اسان وٽ هڪ بي انتها ساگر آهي ته سڀني کان وڌيڪ احتياط سان ٻارن کي تعليم ڏيو ...
ا adays ڪلهه، اتي توهان جي ٻارن کي تمام گهڻو احتياط سان تعليم ڏيڻ لاء معلومات جو هڪ وسيع سمنڊ آهي. انهن کي خوش يا ڪامياب ٿيڻ تي ڪيترو خوش ٿيو، انهن کي تعليم ڏيڻ، سيکارڻ، سيکارڻ، سيکارڻ، سيکارڻ، سيکارڻ. ملين سوويت، دستور، درسي ڪتاب. ٽرلين آرٽيڪل، سوين پوڊاسٽس.
ٻار سان ڪيئن ڳالهائڻ، نن childhood پڻ جي زخمن کي ڪيئن چئجي، ڪيئن ٻار کي چيڀاٽڻ نه گهرجي.
اهو بهتر آهي ته سڀني تي سٿڻ نه آهي.
ڪئين سزا ڏيڻ ...
هسٽريز سان ڪيئن منهن ڏيڻ ...
ڪنهن جي لامحدود سيٽ "ڪيئن."
۽ اهو مون کي لڳي ٿو ته هاڻي ڪڏهن به تمام گهڻو تڪراري معلومات نه رهي آهي.
اتي ڪجهه آهي جيڪو اسان ڪنهن جي پيروي ڪئي، ڪجهه وساريو، ڪجهه رهي ٿو. آخرڪار، شايد ان لاء ۽ معلومات جي هن حجم جي ضرورت آهي - گهربل 10٪ جي استعمال ۾ رهڻ لاء. ۽ اسان پنهنجو رويو درست ڪيو، پنهنجو پاڻ تي ڪم ڪرڻ، غلطين کان بچڻ جي ڪوشش ڪري رهيا آهيون. اسان بهتر ٿيڻ چاهيون ٿا، اسان سڀ ڪجهه صحيح ڪرڻ چاهيون ٿا. چ، و، سڀ نه، پر گهٽ ۾ گهٽ ڪجهه. ۽ اهو واقعي هڪ نوڪري آهي!
مان آهيان، مثال طور، مان پنهنجي ڌيء تي ليبل پائڻ نٿو چاهيان. ۽ مان هر قسم جي تشخيص بيانن کان پاسو ڪريان ٿو.
مان سڀني قوتن کان پاسو ڪريان ٿو.
ان جي باوجود جڏهن بعد ۾ فرج ۾ فرش ڏانهن اڏامندي ۾.
ايستائين جو سلسلو سوئي کان ٻاهر وڃي ٿو.
ايستائين جو پسنديده پليٽ هڪ ڪنڊ واري ڪنڊ کي منهن ڏئي ٿي.
۽ جڏهن ٽيبل گلو طرفان مڪمل لان، پڻ آهي.
۽ جڏهن آئون الماري جي ڌيء کي کوليندو آهيان، جنهن کي اسان ٻه ڏينهن اڳ جدا ڪيو. جيتوڻيڪ آئون خاموش آهيان (چ، و، تقريبن هميشه).
ڏندن کي نچوڙي.
ڇاڪاڻ ته منهنجي نن childhood پڻ ۾ - خاموش نه هو. ڇاڪاڻ ته اهي هٿ، اسپائن جي ڪنسين جي ڪنسر جي ڪنڌ، ڀريل باغ ۽ باقي آهن منهنجي پروگرام ۾ باقي آهن.
پرورش جو پروگرام. ۽ اهو پروگرام صرف منهنجي والدين طرفان نه لکيو ويو هو. پر ٻنهي اسڪول، مگ، دوست، مختلف بالغن.
۽ مان ان کي تبديل ڪرڻ چاهيان ٿو. ۽ ھي سچ آھي، جنگ. منهنجي نن childhood پڻ سان. ۽ مان هميشه اهو نٿو کٽي.
۽ يقينا، اهو سٺو هوندو، بدران خاموشي، سهڪار، سهڪار، پر مون لاء خاموش رهڻ لاء اڪثر ڪافي مون لاء ڪافي آهن. ۽ پاسي کان، شايد، اهو عجيب لڳي ٿو، پر ڪنهن کي به نه knows اڻي ٿو ته اهو اندر ٿي رهيو آهي ۽ ڪيتري ڪوشش "سادي خاموشي" آهي. ۽ منهنجي ڌيء کي به خبر ناهي. جيتوڻيڪ آئون هاڻي ڪڏهن ڪڏهن هن کي ٻڌائڻ شروع ڪيو ته مان ناراض آهيان، مان ناراض آهيان، مان ڪنهن قسم جي عملن سان ناراض آهيان.
پر اڃا تائين، منهنجي ڌيء وڌي ويندي ۽ ياد رکندي ته سهڪار جي بدران، جڏهن هن ڪم نه ڪيو، مان خاموش هوس. ۽ هو ان کي پنهنجي ٻارن لاء تبديل ڪرڻ چاهي ٿو. ۽ هوء ڪامياب ٿيندي. ٻن نسلن کي سوسائٽي طرفان نن childrech ڙي تعليم کي تبديل ڪرڻ لاء. صرف. پر انهي ردعمل جي رد عمل ۽ ٻين اندازن جي وطن جي وسوسن بابت، ڪڏهن ڪڏهن اهو ضروري هو، ڪڏهن ڪڏهن اهو توهان لاء ڪنهن کي به ضروري آهي، پروگرام رڪارڊ ڪيو ويو آهي.
اهو خوفزده ڪري ٿو.
ڪڏهن ڪڏهن، جڏهن مان انهي بابت تمام گهڻو سوچيندو آهيان، مون کي ڪنهن جي چوڻ جي ڪوشش آهي: "توهان کي ڪيتري به ڪوشش نه ڪندي، ٻار انهن کي پنهنجي نفسيات کي ٻڌائيندس. تنهن ڪري، توهان سان معاملو ڪيو. " اصل ۾، مان اهو ڪري رهيو آهيان. جيترو ممڪن ٿي سگهي. مفت وقت ۾. ها.