நாம் ஏன் அம்மாவால் புண்படுத்தப்பட்டோம், அவர்கள் வளர்ந்தபோது, ​​அவர்கள் நன்றியுள்ளவர்களாக இருந்தார்கள்

குழந்தை பருவத்தில் மற்றும் இளமை பருவத்தில், நாங்கள் அடிக்கடி கோபமாகவும், அம்மாக்களால் தாக்கப்படுகிறோம். மற்றும் அவர்கள் வளர்ந்த போது, ​​அம்மாக்கள் எங்களுக்கு மட்டுமே சிறந்த என்று உணர்ந்தனர், மற்றும் அவர்கள் எங்களுக்கு வாழ்க்கை போதித்தார் போது சரி. நம் கதாநாயகிகள் தங்கள் தாய்மார்கள் கொடூரமான மற்றும் புரிந்துகொள்ள முடியாத காரியங்களைக் கூறுவார்கள் என்று நினைத்தார்கள். அவர்கள் பெரியவர்களாக இருந்தபோது மட்டுமே அம்மாக்கள் வழங்கப்பட்டனர் என்று உணர்ந்தனர்

இல்லை வீண்.

என் அம்மாவின் காரணமாக, நான் அன்பை இழந்தேன்

நான் 15 வயதாக இருந்தேன், நான் மிகவும் சாதாரணமாக பார்த்தேன், அவர் ஒரு அழகான மனிதர் மற்றும் பள்ளியில் உள்ள எல்லா பெண்களுக்கும் ஒரு செல்லப்பிள்ளையாக இருந்தார். நிச்சயமாக, என் முதல் காதல் புகழ் மோசமாக இருந்தது, ஆனால் டீனேஜ் பெண்கள் மோசமான சிறுவர்கள் நேசிக்கிறார்கள். Vitya என்னை சந்திக்க என்னை அழைத்தபோது, ​​நான் மகிழ்ச்சியிலிருந்து ஏழாவது சொர்க்கத்தில் இருந்தேன். மாலை படுக்கையில் படுக்கையில், ஒரு பளபளப்பான கண்கள் அல்ல, அத்தகைய நம்பமுடியாத பையன் எனக்கு கவனம் செலுத்துவதை புரிந்து கொள்ளவில்லை. அந்த நேரத்தில், நான் கண்ணாடிகள் அணிந்தேன், என் முடி இரண்டு ஜடை தடுக்கப்பட்டது, அது உயர்நிலை பள்ளி மாணவர்கள் ஆர்வம் இல்லை என்று இருந்தது. சில காரணங்களால், Vitya என்னை மீது கண்களை வைத்து.

அம்மா என் இளைஞன் உடனடியாக பிடிக்கவில்லை. இல்லை, அவள் வீட்டிலேயே என்னை பூட்டவில்லை, அதனால் நான் ஒரு நடைக்கு செல்ல முடியவில்லை. ஆனால் அது தொடர்ந்து அதிருப்தி அடைந்தது, என்னிடம் பேச முயன்றது, இந்த உயர்நிலைப் பள்ளி மாணவனைக் கொண்டிருப்பதாக அவர் விளக்கினார். நிச்சயமாக, நான் என் தாயிடம் கேட்கவில்லை, என் உணர்ச்சிகளால் உறிஞ்சப்பட்டேன்.

டிசம்பர் இறுதியில், Vitya புதிய ஆண்டு ஒன்றாக கொண்டாட என்னை அழைத்தார். அவர்கள் ஒரு நல்ல நிறுவனத்தில் ஒரு நல்ல கம்பனி இருந்தது ஒவ்வொரு ஜோடியும் ஒரு தனி அறையாக இருக்கும் என்று பல முறை பிடித்தது, நான் அவரது உணர்வுகளை நிரூபிக்க முடியும். நான் எல்லாவற்றிற்கும் தயாராக இருந்தேன். ஆனால் அம்மா, நான் பொருட்களிலிருந்து குடிசைக்குச் செல்வேன் என்று கேள்விப்பட்டேன், அது அதை தடை செய்தது. பல நாட்களுக்கு நான் அழுதேன், இணங்க, "சிறந்த" என்று கற்று கொள்ள உறுதியளித்தார், எப்போதும் வீட்டை சுற்றி உதவி.

