது நன்றாக இருக்கும் என்று நினைத்தேன், இந்த சாம்பல், போரிங் வாழ்க்கை முடிவடைகிறது போது. உடனடியாக கண்கள் முன், நான் ஒரு படம் இருந்தது, நான் நிலக்கீல் மீது போடுவது போல், என் வனேசா அழுவதை க்ரஞ்ச் உள்ள ஜொலித்து. யாரும் அவருக்கு பொருந்தும், பின்னர் அவர் வாழ்ந்து, தாய்வழி கவனிப்பு மற்றும் பாசம் ஆகியவற்றின் காரணமாக வாழ்வார்.
ஐரோப்பாவிற்கு ஒரு பயணத்தின்போது, ஜேர்மனியில் இருந்து ஒரு டாக்டரை நான் சந்தித்தேன். பிரசவத்திற்குப் பிறகு எனக்கு என்ன நடக்கிறது என்று அவளிடம் சொன்னபோது, எனக்கு மருத்துவ பாதுகாப்பு இல்லை என்று எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. Postpartum மன அழுத்தம் உங்களை உள்ளடக்கியிருந்தால் ஒரு உளவியலாளருக்கு நீங்கள் எவ்வாறு விண்ணப்பிக்க முடியாது? அவர் பிரசவத்திற்குப் பிறகு மனச்சோர்வுக்கு ஐரோப்பாவில் மனச்சோர்வுடன் இருப்பதாக அவர் சொன்னார், அவர்கள் தீவிரமாக இருக்கிறார்கள், மேலும் அவர்கள் தோற்றத்தை புறக்கணிக்க மாட்டார்கள். இவை ஒரு இளம் தாயின் தூண்டுதல்கள் என்று நாங்கள் இன்னும் நம்புகிறோம். எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, எங்கள் பாட்டி மற்றும் பெரிய பாட்டி குழந்தைகள் எழுப்பப்பட்ட குழந்தைகள், வேலை போது, மற்றும் முட்டாள் எண்ணங்கள் நேரம் இல்லை. எல்லா பெண்களும் உடனடியாக குழந்தைக்கு ஒரு அன்பான அன்பை அனுபவிப்பதில்லை என்ற உண்மையைப் புரிந்துகொள்வதைப் போலவே நமது நாட்டிலும் நான் மிகவும் விரும்புவேன்.