Cyril Sokolovsky katika 21 alishinda eneo la ballet la Theater ya Bolshoi huko Moscow. Uso wake unakabiliwa na kifuniko cha gloss, anasafiri huko Milam, Paris na miji mingine ya sekta ya vivuzi mara nyingi kuliko jua linaangaza katika Minsk. Tu kwa mizizi na ardhi ya asili haina kuvuta kabisa. Iliyotokea kwamba vipaji vijana hatuwezi kubaki (ingawa tunajaribu, hata hivyo), kwa hiyo inabakia tu kusubiri kwa chanjo ya mafanikio yake katika vyombo vya habari vya dunia na, kwa kukusanya TV, tunalala: "Umefanya vizuri, sisi wenyewe, Belarus. "
Mwana wa kike wa mama
Cyril anakubali kwa urahisi kuwaambia kuhusu njia yake ya maisha. Kweli, maajabu kwamba Wabelarusi walikuwa na nia yao, kwa sababu aliondoka nchini kwa muda mrefu - nyuma mwaka 2012. Sokolovsky alizaliwa katika familia kubwa (ana ndugu watatu) katika mji wa Minsk. Wazazi wa mvulana wenye vipaji hawajaunganishwa na sanaa yoyote, wala zaidi ya ballet. Kila kitu kilichotokea kwa nafasi nzuri.
- Nilikuwa mtoto wa kazi, nilikuwa nikitupa kila mahali: alisoma na chekechea, alisafiri kuteka mara tatu kwa wiki, akaenda kwenye mduara "Hushughulikia mambo." Mama yangu alikuwa na msichana, na binti ambaye alikwenda kwenye ngoma. Naam, nilinipa nyuma huko. Wazazi walihitaji tu kwenda mahali fulani, kwa sababu bado kulikuwa na watoto watatu nyumbani. Nilijifunza katika gymnasium ya 61 ambayo huko Malinovka.
Awali, sikuhitaji kufanya kucheza: katika daraja la nne, nilifikiri kwenda shule na upendeleo wa kisanii na kuteka. Katika mwaka huo huo, watu kutoka hali ya Kibelarusi ya Choreographic Gymnasium-chuo kikuu cha watoto kwa gymnasium. Aliuliza: "Ni nani kati yenu aliyefanya ngoma?" Nilijibu. Waliniangalia na kuuliza mawasiliano ya mama na baba. Kuandikisha chuo kikuu, ilikuwa ni lazima kuangalia. Lakini hatukuenda kwake, kama chuo kilikuwa mbali, lakini sikutaka kutumia siku kwa saa tatu barabara kila siku. Katika majira ya joto, mara tatu kwa wiki (na katika walimu wa Agosti - kila siku) walimwita mama yangu, kwa hiyo alinipa kwao, ingawa seti kuu ilikuwa imekwisha. Ilikuwa ya ajabu. Nakumbuka, basi nikamwambia mama yangu kwamba sitaki kucheza katika pantyhose, naye akaniahidi zawadi ya kuingia chuo hiki. Kwa kawaida, nilichukuliwa.
Tayari baadaye, Kirill aligundua kuwa ana data bora kwa ballet: kulisha, maalum ya muundo wa misuli na mishipa, miguu ya juu, hatua, kubadilika, uratibu - kwa maneno rahisi, alizaliwa kwa hili.
- Data yangu ya kimwili inachukuliwa kuwa kumbukumbu katika ballet. Lakini nilijifunza kuhusu hilo si mara moja. Mara ya kwanza sikupenda kujifunza wakati wote, lakini wakati wa mtihani wa kwanza, nilikuwa na kiwango cha juu zaidi katika timu, nilielewa: ilikuwa ni yangu - na kuzama kabisa katika taaluma. Hatua kwa hatua, ufahamu wa ukweli kwamba kiwango cha chuo cha Kibelarusi ni chini ya wastani na viwango vya kimataifa ni: Hakuna hali ya watoto na mafunzo ya mfumo, kama huko St. Petersburg au Moscow. Na wakati Vladimir Vasilyev alikuja kwetu kuweka "Anuta", katika moja ya mazoezi alinishauri kuingia shule ya vaganov huko St. Petersburg. Nilifanya kwa siri kutoka kwa wazazi wangu. Kuhusu tafsiri yangu walipata postfactum. Kisha nilikuwa na umri wa miaka 12.
Katika 15, alianza kufanya pesa, na katika 16 tayari aliwasaidia familia huko Minsk
- Wazazi waliniletea katikati ya mwaka wa shule, ilikuwa baridi. Kama ninakumbuka, usiku wa kwanza, bila wazazi walilia katika mto, na kila kitu kilisahau kila kitu na kuanza mpya, maisha ya kujitegemea. Kabla ya daraja la tisa, tuliondoka tu na mwalimu na mara moja kwa wiki kwenda kwenye duka, na kila kitu kingine kilichotumiwa kwenye shule ya bweni, hata walitembea katika ua wa Academy.
Usomi ulikuwa rubles 1,500 tu, hivyo wakati wazazi walikuwa na matatizo na fedha, sikukuwa na kutosha kwa "Dashirak". Sijui jinsi sasa, lakini wakati wangu kulikuwa na "babu": mara kadhaa nilipokea "lulley", lakini fedha hazijawahi kuchukuliwa. Wengi huadhibiwa kwa kuapa au chumba kisichofunikwa. Wote kama katika shule halisi ya bweni, walimu tu walikuwa wa kimataifa. Kwa mfano, nilitengenezwa katika darasa la Nikolai Tsiskaridze.