அனைத்து முயற்சிகளும் பயனற்றவை, அம்மா பிடிவாதமாக இருந்தார். "நீங்கள் சந்திக்க விரும்பினால், நான் உங்களை தடை செய்யமாட்டேன். ஆனால் நான் இரவு முழுவதும் உயர்நிலை பள்ளி மாணவர்களுடன் எங்காவது செல்ல அனுமதிக்கப்படவில்லை, "அம்மா சொன்னார், அது வேலை செய்யாது என்று நான் உணர்ந்தேன்.

ஒரு வருடத்திற்கும் மேலாக நான் என் அம்மாவை என் அம்மாவைத் தட்டை வைத்தேன். எங்கள் உறவு கெட்டுப்போனது, நாங்கள் பேசவில்லை, என் அம்மா பல முறை சமரசம் செய்ய முயற்சிக்கிறார் என்றாலும். மூலம், நான் நாட்டிற்கு போவதில்லை என்று வீடா சொன்னபோது, ​​அவர் என்னுடன் உறவை உடைத்துவிட்டார். நிச்சயமாக, நான் என் அம்மா குற்றம் சாட்டினேன். என் உலகம் சரிந்தது என்று எனக்கு தோன்றியது. பின்னர் Vitya என்னை இரண்டு பெண்கள் என்னுடன் இணையாக என்னை சந்தித்தேன் என்று கற்று. அவர்களில் ஒருவர் வைட்டியிலிருந்து கர்ப்பமாக இருந்தார், மேலும் அவர் அதை எறிந்தார்.

இப்போது நான் மமுச்சாவுக்கு நன்றியுடன் இருக்கிறேன், அவள் ஒரு பரவலான செயலில் இருந்து என்னை காப்பாற்றினாள். இப்போது எனக்கு என்ன நடந்தது என்று தெரியவில்லை. என் முதல் காதல் திருட்டு சிறையில் உட்கார்ந்து நிர்வகிக்கப்படும் என்று எனக்கு தெரியும். என் மகள் 4 வயது, ஆனால் நீங்கள் முதல் காதல் மற்றும் முதல் ஏமாற்றம் அனுபவிக்க எப்படி நான் ஏற்கனவே கற்பனை.

அனைத்து பள்ளி சிரிக்க வேண்டும்

நான் எப்போதும் மோசமான கண்பார்வை இருந்தது, மற்றும் நான் கண்ணாடிகள் அணிந்திருந்தேன். குழந்தைகள் தங்கள் கேலிக்கு மிகவும் கொடூரமானவர்கள் என்று அனைவருக்கும் தெரியும். Odnoklassniki என்னை கேலி செய்தார், நான் என் பெரிய கண்ணாடிகள் மீது (அந்த நாட்களில், ஒரு மெல்லிய விளிம்பில் இன்னும் ஸ்டைலான கண்ணாடிகள் இல்லை). பற்கள் தவறாக வளர்ந்ததால் நான் பிரேஸ்களை அணிந்தேன்.

நான் பிரேஸ்களை வைக்க மறுத்துவிட்டேன், ஆனால் பெற்றோர்கள் நிறைய பணம் கொடுத்தேன், அதனால் நான் இன்னும் அவற்றை அமைக்க வேண்டும். Odnoklassniki என்னை ஒரு "கொடூரமான" மற்றும் "இரும்பு வாய்" அழைத்தேன். நான் இன்னும் பள்ளி புகைப்படங்களை மறுபரிசீலனை செய்ய விரும்பவில்லை. நான் எப்போதும் கண்ணாடிகளை சுட்டு, ஏனெனில் நான் அவர்களை புன்னகைக்கவில்லை. நான் என் பரம்பரை என் பெற்றோரை வெறுத்தேன்: அவர்கள் மோசமான கண்பார்வை, மற்றும் பற்கள் வெவ்வேறு திசையில் வளரும்.

