Kuna hali tofauti katika maisha ambayo kusukuma
Andika kukataa kwa mtoto wako mwenyewe. Wengine hawakutaka mtoto awali, lakini ilikuwa ni kuchelewa sana kuzuia ujauzito. Mtu fulani alionyesha kutisha
Na mama na papa waliamua kuwa hawakuweza kukabiliana na mzigo huo. Lakini nini baadaye wanahisi wazazi? Je, unaweza kuishi kwa utulivu, kujua kwamba mahali fulani keynement yako, ambayo ni ya kukosa huduma ya mama na tahadhari ya baba?
Historia mama, ambaye alimwacha binti yake katika yatima, na kisha alitaka kumchukua
Mwanamke Hebu kumwita Anna, aliishi na mumewe katika mji mdogo. Anna alifanya kazi kama mwalimu, mumewe ni mhandisi. Wanandoa waliamua kuwa itakuwa wakati wa kuwa na mtoto, na katika miezi 9 msichana mzuri alionekana. Miaka michache baadaye, Anna na mumewe walidhani na walifikia hitimisho kwamba binti anahitaji ndugu au dada. Mimba ya pili iliendelea kuwa ngumu zaidi kuliko ya kwanza. Lakini Anna hakuwa na wasiwasi, kwa sababu si kila kitu daima ni laini. Kwa muda mrefu kuteswa sumu, kuweka mara kadhaa juu ya kuhifadhi katika hospitali. Wakati mwanamke alianza kukua tumbo lake, mumewe pamoja na binti yake mkubwa alipenda kumtia mikono na kumngojea binti mdogo kuck. Ilikuwa kugusa sana, na msichana mzee wakati huo alianza kupiga kelele kwa sauti kubwa.
Tarehe ya utoaji inakaribia. Anna alikusanya vitu muhimu, mama yake alikuja kuangalia mjukuu mzee. Kuzaliwa kwa kiasi kikubwa na kwa urahisi, lakini kwa sababu fulani, Anna hakuonyesha mtoto mchanga. Wakati mwanamke alipokuwa akipelekwa kwa kata, wauguzi walichukua macho yake, na mtoto hakuleta kila kitu. Anna hofu, hakuelewa kuwa sio. Na kisha mkuu wa idara alikuja kwake na kusema kwamba msichana alizaliwa na Down Syndrome.
Anna ameketi katika usingizi. Maneno ya kichwa polepole yalifikia ufahamu wake, na alipoelewa kile kinachotokea, ukuta ulipungua, na mwanamke huyo alipoteza. Kisha kulikuwa na machozi, kunyoosha, unyogovu wa kutisha. Kichwa kinachoitwa Anna kwa ofisi yake, kwa makini ameketi juu ya kitanda:
Wewe ni bora kuacha mtoto, kwa sababu tayari una binti. Fikiria nini kitamwona kwamba majeshi yote unayotumia kwenye msichana mgonjwa. Wewe ni mdogo, kwa nini unahitaji kubeba mzigo huo maisha yangu yote? Huwezi kumsaidia mtoto wangu mgonjwa, basi fikiria kuhusu familia yako, kuhusu wewe mwenyewe, mwishoni. Utakuwa kuchoma hai kama unachukua.Anna hakuelewa nini cha kufanya. Alijaribu kufikiria nini maisha yangekuwa na mtoto mgonjwa, na macho yalikuwa yamejaa machozi. Ilikuwa inatisha kuondoka mtoto, lakini pia ilikuwa inatisha kuja nyumbani na msichana kama huyo. Anna alitoka katika baraza la mawaziri, alisimama juu ya ukuta, alihisi miguu kuwa pamba na kukataa kumsikiliza. Yeye kwa muujiza alikuja kwenye chumba chake na akamwita mumewe.
"Itakuwa bora kama alikufa, itakuwa bora kama alizaliwa amekufa." Kwa nini tuna hivyo?
Mume wangu alisema hivi:
- Katika nyumba yetu, mtoto kama huyo hawezi kuishi.
Maisha baada ya
Uamuzi wake uliungwa mkono na kila kitu: babu na babu, marafiki wa karibu. Mume huyo alikuwa marehemu kwa Anna mwishoni mwa jioni, na kwa kweli walikimbia kutoka hospitali ya uzazi, wakiacha mtoto mdogo, asiye najisi. Anna atakumbuka jinsi walivyokimbia kwenye gari, na kisha mume alisisitiza pedi ya gesi, kama alitaka kuondoka eneo la uhalifu haraka. Binti mkubwa wa Anna alisema kuwa dada huyo alikufa wakati alizaliwa.
Wiki ya kwanza Anna na mumewe mara kwa mara walizungumza juu ya binti mdogo, ambao walitupa katika hospitali ya uzazi. Waliogopa kuwa binti mzee anaisikia, alisema kuwa ndiyo njia pekee ya nje.
Hata hivyo, katika watoto yatima na shule za bweni wanajua jinsi ya kutunza watoto. Kuna wataalam, madarasa, madaktari. Na nini nyumbani? Tutakuwa wazimu hapa,- Nilijaribu kupata hoja mume.
Wakati huo, mama yake alikuja Anna. Alijaribu kuunga mkono, alisema kuwa uamuzi sahihi ulifanywa. Na yeye mwenyewe akaangalia chini, na kwa ujumla, alijaribu kumtazama Anna na mwenzi wake. Ilionekana kuwa wote walikuwa washirika katika familia zao ambao walifanya uhalifu wa kutisha, lakini bado hawakupata na polisi.