Mahali fulani katika miaka 15, pamoja na ballet, ulimwengu wa mtindo ulikuja maisha yangu. Mara baada ya kuandika kwangu designer Gosh Rubachinsky, na sikujua hata ni nani, na alikataa kushirikiana. Lakini mwaka mmoja baadaye alikubaliana na nyota kwa ajili ya Vogue ya Uingereza. Kutoka wakati huo, ninajipata mwenyewe, na kutoka miaka 16 hadi siku hii ninawasaidia wazazi huko Minsk.
Piga kasi ya maendeleo yangu katika ballet: Nilibidi kuruka Paris au Milan siku ya Jumamosi baada ya madarasa, na Jumatatu kuwa katika mazoezi. Iliondolewa. Ndiyo, pesa pale unaweza kupata kubwa (kumekuwa na $ 10,000 kwa mkataba), na kazi ni gharama ndogo ya kimwili huko, lakini sijapata radhi hiyo kutoka kwao, kama ballet. Kwa hiyo, leo katika grafu yangu tu yeye.
Baada ya kutolewa kutoka kwa Acatovskaya Academy, Kirill alialikwa kufanya kazi sinema zote za St. Petersburg. Sio kushoto na ukumbi mkubwa huko Moscow. Uchaguzi ulikuwa wazi. Mwaka 2019, mwanzo wa msanii mdogo ulifanyika katika mpangilio wa Ziwa la Swan. Shujaa alipata umaarufu sana na nje ya nchi, hasa nchini Japan, karibu wanachama wote wa akaunti yake katika Instagram. Cyril pia alitazama katika filamu "Princes baadaye."
Lakini ni bei gani?
Urahisi juu ya hatua na neema ambayo mtazamaji anaona ni mafanikio katika kazi kamili, ya kujitegemea: Kirill hubadilisha eneo la ukumbi wa michezo na nyuma kila siku tangu asubuhi hadi usiku.
- Ninaamka saa 09:50, ninafanya matibabu ya asubuhi, kifungua kinywa, vitamini vya kunywa na kwenda kwenye ukumbi wa michezo (Kirill inachukua nyumba dakika tano kutembea. - Kumbuka. Onliner). Mazoezi huanza. Katika wakati wangu wa bure ninaenda kwenye mazoezi, kuongeza nguvu za kimwili na uvumilivu, ili kwa urahisi wa kuwalea wasichana. Katika ukumbi angalau mara tano kwa wiki - kwa graphics vile kutumika. Nina tabia nzuri, mbaya. Mimi kuchukua vitamini nyingi: gamma, omega-3, risasi caffeine, kama nina mazoezi mengi, baada ya electrolyte, kama mimi kwenda kwenye mazoezi - L-carnitine, L-cortisol.
Katika ballet, wavulana huanza na matatizo kwa magoti, nyuma na mabega, na wasichana - na nyayo kutokana na ukweli kwamba wanacheza katika pointi. Maisha ya rafu ya mtu hapa ni umri wa miaka 35-40, lakini mara nyingi huenda kutokana na majeruhi. Ni vigumu sana, kwa wakati unahitaji nguvu zaidi, muda mwingi wa kurejesha mwili chini ya mizigo sawa - hii inathiri afya. Daima hulipa tofauti. Inatokea kwamba mimi si kwenda eneo kwa mwezi, lakini bado nitakuja kiasi nzuri - tu kwa nini mimi. Lakini mimi si juu ya pesa, lakini kuhusu radhi na kufanya kile ninachopenda. Katika maisha, jambo muhimu zaidi ni kujitegemea kwa mimi, hivyo mara ya kwanza sikuweza kupata kutosha: mimi ngoma, na mimi pia kulipa kwa ajili yake. Kwa mimi, mshahara ni badala ya bonus nzuri kuliko lengo.
Sijawahi kufikiri juu ya kurudi kwa Minsk. Hata sasa, ikiwa unatetemeka kazi, sitaenda kwa Minsk. Nilisikia kwamba katika ukumbi wa michezo, wasanii wanafanya kazi kwenye miradi ya ujenzi ili kuishi. Kazi ya $ 250? Hakuna shukrani. Tunaona mara chache sana na jamaa zako, hasa wito kwenye facetime au wanakuja kutembelea. Sijawasiliana na mwanafunzi yeyote wa Kibelarusi au utoto mwingine. Kwa mujibu wa wazazi na ndugu, bila shaka, ninakukosa sana, lakini kupanda kila mwezi kutembelea, hakuna muda wa kutosha. Na wanaielewa.
Na ingawa ninajua nyota nyingi za Kirusi, sidhani yoyote ya pekee. Ikiwa mtu ana tamaa, katika ulimwengu huu, hakuna chochote kitamzuia. Nilitaka - nilipata. Ni hayo tu.
Kituo chetu katika telegram. Jiunge sasa!
Je, kuna kitu cha kuwaambia? Andika kwenye telegram-bot yetu. Haijulikani na kwa haraka
Kuchapisha maandishi na picha za picha bila kutatua wahariri ni marufuku. [email protected].