ஏற்கனவே பல்கலைக்கழகத்தில், நான் பிரேஸ்களை அகற்றும் போது, ​​நான் அப்பாவுடன் என் அம்மாவுக்கு நன்றியுடன் இருக்க வேண்டும் என்று உணர்ந்தேன். பின்னர் நான் லென்ஸ்கள் வாங்கினேன், ஆனால் சிறிது பின்னர் ஒரு பார்வை திருத்தம் செய்தது. எனக்கு நிறைய ரசிகர்கள் இருந்தேன், நான் வெற்றிகரமாக திருமணம் செய்து கொண்டேன், இரண்டு குழந்தைகளைப் பெற்றெடுத்தேன். நான் என் பெற்றோரிடம் வரும்போது, ​​என் வேகத்தை தாழ்த்திக் கொண்டிருப்பதைப் போலவே "நன்றி" என்ற உண்மையை நான் எப்பொழுதும் கூறுகிறேன்.

மேலும் காண்க: அம்மா எப்பொழுதும் சரியானது என்று நம்புகிறார், அல்லது நச்சு பெற்றோர் மனப்பான்மை குழந்தைகளை எவ்வாறு பாதிக்கிறது என்பதை நம்புகிறது

பெற்றோர் இனிப்புகளை தடை செய்தனர்

அம்மாவும் அப்பாவும் சரியான ஊட்டச்சத்துக்கு ஒத்துப்போகிறார்கள், எனவே நாங்கள் சாக்லேட், கேக், ஐஸ் கிரீம் வீட்டில் இல்லை. நான் ஐந்து வயதாக இருந்தபோது என் பிறந்தநாளை நினைவில் வைத்திருக்கிறேன். விடுமுறை அட்டவணை பழம் வெட்டு மற்றும் சர்க்கரை இல்லாமல் "வலது" கேக் இருந்தது. ஏற்கனவே பள்ளியில் நான் சாக்லேட் உடன் சிகிச்சை பெற்றேன், என் பெற்றோரை இழந்தேன் என்ன இன்பம் எனக்கு புரியவில்லை. நான் என் தாயிடமிருந்து இரகசியமாக சாக்லேட் நிறைய சாப்பிட முடியும், மற்றும் பெரும்பாலும் ஒரு வெடிப்பு அவரது முகம் மற்றும் உடல் தோன்றினார்.

பின்னர், உயர்நிலை பள்ளியில், நான் Wansell ஐ சந்தித்தேன். குழந்தை பருவத்தில் அவரது பற்களால் பாதிக்கப்படுவதால் அவர் என்னிடம் சொன்னார். அவர் ஒரு வயதில் இருந்து இனிப்புகளை அனுமதித்தார். ஒருவேளை, நிச்சயமாக, இது ஒரு தற்செயல் நிகழ்வு, ஆனால் நான் உங்கள் பற்கள் மற்றும் அதிக எடை பிரச்சினைகள் இல்லை. அம்மா, வழியில், அவர் ஏன் இனிப்புகளுக்கு எதிராக வகைப்படுத்தினார் என்று பின்னர் கூறினார். அவள் சிறியதாக இருந்தபோது, ​​அவளுடைய பாட்டி தொடர்ந்து சாக்லேட் தனது பெரிய பைகள் கொடுத்தார். 25 ஆண்டுகளில், அம்மா "பாலம்" போட வேண்டியிருந்தது, ஏனென்றால் பல பற்கள் சேமித்து தோல்வியடைந்ததால்.

நான் உங்கள் 6 வயதான மகனை தடை செய்யவில்லை, ஆனால் அவர் தன்னை விரும்பவில்லை. அவரை, ருசியான காய்கறி சாலட் (ஆமாம், அது நடக்கிறது!) அல்லது ஒரு சிவப்பு மீன் ஒரு சாண்ட்விச்.

