Dmitry Timofeevich Yazov - pierwszy i ostatni marszałek, przyznał ten tytuł w czasach Związku Radzieckiego. Mieszkał długie życie, uczestniczył w wielkich wojnach patriotycznych i afgańskich, zasłużył na wiele nagród i szeregów.
Yazov urodził się w rodzinie chłopów w 1924 roku. W listopadzie 1941 r. Dobrowolnie wszedł do szeregów armii radzieckiej, dzięki jego wiekowi (w tym czasie wynosił 17 lat i niedokończonej szkoły). Ale nie został natychmiast wysłany do przodu. Młody człowiek został przeszkolony w szkole Piechoty Red Banner. Supreme Rada RSFSR w Moskwie.
W lipcu 1942 r. Jasowa wysłała do frontu Volkhowa, aw sierpniu otrzymał pierwszą ranę: z powodu fali wybuchowej uszkodził nogę, kręgosłup i pokonał nerkę. Pod koniec października żołnierz wrócił do systemu i natychmiast zaakceptował komendę nad jego ustami. W styczniu 1943 r. W bitwie o Leningrad (jest to stwierdzone w książce "Doktryny wojskowe i reformy Rosji w XX wieku") Dmitrij Yazov otrzymał nową ranę: Granaty uwalniały go. Uraz nie był bardzo poważny. Yazov przypomniał sobie, że pielęgniarka o jego kontuzji powiedział: "Z takimi zadrapaniami nie możesz skontaktować się ze szpitalem". Niemniej jednak został pozostawiony w szpitalu pod nadzorem.
W tym czasie blokada Leningrada została usunięta, a Dmitry Timofeevich otrzymał tytuł poruczniku. Później porucznik uczestniczył w operacjach w krajach bałtyckich i w blokadzie żołnierzy niemieckich otoczonymi przez Grupę Kurland. W czasie wojny bardzo studiowałem. Ponadto ukończył wskaźnik przedniego poprawy kompozycji dowódcy, ale sam kierował plutonem kursów front-line. Na zwycięstwie w wojnie przyszły marszałek dowiedział się, że nie ma daleko od Rygi. W publikacji "Dowódcy", zauważył, że Dmitry Timöfeevich o zaległościach wojskowych i rannych otrzymał porządek czerwonej gwiazdy. To był tylko początek kariery walki Jazowa.
W połowie lat 50. powołano militarne podsumowanie nadziei dowódcy Batalionu (ułatwiło to szkolenie w Akademii Wojskowej. M. V. Frunie). W 1961 r. Dmitry Timofeevich czeplił pułk, a pod koniec lat osiemdziesiątych stał się minister obrony (już bycie generalnym armii). Wysoki tytuł wojskowy Yazov otrzymał w 1990 roku. Okazał się więc ostatnim Worlordem ZSRR, który otrzymał tak wysoką wojsko.
W 1991 r. Unia przestała istnieć. Podczas imprez w sierpniu 1991 r. Yazov wspiera GCCP. Według jego zamówienia zbiorniki pojawiły się na drogach stolicy. W swojej książce, "zgubiona armia: pułkownik Score of the General Staff" Viktor Baratan twierdzi, że zabierze dziennik w areszcie na lotnisku Vnukovo. I kilka lat później spadł pod amnestią. Po tym, Dmitry Timofeevich, od kilku lat prowadził Biuro Geninspectors Ministerstwa Obrony Rosji i był aktywistą w ruchu weteranowym. Yazov zmarł 25 lutego 2020 roku. Znalazł ostatniego schronienia na federalnym wojskowym cmentarzu pomnikowym w regionie Moskwy w mieście Mischi.