Mpiga picha wa Marekani Marie Kosyplas akageuka picha ya rangi katika aina tofauti ya sanaa. Katika miaka ya 60, wakati tu picha nyeusi na nyeupe ilionekana kwa uzito, monochm kabisa katika roho ya Diana Arbus na Richard Avedon, alipinga dhidi ya sasa, kuzama katika majaribio na filamu ya rangi ya polaracolor kwa polaroid. Picha za Rembrandt za Kosplandas, bado hali ya maisha ya maudhui na rangi isiyojulikana iliifanya kuwa bwana wa pekee. Aliumba niche yake mwenyewe katika picha, kabla ya wakati wetu hakuna mtu aliyeota hata kuingilia juu yake.
Upeo unaonyesha uwezekano wa rangi katika picha ni uwezo wa mtu ambaye ni msanii. Usimamizi wa rangi ni sawa na kuandika picha, kucheza chombo cha muziki, kuunda uchongaji. Mwandishi anapaswa kuongoza rangi tangu mwanzo hadi mwisho. Anatarajia matokeo ya uwezekano, kuchagua aina ya filamu, photosensitivity yake, kwa kutumia filters ya Lenzovy, kulipa kipaumbele kwa mabadiliko ya rangi katika kuendeleza na kuchapisha. Hii ni mchakato tata wa kiufundi ambao unahitaji uvumilivu, ujasiri, utayari wa kuwa na majaribio ya bidii.
Marie Kosplandas katika ujana wake alisoma kuchora na uchoraji katika madarasa ya jioni katika Shule ya Makumbusho ya Boston. Wakati wa mchana, alifundishwa katika shule ya kisasa ya kubuni shule. Kosplandas alikuwa na nia ya kufanya kazi na tishu, aliunda nguo, kwa muda fulani kulikuwa na mratibu wa rangi katika kampuni iliyohusika katika mazao ya makumbusho.
Picha iliingia katika maisha kwa bahati. Grekunka na asili, alienda likizo kwa wazazi wa mama. Mandhari za mitaa zilikuwa za kushangaza, Marie Scheckled sio kuacha. Alitaka kuleta nyumba kama picha nyingi iwezekanavyo ili kuitumia wakati wa kuandika mandhari. Tayari wakati wa kuwasili alibainisha kuwa njia za kutosha zinatosha kabisa. Kwa hiyo kulikuwa na hamu ya kujifunza picha ya kitaaluma.
Wale ambao walijua Marie binafsi wanamelezea kama mwanamke mdogo ambaye siku zote alizungumza kimya sana. Takwimu zake za nje zilichanganyikiwa na kadi zote, kwa kuwa tabia ya Kospridas ilikuwa chuma, haikuwezekana kuacha, kuchanganyikiwa, hakukubali kushindwa.
Kuamua kuwa mpiga picha katika umri wa miaka 36, Marie alitaka kujifunza kutoka kwa bora. Yeye mwenyewe alitoa rufaa kwa warsha ya ubunifu ya mpiga picha maarufu wa Marekani Essel Adams, lakini alipokea kukataa. Kisha Marie akamwita mwenyewe na kuanza kuamua bado kumchukua kwa ajili ya mafunzo, lakini Adams alibakia. Kosndas alimpiga kwa barua, aliiambia wito mpaka alipotoa na kumruhusu kuonekana huko California kwa ajili ya mafunzo.
Nuru ya rangi ya monochrome ya picha, Adams aliona kwamba nyimbo ambazo Kosprdas ziliumba zilikuwa rangi.
"Marie," alimwambia. - Hii ni jambo jema, lakini yeye ni rangi. Huwezi kuonyesha gamut nyeusi na nyeupe tofauti ndani yake. Unafikiri kwa rangi.
Entel Adams alimpeleka kwa mwanzilishi wa Shirika la Polaroid Edwina Ardhi. Ardhi ilikuwa kutafuta wapiga picha ambao wanaweza kupima kundi la filamu mpya ya Polacolor. Miongoni mwa wapiga picha kumi na wawili, Kosypras alianza kujaribu, baada ya kupata hisa isiyo na ukomo wa vifaa vya picha kwa hili.
Kosndas alitenda kama mvumbuzi. Kuingia katika eneo lisilojulikana, kupanga utafiti halisi ambao ulidumu karibu miaka mitatu. Alikuwa mpainia wa picha za rangi za rangi nchini Marekani, tangu mapema rangi katika picha ilikubalika tu kwa risasi ya matangazo.
