شماريات جي مطابق، اٽڪل 13 سيڪڙو عورتن کي پوسٽ پيٽم ڊپريشن جو شڪار آهي. اسان جي ملڪ ۾، بدقسمتي سان، ڪيترائي ماڻهو سوچيندا آهن ته اهو صرف نوجوانن جو هڪ افسانو آهي جيڪو پنهنجي زندگين ۾ سنجيده تبديلين لاء تيار نه آهي. حقيقت ۾، پوسٽ پيٽم ڊپريشن هڪ سنجيده نفسياتي مسئلو آهي جيڪو نفسيات جي ماهرن ۽ پيارن جي مدد جي ضرورت آهي. معاشري ۾، اهو ٻڌائڻ لاء چيو ويو آهي ته ڪيترو سڪون ڪيترو سخت آهي ته توهان کي خوشيء جي ڪوشش ڪرڻ مشڪل آهي. بهادر عورتون ايمانداري سان ٻڌايو ته اها ڪيتري سخت آهي.
"مان ونڊو ٻاهر وڃڻ چاهيان ٿو"
هڪ نقطي تي، مون وٽ هڪ غير جانبدار خيال هو ته آئون ٻار کي جنم ڏيڻ چاهيان ٿو. منهنجو مڙس منهنجي خواهش شيئر نه ڪئي. هن کي گڏ رهڻ پسند ڪيو، اسان جي خاندان ۾ ٽيون ماڻهو جيڪو هو نه چاهيندو هو. پر اهو مون کي نه روڪيو. مان هن کي قائل ڪري ٿو، ڪيترائي اعصاب ۽ طاقت گذاريو، پر، آخر ۾، مون امتحان تي گهربل ٻه پٽي ڏٺا. مون کي ياد آهي ته آئون انهي وقت خوش هوس. ۽ مڙس جو غائب نظارو مون کي پريشان نه ڪيو. حمل اڳتي وڌي وئي آهي: مان ونگن تي ڀ fle ي ويس، ڪم ڪيو، تمام گهڻو هلندو، ٿيٽر، نمائش تي، مان گرلين تي ويو. مصيبت جا نشان نه آهن.
اٺين مهيني تي، مڙس ٻڌايو ته هو طلاق ٿي چڪو هو. مون سوچڻ شروع ڪيو ته مان ٻار اڪيلو ڪيئن وڌائيندس. خوفناڪ حملن شروع ٿي، اندرا ظاهر ٿيو. مون کي به مسلسل دٻاء جي ڪري اسپتال کي محفوظ ڪرڻو هو. پٽ ڪمزور پيدا ٿيو، هو مون کان جدا ٿي چڪو هو، پوء پهريون ڏينهن مون ٻار نه ڏٺو هو. هن س time و وقت مون وارڊ ۾ روئي، پنهنجو پاڻ کي هڪ خراب ماء تي غور ڪندي.
گهر ۾، صورتحال بهتر نه ٿي وئي. ماء مون کي مدد لاء آيو، ڇاڪاڻ ته مان س days و ڏينهن جو روئي ٿو، روئي ٿو ۽ ڀت ۾ ڏٺو. مون ڪجھ به نه ڪيو. مون تقريبن منهنجي پٽ کي پورو نه ڪيو. پوء جارحيت جا حملا ظاهر ٿيا: مون پنهنجي ماء، ٻار کي ڀڃي ڇڏيو، گهر ڇڏي ويو، دروازو زور سان دروازو کلائي. هڪ ئي وقت، مون مسلسل پنهنجي غلطي محسوس ڪئي، مون کي نفرت ۽ ياد ڪيو، ڪجهه لمحن تي هن خودڪشي بابت سوچيو.
مان اڃا تائين ونڊو ٻاهر وڃڻ چاهيان ٿو، ته جيئن ٻار جي مستقل روئڻ نه ٻڌي ته مون کي مون کان ڪجهه به گهربل ناهي. ماء اصرار ڪيو ته مون هڪ نفسياتي ماهر جو دورو ڪيو. پر پوسٽريم ڊپپشن جو ڊپريشن نه مليو، ته اها منهنجي لاء سخت آهي، ڇاڪاڻ ته هو گواهه تي زور ڀرڻ وارو آهي.
هڪ ڏينهن تي، جڏهن آئون گهر ڇڏيان، ٻار کي پنهنجي ماء ڏانهن اڇلائي، مون هڪ ماڻهو سان ملاقات ڪئي. هو مون کان گهڻو وڏو هو، ۽ ناول مروڙي. پر خوشي مون کي اهڙيون رشتا نه اجاگرا. ان جي برعڪس، مان اڃا تائين پاڻ کان نفرت ڪريان ٿو، مون سوچيو ته ٻار هڪ نن man ڙي ماڻهو تي واپار ڪيو ويو. پوء مون خودڪشي ڪرڻ جو فيصلو ڪيو، پر منهنجي ماء ڪمري ۾ وئي. هن ڏٺو ته ٽٽل ٽيبلٽس ۽ هر شي سمجهي. اسان گهڻي وقت تائين ڳالهايو، سوچيو ته اهو ڪيئن ڪجي. جيڪڏهن آئون مون کي هڪ نفسياتونفرولوجائيوطيت جي تڪليف ۾ علاج ڏانهن موڪليان ٿو، اهو يقينا منهنجي سموري زندگي کي ضرور خراب ڪندو. پر اهڙي حالت ۾ رهڻ پڻ ناممڪن آهي. مان ڏا lucky و خوش قسمت هو ته منهنجي ماء هڪ سٺي نفسيات جو هڪ سٺو مليو. هو صرف مون کي زندگي ۾ واپس آيو.