Katika nyumba kutawala kimya kimya. Mume alianza kukaa kazi, bibi walikuwa chini na kutembelea kutembelea. Hakukuwa na chakula cha jioni, wakimbilia katika cafe, huenda kwa asili.
"Sikuweza kulala bila dawa za kulala kwa miezi kadhaa. Mume alilala peke yake, sisi kwa kawaida tuliacha kusimamishwa. Nilikuwa na unyogovu wa kutisha, sikuhitaji tu kuishi. Pengine, ingekuwa imefanya kitu nami ikiwa sio kwa binti mzee, "- Anasema Anna.
Kutoka kutokuwa na tamaa, mwanamke alianza kutumia muda mwingi kwenye mtandao. Mara tu ilipokutana na mazungumzo, ambapo wazazi huo walishiriki hadithi zao. Soma ilikuwa ngumu sana. Wanandoa walionekana kuwa wanatafuta sababu ya tendo lao, lakini haikuwa.
Inawezekana kusamehe mwenyewe?
Ikiwa unasoma kile wazazi wanachoandika, ambaye aliacha watoto wao wenyewe, wanaanza kuelewa nini jehanamu duniani. Watu hawa wanaishi hasa huko, katika Jahannamu yao wenyewe. Wanafikiri juu ya tendo lao, kuhusu mtoto ambaye alitupa, kila pili. Ndiyo, ni vigumu sana kumlea mtoto na ugonjwa mbaya. Lakini ni vigumu sana kuishi na ukali ndani ya moyo baada ya kuondoka mtoto asiye na ulinzi juu ya rehema ya hatima. Wazazi wanajaribu kupata haki: katika shule maalumu ya bweni, mtoto mwenye ulemavu atakuwa bora kuliko nyumbani, hatuna wakati, nguvu, fursa ya kifedha ya kumlea mtoto huyo. Lakini sababu hizi zote ambazo hazileta ufumbuzi.
Wazazi ambao waliacha watoto, waulize kila siku: "Je, ninawahi kusamehe kwa kile nilichofanya?". Lakini jibu ni dhahiri. Bila shaka, hakuna msamaha wa tendo kama hilo.
Tembelea shule ya bweni
Wakati ikawa na kushindwa kuishi katika hali hiyo, Anna aliamua kuona ambapo binti yake wa pili anaishi. Mwanzoni yeye alikaribia tu mlango, kisha alikutana na wafanyakazi, alianza kuuliza jinsi mtoto wake alikuwa huko. Na wakati fulani nilitambua kwamba nilikuwa tayari kuona mtu mdogo ambaye alifanya juu ya nuru na akatupa.
"Nilipomwona, moyo wangu uliingia kwenye pua. Alikuwa sawa na mimi, sana. Nilidhani ningeona mtoto wa mtu mwingine, lakini alikuwa binti yangu, "- Anakumbuka kwa machozi machoni mwa Anna.
Wakati huo mwanamke alikimbia, hakukuja hata msichana. Lakini kutokana na mawazo yake haikuwezekana kutoroka. Alipiga kila dakika katika kumbukumbu kama shots kutoka filamu katika mwendo wa polepole, mkutano wa kwanza baada ya kukimbia kwa aibu na binti mdogo. Anna na akarudi nyuma kwenye shule ya bweni.
Anna alisimama mbali na kumtazama binti yake. Hapa ni nia ya kuangalia mahali fulani, na kisha kama inakwenda katika akili zangu. Shule ya bweni ya kike ilikuja kwa mwanamke. "Mtoto anaelewa kwamba mimi sihitaji mtu yeyote," mfanyakazi alisema, na Anna alikimbia, akichukua sobs nyuma.
Nyumba za Anna zilisubiri mumewe kuzungumza naye kwa uzito. Yeye alikiri kwa uaminifu kwamba alikuwa katika shule ya bweni na kuona binti yao. "Tunapaswa kumchukua," alisema Anna, na mumewe walisema kwamba ninakubaliana. Kwa mara ya kwanza, Anna alipata msamaha. Walifanya uamuzi, na tu ilikuwa ni kweli pekee.
Matumaini ya matumaini na mipango mipya
Anna na mke walijadili kile binti mzee atasema. Walichagua crib, nguo, vidole kwa binti mdogo. Wazazi walikusanya nyaraka, walikuja shule ya bweni. Na kisha wito huo, ambao ulivuka matumaini yote ya familia. Waliripoti kwamba msichana alikufa kutokana na maambukizi.
- Riddal Anna.
Mume huyo alijaribu kufariji, alikuwa karibu, lakini Anna alikuwa vigumu sana kupata kifo cha binti mdogo, ambaye aliacha maisha yake kwa mgeni, wakati hapakuwa na watu wa asili karibu. Na siku moja alimkumbatia mwenzi wake na kusema: "Hebu tufanye msichana. Niliona ni kukataa kiasi gani katika shule ya bweni? ".
Wazazi wa mumewe na Anna walifika. Hadi asubuhi, walijitokeza jinsi ya kuelimisha na kumlea mtoto kwa ugonjwa mbaya. Kila mtu alikuwa pamoja, kila mtu alijua kwamba wangeweza kukabiliana.
Sasa katika familia huishi msichana mwenye ugonjwa wa Down. Yeye, kama jua, taa nyumba yao kila asubuhi. Anna na mumewe walikuwa na maana ya maisha, na binti mzee wa nafsi haipati katika dada mdogo.