யார் யார், என்ன செய்வார்?
... லீ ikeev நின்று இழுத்து, தனியாக குளிர்சாதன பெட்டி திறக்க போதுமான வளர்ச்சி ஆனது. "எனக்கு தேவைப்படுவது?" அவர் தன்னை கேட்டார், அலமாரிகளில் சுற்றி பார்த்து. லீ தேர்வு செய்யும், அதை வழங்க அர்த்தமற்றது. இது ஏற்கனவே அர்த்தமற்றது. எரிச்சலூட்டும் கேட்க வேண்டாம் "ஒரு குளிர்சாதன பெட்டியை மூடு, நீண்ட காலமாக திறக்க முடியாது", என் தலையில் எழுதப்பட்டிருக்கும், நான் சாளரத்திற்கு திரும்புவேன்.
நெற்றியில் பிளாஸ்டிக் பனிக்கட்டுக்குள் தங்கியிருந்தது, கையில் ஒரு கப் தேநீர் ஒரு கப் பந்தயமாக இருந்தது. நவம்பர்-நோச்சின் சாளரத்திற்கு வெளியே. தாமதமாக இலையுதிர்காலத்தில் தெருவில் ஒரு அடர்த்தியான பனி எறிந்து, ஒரு செம்மறியாடு டூல்ப் போன்றது. இந்த மாதம் எங்களுக்கு விவாதிக்கப்பட்டது. தெளிவற்ற. Lika நடக்க மற்றும் நீந்த மறுத்துவிட்டார், "நான் நானே" அடிக்கடி ஒலி தொடங்கியது, அது அப்பா இன்னும் கட்டி, மற்றும் அவர் வேலை மறைந்துவிட்டார். கடைசி எண்களில், ஒரு அட்டவணை சுடப்பட்டது. இந்த நேரத்தில் எனக்கு அடர்த்தியான தேயிலை உணர்ந்தேன். ஒரு அற்புதமான பானம், ஆனால் நீங்கள் ஒரு கறுப்பு நகர்த்தினால் - கசப்பான, அது அனைத்து நிழல்கள் drush உள்ளன, மற்றும் ஒரு கப் கூட இன்பம் இல்லாமல் குடிக்கும். பெரும்பாலும் நான் ஒடுக்கப்பட்டிருந்தேன், எளிமையான செயல்களில் இருந்து லிக்கினா மறுப்பு என்னிடமிருந்து என் ஆன்மீக சக்திகளை இழுத்தது.
எனினும், புதிய குணங்கள் தோன்றினாலும், எனக்கு தெரியும், பணக்காரர் விட ஆழமானவர்கள். அவரது உருவப்படம் பல வழிகளில், நமது அவதானிப்புகள் மற்றும் யூகங்களை உள்ளடக்கியது போல், ஒரு சிறிய தெளிவான விவரித்தார், அவரது புதிய நலன்களை, செயல்கள், அவரது "விரும்பும்" வெளிப்பாட்டிற்கு நன்றி. லிக்கா மிகவும் சுதந்திரமாக ஆனார், அது எனக்கு ஒரு புதிய உணர்வு இருந்தது. இந்த இரண்டு மற்றும் ஒரு அரை ஆண்டுகள், என் குழந்தை என்னை ஒரு தொடர்ச்சியாக என்று யோசனைக்கு பயன்படுத்தப்பட்டது. நான் நினைத்தேன் போது, நான் எங்கே இருக்க வேண்டும் என்று நினைத்தேன், பின்னர் சிந்தனை ஒரு நீட்சி பசை மீது சரியாக இருந்தது "யாருடன் இருக்கும் மற்றும் அது என்ன செய்ய வேண்டும்." ஆமாம், நான் கொடுத்தேன் மற்றும் அவளை கொடுத்தார் மற்றும் கொப்புளங்கள் தேர்வு - துணிகளை தேர்வு, உணவு, விளையாட்டுகள், ஆனால் அடிப்படையில் அவர் அதை தேவையான கருத்தில் என்ன செய்தார்.
அது எவ்வளவு வெற்றிகரமாக இருக்கும்? முதலாவதாக, எங்கள் குடும்பம் ஒரு டூயட் மூலம் நடித்தார் - அனைவருக்கும் சொந்தமாக நடித்தார், ஒருவருக்கொருவர் கேட்டு, பொதுவான மற்றும் மேம்படுத்தப்பட்ட ஏதாவது ஒன்றை வர முயற்சித்தேன். முகம் பிறந்தது, நாங்கள் ஒரு மூவரும் ஆனோம். முதலில், அவர் எங்கள் இசை கேட்டு, பின்னர் டிரம்ஸ் மீது உட்கார்ந்து - இடத்தில், சில நேரங்களில் nefple, சில நேரங்களில் nefple, எப்படியோ தாளத்தை அடித்து தொடங்கியது, எங்கள் டூயட் மரணதண்டனை மாற்றியது. பின்னர் மகள் தனது கருவியை எடுத்துக் கொண்டார். அவள் என்னைப் பின்தொடர்ந்தாள், ஆம், பெரும்பாலும் எனக்கு. பிறகு - மேலே இரண்டு டன், சிறையில்: எல்லாம் நான் செய்யும் அதே விஷயம், ஆனால் என் சொந்த வழியில் ஒரு சிறிய. இப்போது அது அவரது பயமுறுத்தும் வேறுபாடுகள் தொடங்கியது: அம்மா மீண்டும், அவள் ஒரு சில குறிப்புகள் சேர்க்கிறது. இது இன்னும் அரிதாக பகுத்தறிவு, வசதியானது மற்றும் வழி. ஆனால் எப்படியோ நீங்கள் விளையாட மற்றும் உங்கள் சொந்த உருவாக்க கற்று கொள்ள வேண்டும்.
இது ஒரு கண்ணுக்கு தெரியாத ஓவியமாக இருந்தது, ஆனால் உண்மையான உணர்ச்சி நிலப்பரப்பு, இது தாய்ப்பால் முடிவடைந்தது. இந்த நிலைமைகளின் கீழ், அது ஒரு முறையாக மாறியது - அது பழையதாக இருந்ததா இல்லையா என்பது.