مون آهستي آهستي پنهنجي ٻار سان پيار ڪرڻ سکيو. هاڻي پٽ 4 سالن جو آهي، ۽ مون کي ڏا sorry و افسوس آهي ته پهرين سال جي رياست جي سڀني خوشين جي سڀني خوشين جي ڪري هن جي رياست جي ڪري نه ٿي هئي. مون تازو هڪ ماڻهو سان ملاقات ڪئي جنهن سان اسان کي اميد آهي ته هڪ سنجيده تعلق هوندو. هو تمام گهڻو ساراهين، دلچسپ آهي، سٺو منهنجي پٽ کي رد ڪري ٿو. اسان انهي بابت به ڳالهايو ته توهان کي ڪنهن ٻئي ٻار کي جنم ڏيڻ لاء سٺو ٿيندو. مان ايمانداري سان هن کي پنهنجي پوسٽ پيريٽيم ڊپريشن بابت ٻڌايو، ۽ هن مون کي مذمت نه ڪيو، معنى تي ۽ سمجهي ويو. مان پڻ پنهنجي ماء جي مدد لاء آهيان، ڇاڪاڻ ته هن کان سواء مون سان گڏ مون سان ڪجهه ڪيو هوندو. مان نوجوان مائرين کي صلاح ڏيڻ چاهيان ٿو ته توهان جي مسئلن سان اڪيلو نه رهڻ ۽ سڀني دروازن تي دستڪ ڏئي ٿو ته اها صورتحال رد نه ٿي ٿئي.
حقيقت ۾ ته عورت ٻار جي پيدائش کانپوء تجربو ڪري رهي آهي، ڪو به قابل مذمت ناهي. شايد عظيم اثر هورمونز آهن، انهي سان گڏ، معمول جي زندگي ۾، بنيادي زندگي ۾ بنيادي تبديلي. هڪ ماء هجڻ تمام سخت آهي، پر اها هڪ وڏي خوشي آهي، صرف اهو محسوس ڪرڻ ۽ خوش ٿيڻ جي حق لاء وڙهڻ جي ضرورت آهي.دلچسپ: پوسٽ پيٽم ڊپريشن: هڪ ماء جو ذاتي تجربو
"منهنجي زندگي هڪ مضبوط گرين ڏينهن جي ڏينهن ۾ تبديل ٿي وئي آهي."
of م کان اڳ، مون هڪ فعال طرز زندگي گذاريو: ڪم ڪيو، مون پڙهائي، مان راندين ۾ مصروف هئس. منهنجو مڙس ۽ مون پنهنجو مڙس چاهيو، ۽ جڏهن مون ڊگهي انتظار واري حمل بابت سکيو، سترهن جنت ۾ ستين جنت ۾ هئا. مون سا wat و تلت کي سهارو ڏيڻ جي ڪوشش ڪئي، يوگا جي مائيسن لاء، ڪينگارن لاء، دورو ڪيو ويو، جتي اسان کي ساه کڻڻ جي بنيادي طريقن سان سيکاريو ويو، نئين سرن جو بنيادي سبب. اهو لڳي رهيو هو ته آئون هڪ نن little ڙي نن little ڙي انسان جي ظاهري لاء مڪمل طور تي تيار ٿي چڪو هوس. مان هڪ عظيم مزاج ۾ ٻار جي پيدائش ۾ ويو، پر تمام شروعات کان هر شي مان هر شي غلط ٿي وئي. نتيجي طور، مون هڪ ايمرجنسي سيزري سيڪشن ڪئي. ۽ هاڻي کان، هڪ خوفناڪ ڊپريشن مون کي رول ڪيو.
مون هڪ ٻار نه ڏٺو آهي، ۽ جڏهن آئون هن کي کڻي آيو آهيان، مون کي ڪنهن به خوشي محسوس نه ڪئي. پوء ڪجهه مهينا مون کي مشيني طور تي ڪجهه ضروري ڪارناما انجام ڏنو: ڪوپيلا، کارائي، هلندي، هلندي. پر ان وقت مون کي اهو لڳي رهيو هو ته زندگي سخت ساري ڏينهن ۾ سڪل ڀوري ڏينهن ۾ تبديل ٿي ويو. ڪا به شيء راضي ناهي: نه هن جي مڙس جا تحفا نه ۽ پهرين ٻار مسڪراهٽ. تيز موڊ جھولڻ شروع ڪيو. صبح جو آئون آرام ڪيو، ۽ ڪجهه ڪلاڪن کانپوء ۽ ڪجهه ڪلاڪن کانپوء مون شين کي اڇلايو ۽ منهنجي مڙس تي ڪاوڙجي پيو.