மேலும் வாசிக்க: குழந்தை சொன்னால் என்ன: "அம்மா, நான் உன்னை பிடிக்கவில்லை"

அம்மா எனக்கு தேவையில்லை, ஆனால் வேறு யாராவது மாமா வேண்டும்

என் உயிரியல் தந்தை எனக்கு தெரியாது. நான் பிறக்காதபோது தன் தாயுடன் எங்களை எறிந்தார். அம்மாவுக்கு அஞ்சலி செலுத்த வேண்டியது அவசியம், ஏனென்றால் அவள் எதையும் தேவையில்லை என்று அவள் மிகவும் முயற்சி செய்தாள். அம்மா நிறைய வேலை செய்தார், ஆனால் அதே நேரத்தில் எப்போதும் எங்கள் கூட்டு நடைப்பயிற்சி அல்லது வகுப்புகளுக்கு நேரம் கிடைத்தது. நான் 13 வயதாக இருந்தபோது, ​​ஒரு மனிதன் தன் வாழ்க்கையில் தோன்றினான்.

இயற்கையாகவே, நான் உடனடியாக அவரை வெறுக்கவில்லை, எனது தாயின் ரசிகர் மிகவும் சாதாரணமாக இருந்தபோதிலும்: நன்றாகப் பெற்றார், எங்களை கவனித்துக் கொண்டார், படித்து வளர்ந்தார். அவர் என்னுடன் ஒரு பொதுவான மொழியை கண்டுபிடிக்க முயன்றார், ஆனால் நான் அவருடைய இருப்பை வெறுக்கிறேன். மாமா வோலடியா வந்தபோது, ​​ஹலோ சொல்லாமல் கூட சத்தமாக கதவைத் தொட்டேன்.

அம்மா என் இருப்பிடத்தை அடைய முயற்சி, வலிமை மற்றும் நரம்புகள் நிறைய செலவிட்டார். பின்னர் எப்படியாவது எப்படியாவது, நாம் ஒன்றாக தேயிலை குடித்த போது, ​​"நான் ஒரு இளம் பெண், மற்றும் மகிழ்ச்சியாக இருக்க தகுதி. பெண்கள் தாய்மை மீது கவனம் செலுத்தக்கூடாது, எப்பொழுதும் நீங்கள் அதை புரிந்துகொள்வீர்கள். " நான் பார்த்தேன் மற்றும் தேயிலை கூட தொங்கிக்கொண்டிருந்தேன், என் அம்மா தனது உரையை நிரூபித்தார்: "நான் உங்கள் WHIM பொருட்டு Volodya கொடுக்க மாட்டேன். நாங்கள் ஒருவருக்கொருவர் அன்பு. நானும் உன்னை காதலிக்கிறேன். நீங்கள் தொடர்ந்து நடந்துகொண்டால் நாம் எல்லோரும் எவ்வளவு கெட்டவர்கள் என்று யோசித்துப் பாருங்கள். "

நம் வாழ்வில், மாமா வோலடிமா உறுதியாக குடியேறினார். அவர் நம்மை தனது வீட்டிற்கு அழைத்துச் சென்றார், சூடாகவும் கவனிப்புடனும் சூழப்பட்டார். முதலில் நான் மனநிலையில் என் அதிருப்தி காட்ட தொடர்ந்தேன், ஆனால் என் மாற்றாந்தம் ஒரு அற்புதமான நபர் என்று விரைவில் உணர வேண்டும். ஒவ்வொரு குழந்தைக்கும் ஒரு தந்தை தேவை என்பதால் அவர் எனக்கு மிகவும் சூடாகவும், அன்பையும் கொடுத்தார். மாமா எமோடியா ஒரு சிறந்த குடும்ப பாரம்பரியத்தை அறிமுகப்படுத்தியது: மாலை நேரங்களில் நாம் சத்தமாக புத்தகங்கள் வாசிக்கிறோம். விருந்தினர்கள், பாடல்கள், போட்டிகள், சிரிப்பு மற்றும் வேடிக்கையான ஒரு பெரிய மேஜையில் எங்கள் விடுமுறை நாட்களில் நினைவில் வைக்கிறேன்.

