Niewielu ludzi zapamięta Eddie Iquine. Przy okazji, by Irlandczyk, prawie stał się mistrzem w 1999 roku na kole of Ferrari pod numerem "4".
Irvine zadebiutował w Formuły 1 pod koniec 1993 roku i wyróżnił się, że wyprzedził lidera wyścigu Arston Senna, opóźnił się za nim za okrąg, dla którego osobiste spotkanie z mistrzem trzyczęściowym, który miał miejsce podwyższone kolory. Następne dwa sezony Eddiego spędził w Jordanii, ale zawsze był w cieniu Rubensa Barrichello.
W 1996 roku Michael Schumacher z Benettona przeniósł się do Ferrari, a Barrichello został zaproponowany, aby zostać jego partnerem. W tym czasie brazylijczycy odmówili, ale Irvine, który był kolejny w kolejce wnioskodawców, zgodzili się. Trzy sezony Irlandczycy były wiernymi skorupami Schumachera, grając w interesie zespołu. W tym czasie wzrósł 14 razy na podium, ale nie wygrał żadnej rasy.
Sezon 1999 rozpoczął się od nieoczekiwanego zwycięstwa Iquine. Prawda, Schumacher i zarówno piloci McLaren, którzy prowadzili w wyścigu. Wtedy wszystko wpadło na miejsce: Michael wygrał kilka wyścigów i poprowadził walkę o tytuł z Mick Hakkinen, a Irishman odszedł na tło. Sytuacja zmieniła się dramatycznie na ósmym etapie w Wielkiej Brytanii, gdzie Schumacher odleciał ze ścieżki i złamania nóg. Ferrari nic nie miał, jak postawić na Eddie.
Hakkinen, który prowadził w mistrzostwach, w drugiej połowie sezonu wpadł w czarny pasek: samochód odmówił, partner zespołu wybierze się z toru, będzie się mylił. Oraz Irvine i Ferrari umiejętnie stosowały awarie rywali i stabilnie rekrutowały okulary. Eddie wygrał w Austrii i Niemczech. Przy okazji, w Hokkenheim, poczuł cały urok statusu pierwszego pilota, kiedy faktycznie przedstawił zwycięstwo Mika Salo, zaprojektowany, aby zastąpić rannego Schumachera.
Eddie Ivain, Ferrari F399, Grand Prix Australii
Przed przedostatnim etapem w Malezji, Schumacher wrócił, który doskonale odgrywał rolę drugiego pilota - następne zwycięstwo Irvaine! To prawda, że piloci scuderzy, którzy podwójną, zdyskwalifikowani na naruszenie przepisów technicznych, zwycięzca wyścigu został ogłoszony przez Hakkinena, który automatycznie stał się mistrzem. Jednak Ross Brown, w tym czasie dyrektor techniczny włoskiego zespołu, udowodnił, że stewardowie Grand Prix Malezji miał krzywe linii - zwycięstwo zostało zwrócone do Ferrari. Los tytułu miały zdecydować w Japonii, gdzie Irvine prowadził lidera mistrzostw z przewagą 4 punktów.
Cały weekend wyścigowy w Japonii, Irvine nie ma znaczenia, a nawet udało się złamać samochód w praktyce. W wyścigu zaczął piąty, ale dość szybko poszedł na trzecią pozycję. Jednak to nie wystarczyło, ponieważ wyścig prowadził Hacquinen. Schumacher chodził blisko pilota McLarena, ale nie odważył się atakować. Lub nie chciał?
Drugi i trzeci miejsc gwarantował zwycięstwo Ferrari w Pucharu Konstruktorów. Na kredytowym kredycie Irvine utracony na Hakkinen tylko dwa punkty. Po takim wyniku Eddie nie chciała już odgrywać drugą rolę w Schumacher i zaakceptował zaproszenie, aby stać się pierwszym pilotem nowego zespołu Jaguara. Dla trzech sezonów Irlandczyk wzrósł dwukrotnie na podium, a po ukończeniu kariery w formule 1 był zaangażowany w nieruchomości, zdobył znaczny kapitał i stał się wśród najbogatszych ludzi Irlandii Północnej.
Wyniki sezonu EDDIE Irvaine: 16 start, 9 podium, 4 zwycięstwa, najlepsza pozycja wyjściowa - 2nd, 1 najlepsze koło, 74 punkty, 2 miejsce w mistrzostwach.
