Rodzice z wczesnego wieku uczą dzieci do szanowania innych, starannie
Ludzie, biorąc pod uwagę swoje zainteresowania, słuchaj opinii innej osoby. Ale tak, że dziecko wstała szczęśliwa i wiedziała, jak zbudować relacje międzyludzkie, musisz także uczyć dzieci do broniącego własnego
.
Osobiste granice dzielą się własnymi i innymi. Osobiste granice są tym, co osoba może nazywać własną. Własny pokój, osobisty telefon komórkowy, twoja opinia, uczucia i doświadczenia są obramowaniem osobistym, a każda osoba ma prawo je bronić. Rodzice powinni również wyjaśnić dziecko, że osobiste granice są nie tylko od niego, ale także we wszystkich wokół nich. Obcy widok, słowa, emocje, przestrzeń musi również szanować i docenić.
Po raz pierwszy z własnymi granicami, dziecko spotyka się w rodzinie, więc rodzice z pierwszego wieku powinni pokazać okruchowi, że osobiste granice (ich własne i inne) są godne szacunku. Dorośli nie muszą zapominać, że dzieci uczą się z ich przykładu. Jeśli matka mówi o tym, jak ważne jest szanowanie innych granic, ale jednocześnie nie ma uprawnień do sieci społecznościowych lub telefon komórkowy Papież / starsze dziecko, dziecko może mieć dysonans. Oznacza to, że renomowana osoba uczy jednego, a na przykładzie pokazuje, co można zrobić inaczej.
Wraz z wiekiem dzieci muszą dać więcej wolności, aby sami nauczą się zarządzać swoimi emocjami. W rzeczywistości nie jest tak trudne, jak może wydawać się na pierwszy rzut oka.
Od wczesnych lat dzieci pochłaniają wszystko, co widzą, jak gąbka. Gdy rodzice są zawsze blisko, dzieci mają tendencję do przyjmowania z nich przykładu. "Mama i tata jest niezachwianym autorytetem, robią wszystko i mówią poprawnie, a ja zrobię to samo". Jeśli twoja matka ma swój własny biznes priorytetowo, nawet gdy blisko osoby naprawdę potrzebuje pomocy, a tata regularnie przysięga i Hamit innym, prawdopodobnie dzieci zachowywają się w podobny sposób. Zachowanie dziecka będzie zależało od tego, jak rodziców zachowują się w społeczeństwie.
Jeśli mama lub tata ma problemy z naruszeniem osobistych granic (nieznajomych lub własnych), przede wszystkim, muszą się z tym poradzić. W przeciwnym razie dzieci prawie na pewno zaczną "lustrować" ich zachowanie. Kiedy rodzice pokazują odpowiedni przykład, jak szanować osobiste granice, zachowanie dzieci natychmiast się zmieni.
Codzienni rodzice twarzą w twarz nieposłuszeństwo dzieci: odmawiają usuwania zabawek, nie chcę iść do dziecinu, nie chcę ubierać się ani jeść. Oczywiście trudno jest pozostać spokój, gdy nauczanie dziecka rozprasza brudne buty na wynajęte mieszkanie lub rzuca jedzenie. Ale mądrzy rodzice próbują z całej jego może się nie złamać, chodzą do krzyku lub uderzają niegrzeczni Karapus.
Spróbuj w dowolnym histerycy, aby zachować spokój, bez względu na to, jak trudno było. Wkrótce Kroch zrozumie, że negatywne emocje można wyrazić nie tylko przy pomocy krzyków i histerii, ale także wyjaśnić słowami. Ponownie pamiętaj, że na przykładzie, uczymy dzieci, jak chcesz zachowywać się z innymi ludźmi.