இப்போது நான் அம்மாவின் இரட்டையர்கள் நானும், மாமா வலியா (நான் அவரை ஒரு நீண்ட நேரம் முன்பு என்று அழைக்கிறேன்) - உலகின் சிறந்த தாத்தா. அவர் எனக்கு செய்த எல்லாவற்றிற்கும் நான் அவருக்கு மிகவும் நன்றியுள்ளவனாக இருக்கிறேன். எனக்கு ஒரு எளிய கற்பிப்பதற்காக என் தாயிடம் நன்றியுடன் இருக்கிறேன், ஆனால் ஒரு முக்கியமான விஷயம்: உங்களைப் பற்றி நீங்கள் மறந்துவிடாதீர்கள், குழந்தைகளில் முற்றிலும் கலைக்க முடியாது.

உங்கள் உடல்நலம் பற்றி யோசி

நான் ஒரு சுப் குழந்தை வளர்ந்தேன், பள்ளியில் நான் "கொழுப்பு" உடன் கிண்டல் செய்தேன். 14 வயதில், நான் முதலில் ஒரு உணவில் உட்கார்ந்தேன். நான் என் காதலி போல இருக்க வேண்டும், அத்தகைய ஒரு மோதிரத்தை மற்றும் மெல்லிய, ரசிகர்கள் இருந்து வரிசைகள் கட்டப்பட்டது. பட்டப்படிப்பு பந்தை முன், நான் சாப்பிட நிறுத்தவில்லை. அம்மா எனக்கு உணவளிக்க முயன்றார், அவளுடைய அன்பான உணவுகளைத் தயாரிக்க முயன்றார், அத்தகைய வாழ்க்கை முறையானது என் உடல்நலத்தை எதிர்மறையாக பாதிக்கும் என்று கூறினார். ஆனால் 45 கிலோ எடையைக் கொண்டிருக்கும்போது அம்மாவைக் கேட்கிறீர்களா, எப்படி நீங்கள் விரும்புகிறீர்கள், இருமுறை எவ்வளவு?

பல்கலைக்கழகத்தில், நான் தீவிரமாக என் உருவத்தை எடுத்துக்கொண்டேன். கலோரி கருதப்படுகிறது, தன்னை எதையும் தடை செய்ய அனுமதிக்கவில்லை, ஜிம்மில் செலவிட்ட அனைத்து மாலை. நான் அவளுக்கு வந்தபோது அம்மா பெருமூச்சு விட்டார். அந்த நேரத்தில் நான் 40 கிலோ எடையுள்ளேன், ஆனால் அது என்னை நிறுத்தவில்லை. நான் சோர்வு மருத்துவமனையில் வந்த போது, ​​அம்மா ஒவ்வொரு நாளும் என்னை வந்தது மற்றும் அனைத்து நேரம் அழுத்தி.

பின்னர் பல ஆண்டுகள் மீட்பு இருந்தன. நான் சரியாக சாப்பிட கற்றுக்கொண்டேன், என் வாழ்க்கையை திருத்தியதுடன், இறுதியாக, அம்மா சரியாக இருந்தது. நீண்ட காலமாக உடல் வெகுஜன பற்றாக்குறை காரணமாக, அது கர்ப்பமாக இல்லை, பின்னர் தீவிர சுகாதார பிரச்சினைகள் இருந்தன. அம்மாக்கள் இனி இல்லை, ஆனால் ஒவ்வொரு முறையும் நான் சொன்னேன் என்று நினைத்தேன்: "Dasha, நீங்கள் என்னை கவனித்துக் கொள்ள வேண்டும். தோற்றம் மிக முக்கியமான விஷயம் அல்ல. உங்கள் உடல்நலம் பற்றி யோசி. " நான் இப்போது ஒரு கப் தேநீர் ஒரு கப் உட்கார்ந்து மற்றும் அவள் மட்டும் சமைக்க எப்படி தெரியும் அவரது patties சாப்பிட இன்பம் கொண்டு உட்கார்ந்து நிறைய கொடுக்கிறேன்.