මෙම කාර්යය PLOS ONE සඟරාව සඟරාවේ ප්රකාශයට පත් කෙරේ. පෙර අධ්යයනයන් පෙන්වා දී ඇත්තේ ආත්ම විශ්වාසය ප්රේක්ෂකයන් ඉදිරියේ කථා වල විශාල කාර්යභාරයක් ඉටු කළ හැකි බවයි. ලෝසැන් විශ්ව විද්යාලයේ විද්යා ists යින් සහ ලූසීන් විශ්ව විද්යාලයේ ෆෙඩරල් පොලිටෙක්නික් පාසල (ස්විට්සර්ලන්තය) මහජන කථා වලට ඇති බිය සමඟ සාර්ථකව කටයුතු කිරීමට මාර්ගයක් ඉදිරිපත් කළහ.
පිරිමි සහ ගැහැණු යන දෙඅංශයෙන්ම ලූසෑන් විශ්ව විද්යාලයේ සිසුන්ගේ සහභාගීත්වයෙන් අත්හදා බැලීම සිදු කරන ලදී. ආරම්භ කිරීමට පෙර, ඔවුන් සෑම කෙනෙකුම විශ්වාසනීය මට්ටම තක්සේරු කිරීම සඳහා වූ ප්රශ්නාවලියෙන් අතුගා දැමීය. මීට අමතරව, සිසුන් සමීක්ෂණයක් සම්මත කර ඇත්තේ ප්රසිද්ධ කථාවක් ඉදිරියේ ඔවුන් එක් එක් කෙනා අත්විඳින තරම කුමක්ද?
ඊට පසු, මෙම ඡායාරූපවල ඡායාරූප ගත කළ සියලුම සහභාගිවන්නන් ඔවුන්ගේ අථත්ය නිවුන් දරුවන් නිර්මාණය කළහ. එවිට ස්වේච්ඡා සේවකයන් කණ්ඩායම් දෙකකට බෙදා ඇත. පළමු සිසුන් ඔවුන්ගේ අථත්ය දෙගුණය තුළ, දෙවැන්න - සුපුරුදු අවතාරය සමඟ - අථත්ය යථාර්ථයේ කොටසක් ලෙස නිර්මාණය කරන ලදී.
තවද, සහභාගී වූවන් එකම අථත්ය ප්රේක්ෂකයින් ඉදිරිපිට අතථ්ය රියාත යථාර්ථය ශාලාවේදී මිනිත්තු තුනක කතාවකින් සිදු කරන ලදී. කර්තව්යය වූයේ විශ්ව විද්යාල ගෙවීම පිළිබඳ ඔබේ අදහස් ගැන පැවසීමයි. විද්යා ists යින් විසින් සහභාගිවන්නන් නිරීක්ෂණය කර ඇත්තේ, එහි අන්තර්ගතය සලකා බැලීම, නමුත් ශරීරයේ භාෂාව අනුව ය. ඊට පසු, එකම කථාව බැලීමට සිසුන්ට අවස්ථාව ලබා දෙන ලද නමුත් සාමාන්ය අවතාරය හෝ පුද්ගලයාගේ නිවුන් දරුවන් පවසන දේ.
එවිට සහභාගිවන්නන් නැවතත් අථත්ය ප්රේක්ෂකයින් ඉදිරියේ කථාව ප්රකාශ කළහ. විද්යා scientists යින් නැවතත් එක් එක් කථිකයින්ගේ නිරීක්ෂණ සිදු කළ අතර, අභිනයන් සහ මුහුණේ ඉරියව් විශ්ලේෂණය කළහ. රංගනයන්ට පෙර ස්වයං අභිමානයක් ඇති වූහ. මෙම අර්ථයෙන්, මේ අර්ථයෙන් ගත් කල, කාන්තා සහභාගීත්වයෙන් කිසිදු වෙනසක් අනාවරණය වී නැත - අථත්ය නිවුන් දරුවන් දෙවන කතාවේදී තමන් කෙරෙහි ඇති විශ්වාසය කෙරෙහි කිසිදු බලපෑමක් ඇති කළේ නැත.
මූලාශ්රය: නිරුවත් විද්යාව