Rodzice muszą wspierać dziecko, zwłaszcza gdy doświadcza negatywnych emocji. W żadnym przypadku nie może wykazać dzieciom, że złośliwość, strach, Chagrin jest zły, haniebny stan. Jeśli widzisz, że dziecko doświadcza negatywnych emocji, bądź blisko, spokojny, mów o tym, co czuje dziecko. Krook musi usłyszeć od mamy i ojców takich słów: "Jestem blisko, rozumiem, jak ciężko jesteś teraz. Kocham cię, mimo że jesteś bardzo zły. Teraz się uspokoimy i na pewno znajdzie się poza sytuacją, dobrze? ".
Kiedy dziecko, które mieszka w stanie negatywnym, uspokój się po rozmowie, wyjaśnij mu, jak ludzie w społeczeństwie współdziałają ze sobą. Twoja historia powinna być psotna, fascynująca, tak że KROCH jest zainteresowany i nauczył się czegoś. Możesz używać kreskówek, książek z jasnymi zdjęciami lub przyciągnąć zabawki, które "pokazują" wiele różnych sytuacji i wyjść z nich.
Dziecko musi zrozumieć, że jest właścicielem jego rzeczy i ma prawo do ich dyspozycji według własnego uznania. Ale możliwe jest bronić swoich zabawek nie tylko przy pomocy pięści lub łez. Z każdą osobą, niezależnie od wieku, musisz móc negocjować.
Jakie są osobiste granice:
- Przedmiot. Dzieci powinny mieć rzeczy osobiste. W żadnym przypadku nie mów, że w twoim dziecku nie ma nic w dziecku, ponieważ wszystkie zabawki, ubrania, książki kupują mu rodziców. Jeśli przekazujesz baby lalki, powiedz mi: "To jest twoja zabawka. Jesteś jej właścicielem. " Dziewczyna z teraz ma prawo do pozbycia się jego lalki, jak chce. Jeśli córka chce dać dziewczynie nowej lalki, nie przeszkadzaj. Nie kupuj natychmiastowych nowych szczeniąt. Córka musi nauczyć się reagować za swoje działania. Nie musisz zmusić twojego dziecka, aby podzielić się swoimi zabawkami. "Co jesteś chciwy, pozwól mi zagrać na maszynie do pisania" - rodzice nie powinni tego mówić, ponieważ maszyna należy do dziecka, a on sam decyduje, jak z tym zrobić. "Może zmienić się z chłopakami?" - Możesz zaoferować tę opcję, która zorganizuje obie strony. Tak więc dziecko nauczało szanowanie innych granic, rodzice muszą docenić granice ich dziecka. Nie powinieneś brać dziecka bez pozwolenia, aby pozbyć się ich według własnego uznania, idź bez pukania w jego pokój.
- Cieleśnie. Jeśli kruszki nie chce nosić swetera, ponieważ sam siebie nie siła. Jeśli dziecko nie chce, żebyś go przytulał, pocałował, nie musisz tego robić. Musisz nauczyć się szanować słowo "nie", że twoje dziecko mówi.
Ponieważ dorośli mogą złamać fizyczne granice dzieci:
- pieścić
- siłą karmienie
- zrobić to, co nie jest interesujące dla dziecka;
- Zastosować karę fizyczną.
Każda osoba ma własną strefę komfortu. Dorośli muszą być brane pod uwagę i nie zakłócić osobistej przestrzeni dziecka, jeśli tego nie chce.
Trzyletnie dziecko może już wybrać, w jakich ubraniach pójdzie do ogrodu, gdzie chce iść na spacer, jakiego dania chce na lunch. Dokonajmy okazji, aby dokonać własnego wyboru. "Kogo chcesz zabrać ze sobą w łóżeczku: niedźwiedź, lalka, króliczka?". Nie krytykuj decyzji dziecka, aby zrobić tak, jak chce, inaczej w przyszłości, syn lub córka nie nauczą się bronić swojej opinii.
Również każde dziecko ma prawo do osobistych doświadczeń i uczuć. Rodzice muszą szanować i podejmować uczucia niemowląt, a nie zmieniają odpowiedzialności za swoje negatywne emocje na małych ramionach.