جڏهن مون توکي ٻڌائڻ جي ڪوشش ڪئي ته مون سان ڇا ٿي رهيو هو، مون ڀرسان مون کي نه سمجهي. ڪجهه به زور سان ظاهر ڪيو ته مون کي ٻار کي جنم ڏيڻ جي ضرورت نه هئي. مون پڻ اهو پنهنجو پاڻ تي يقين ڪيو. مون کي پنهنجو پاڻ تي افسوس هو، ٻار، جيڪو هن ماء، هن جي مڙس سان خوش قسمت نه هو، ڇاڪاڻ ته هو خلوص سان اهو نه سمجهي رهيو هو.
مان ماڻهن جي ويجهو ان لمحي جي حمايت ڪئي هئي: مڙس، ماء ۽ ڀيڻ. مون پنهنجي ماء ۽ ڀيڻ کي هر ڏينهن، فون تي روئي، ۽ ڪڏهن به انهن کان ڪڏهن به نه ٻڌو. ان جي برعڪس، انهن کي يقين ڏياريو، مدد ڪرڻ جي ڪوشش ڪئي، اڪثر مدد لاء آيا هئا. مون کي ياد آهي ته هڪ ڏينهن، جڏهن مان صرف رهڻ نه چاهيندس، مون پنهنجي ڀيڻ کي هڪ ڪلاڪ کانپوء، ۽ اڌ ڪلاڪ کانپوء اڳ ۾ ئي بيٺي هئي.
هن پنهنجي پٽ سان ڪجهه ڪلاڪن لاء ڇڏي ڏنو، ۽ مان ان کي وقت تي آرام ڪيو ۽ واقعي آرام ڪيو.
مڙس صبر کي پڻ ڏيکاريو. هن، جيئن هو گهر جي چوڌاري مدد ڪري سگهي ٿو، شڪايت نه ڪئي، جيڪڏهن اپارٽمنٽ ڪم کان اچڻ نه ڏني وئي، ۽ رات جو ماني نه ڪ was يو ويو هو. شام ۽ هفتي جي آخر ۾، هو پنهنجي پٽ ۾ مشغول هو مون کي صرف هلڻ يا خريداري ڪرڻ جو موقعو ڏيڻ لاء. شايد، حصو طرفان، مون انضمام ۽ ڇرڪندڙ عورتون هڪ ٻار جي پيدائش کان پوء مڪمل طور تي منهن لڳن ٿيون. پر منهنجي نفسياتي، بدقسمتي سان، اهڙي لوڊ برداشت نه ڪري سگهيا.
پڻ ڏسو: عورت اسپتال ۾ پنهنجي نئين born اول ڌيء کي ڇڏي ڏنو. سالن کان پوء، هوء مادريء سان ملاقات ڪئي جيڪا هن جي حيرت واري خبر ٻڌائي
منهنجي پٽ لاء پيار مون ان لمحي تي محسوس ڪيو جڏهن خودڪشي جي باري ۾ سوچون. مان بالڪوني تي بيٺو، هيٺ ڏٺم ۽ سوچيو ته اهو سٺو ٿيندو، جڏهن اهو ڀورو، بورنگ زندگي ختم ٿي ويندي. ۽ فوري طور تي اکين کان اڳ، مان هڪ تصوير هئس، جيئن ته آئون اسفالٽ تي ويٺو آهيان، ۽ منهنجو وينچڪا روئڻ جي خرابي ۾ چمڪي ٿو. ۽ ڪو به هن کي پورو نه ڪندو، ۽ پوء هو رهنمائي ڪندو، مادري ڪيئر ۽ شموليت تي ڀڳو هوندو.
يورپ جي سفر دوران، مان جرمني کان ڊاڪٽر سان ملاقات ٿي. جڏهن مون هن کي چيو ته ٻار جي پيدائش کانپوء مون کي ڇا ٿي رهيو هو، هوء حيران ٿي وئي ته مون کي طبي خيال نه هئي. جيڪڏهن توهان پوسٽ پيٽرم ڊپريشن کي توهان کي هڪ نفسياتيات تي لاڳو نٿا ڪري سگهو ته توهان کي توهان کي ڪيئن لاڳو ڪري سگهجي ٿو؟ هن چيو ته يورپ جي پيدائش کان پوء ڊپريشن ۾ اهو سنجيده آهي، اهي سنجيده آهن، ۽ اهي هن جي ظهور کي نظرانداز نٿا ڪن. اسان اڃا تائين يقين رکون ٿا ته اهي هڪ نوجوان ماء جا آهن. سڀني کان پوء، اسان جي نياڻين ۽ عظيم ڏاڏي ٻارن کي اٿاريو، جڏهن ڪم ڪيو ويو، ۽ بيوقوف سوچن جو وقت نه هو. مان تمام گهڻو پسند ڪندس ۽ اسان جي ملڪ ۾ اهو حقيقت کي سمجهڻ جي ڪري ته سڀني عورتن کي فوري طور تي ٻارڙن لاء هڪ بي مثال محبت جو تجربو ناهي.