Nini tu hakuwa na ufahamu wa filamu. Kuchukua picha katika majengo ya joto hadi digrii tisini. Kuchapishwa na filters ya Scotch ya vivuli vya joto (mara nyingi machungwa, njano, zambarau) juu ya lenses. Kuongezeka wakati wa mfiduo, picha zilizoondolewa kwenye background ya giza, karibu na jioni, kufikia kina cha nguo za Rembrandt. Kosndas halisi walijenga rangi, akampa sifa mpya, vivuli. Wengi walijaribu kumwiga, lakini hakuna mtu atakayekuja kufikia athari hiyo.
Masaa mengi ya majaribio yalimsaidia kuelewa uchawi wa picha ya polaroid, utegemezi wa kukata tamaa kutoka kwa joto. Ilibadilika kuwa katika polaroid ya joto hutoa uzazi wa rangi zaidi, bila bluu.
"Ninataka kuelewa siri ya rangi yenyewe," Kosplas alisema katika mahojiano moja. "Kawaida, kupiga picha mwishoni mwa siku, wakati huu Rembrandt alipendelea kwa uchoraji. Kwa hiyo juu ya uso wa rangi inakuwa inayoonekana kwa vivuli vyema. Wao ni kama ngumu na isiyojulikana kama mtu yeyote. Labda hata vigumu zaidi. Lorism, siri ya rangi ni saini yangu.
Kuzamishwa katika "kioo cha kumbukumbu" inaruhusu mpiga picha kuonyesha kuwa peke yake. Marie Kosprdas aliingia ndani ya kioo hiki na kichwa chake. Aliondoa mazoea ya watoto wake wote, fantasies, ndoto kutoka kwao.
Alizaliwa katika familia kubwa (Marie alikuwa na ndugu na dada tisa tisa), aliishi katika ghorofa ndogo, iliyojaa. Kutokana na msichana kulikuwa na kona na WARDROBE ndogo iliyojengwa. Alikuwa hazina yake binafsi. Siku zote Marie aliweka baubles, dolls, zawadi. Kama arobaini kidogo, alikumbwa katika makao yake ya siri kila kitu kilichopatikana.
Tayari, kuwa mpiga picha, katika Baroque yake, kwa mtu hata Kitchev, bado uhai, kwa roho ya Clima na Caravaggio, Kospridas alirudi kwa shauku ya watoto wa zamani, akijishughulisha tena kama msanii. Iliunda ulimwengu kutoka kwa dolls, maua, chupa za manukato, vitambaa vya kuchochea, mboga, kioo, shanga, picha za zamani, masks, oolely na kupiga mbizi katika bustani ya siri ya wahusika. Mtazamaji hawezi lakini nadhani - hukusanywa kwa bahati, au kaleidoscope ya vitu - cipher ambayo inahitaji kutatuliwa. Yeye hakupenda neno "bado maisha" (literally "asili ya kufa"), aliamini kuwa katika nyimbo zake, vitu vilikuwa katika mwendo wa mara kwa mara.
Nuru yake ya kupenda ilikuwa "mchana juu ya siku ya mawingu kutoka dirisha la kaskazini." Twilight, joto la kawaida, filters za rangi, kumsaidia kuondoa picha za kipekee, za kina, zenye picha.
Katika mfululizo "Dandy" na "Granderes Dames ya Couture", aliondoa Yves Saint-Laurent, Andy Warhol, Trumen Hood, Ezru pound, mwandishi Tom Wolf, Coco Chanel, Elz SkAparelli, Peggy Guggenheim na wengine wengi.
Katika kitabu "Marie Kosyprdas: Picha za rangi" Tom Wolfe ilivyoelezwa katika utangulizi, kama risasi yake ilifanyika:
- Nilifungua mlango na kuona mwanamke mdogo. Alibeba mfuko wa michezo, karibu na ukubwa sawa na yeye mwenyewe. Imewekwa ndani yake, kati ya ambayo hakuwa na vifaa vya taa wakati wote. Alifanya kazi tu kwa nuru ya asili. Baada ya kunitazama, sauti ya utulivu zaidi iliomba kubadili nguo ndani ya suti nyeupe, kuvaa tie ya bluu, soksi rangi sawa, kuweka kikapu cha bluu katika mfuko wake. Niliporudi, sikusema chochote. Tu imewekwa tripod ya kale, na si kamera ya kale ya kale pamoja naye (Kosplandas hakuwa na risasi polaroid, kupiga risasi, alitumia chumba cha Linhof 4x5 kilichotumiwa, ambacho kilikuwa cha kushtakiwa sahani za filamu na polacolor ya rangi). Alisema wapi kukaa chini na Sama yenyewe imepotea chini ya kitanda cha rangi nyeusi. Baada ya kila sura, kuonekana kimya, kutenganisha filamu kutoka kwenye uso wa sahani, kuchunguza matokeo na kutoweka tena. Haikuonyesha picha, hakusema chochote. Imeondolewa mpaka neno "Mheshimiwa Ajabu" alipotea kutoka kwa uso wangu na niliacha kufikiri juu ya kile ninachokiangalia.
Yves Saint-Laurean Kosprdas aliondoa nguo, katika shati mkali, akiinua makundi ambayo aliwakumbusha turuba ya Vermeer. Kwa picha, Andy Warhol aliamuru kuondoa rundo la shida, ambalo limezuia mlango wa moto katika studio yake, kuweka msanii juu ya cornice, nyuma kwenye ngazi na akaondoa na mwanga wa asili.
Wakati mfululizo wote ulikuwa tayari, walisababisha maslahi makubwa kwa mkuta wa makumbusho ya sanaa ya kisasa John Sharkovski. Alipendekeza Kosprdas maonyesho ya solo kwa kumfanya mwanamke wa tano katika historia ya makumbusho, ambayo ilikuwa na maonyesho ya kibinafsi. Katika kuchapishwa kwa vyombo vya habari, Sharkovski aliandika: "Picha zake ni halisi na kama vile implausible kama vipepeo." Mialiko ya maonyesho yalitumwa kwenye kadi nyembamba na picha ya kibinafsi ya rangi ya rangi katika vase.
Hadi Kozosndas ya 80 ni mmoja wa wapiga picha maarufu wa Amerika. Alifanya kazi kwenye risasi ya filamu za ibada, na bidhaa maarufu. Sunset ya utukufu wake inaelezea ukuaji wa umaarufu wa picha ya waraka. Yeye hakutaka kuzuia ulimwengu wao wa fantasy, walitaka maana, muafaka wa uchoraji. Mpiga picha yenyewe alisema vizuri kuhusu wakati: "Picha zangu hazikuja kwa mtindo, waliacha tu kuwa mbele."
Kushawishi kwa ubunifu zaidi na matatizo ya Marie na nyuma yake. Kosndas alifanya shughuli kadhaa ngumu, haiwezi kubeba vifaa vya picha ngumu na kukabiliana nayo.
Marie Kosplandas alikuwa kati ya wapiga picha wachache ambao waliweza kuishi katika burudani ya kazi. Mnamo mwaka 2013, umri wa miaka mitatu, alirudi kwa maonyesho makubwa katika Makumbusho ya Sanaa ya Marekani ya Amoni Carter, pamoja na retrospective kubwa ya solo katikati ya Chuo Kikuu cha Boston. Kutoka kwa mikono ya Tom Wolf Kosplandas alipata thawabu kwa mafanikio ya maisha.
Katika 93, Marie Kosprdas alisoma hotuba na semina katika Chuo Kikuu cha Massachusetts. Licha ya uzee wake, ilikuwa na furaha, kamili ya nishati, kukutana na marafiki, ikishughulikiwa katika kumbukumbu, wasiwasi kuongezeka kwa ubunifu. Watu wake wa karibu wa kukumbuka, wenzake.
Wiki mbili baada ya hotuba, mpiga picha kidogo kidogo na baridi kali, ambayo iligeuka kuwa pneumonia. Mnamo Mei 25, 2017, kulikuwa na relapse, na Marie Kospridas hakuwa na.
"Alikuwa wa kawaida, alikuwa na hisia nzuri ya ucheshi," anakumbuka mpwa wa Marie. - Ghorofa yake ya kifahari ilijazwa na machafuko yaliyopangwa. Aliweka kila kitu ambacho kinaweza kuingizwa kwenye picha. Wiki michache kabla ya ugonjwa huo, niliuliza: Kwa nini unahitaji foil ya kijani, ambayo pipi za mint hufunga. Alijibu: "Labda siku moja atakuja kwa manufaa." Kwa miaka mingi alipata matatizo na nyuma yake, kwa sababu ni nani aliyekuwa vigumu kwa kuhamia, lakini shangazi hakulala. Ni huruma kwamba hakuweza kuandika memoirs, hadithi nyingi za ajabu zilikwenda pamoja naye.
Waandishi wa Kosprdas wanahifadhiwa katika hali nzuri, aliwaweka kwa makini sana. Wale ambao wameona snapshots wanahakikishia - kuzaa, alama, kwa sehemu ya mia moja hawapati uzuri halisi, na furaha na overflows rangi, picha zake lazima kuonekana kuishi.
Siku hizi, sehemu ya picha za sprintas iko katika ukusanyaji wa Makumbusho ya Sanaa ya J. Paul Ghetty (California, Los Angeles).
Mwandishi: Inna Moskalchuk.
