Als iemand niet in de oostelijke bazaar is geweest, geloof me dan op een woord - dit is iets onbeschrijfelijk. Kleurt de Oost-Bazaar in geen enkele vergelijking met onze Bazas!
Ik ontmoedigde persoonlijk altijd de verkopers op onze, Russische markten, waar als de ingang je vertelt dat vandaag appels op de roebel twintig per kilogram, dan tenminste alle handelsrij met groenten en fruit rond, goedkoper (in ieder geval op een gebroken cent !) Niemand van verkopers zal dat niet doen. En dan ... Wat is deze markt, als "onderhandelen is ongepast"?!
De markt, als u van mening bent dat de economische theorie ervan uitgaande dat de prijs wordt bepaald door de verhouding tussen vraag en aanbod. Dienovereenkomstig, indien vandaag in de markt twintig verkopers en elk - vijf-kilogram emmers van appels, en ze willen deze appels (en vervolgens - slechts 1 kg) twee kopers, in de zak van elk worden verstrekt voor deze doeleinden De roebel ... vandaag zal appels ... nou, erg goedkoop! Maar als er morgen twee verkopers met dezelfde emmers zullen zijn, maar TET TEN KOPERS komen rennen, die elk zo is, gewoon over de geboorte, heeft u een kilogram appels nodig ... u begrijpt, ze zijn erg joggen prijs.
Het is onwaarschijnlijk dat deze theorie de verkopers in de oostelijke bazaars kent, maar het feit dat er een onderhandeling is ... Dit is, zoals van verleend. Bovendien kan de onderhandeling niet alleen zijn. Nee, aan de oostelijke bazaartorg - geen maatstaf voor het mogelijk, meten van het juiste gedrag van kopers!
Het moet aanwezig zijn in het designproces, zij het oraal, maar de meest echte detailhandel commerciële transactie:
- Uh-uh, broer ... als het naar de bazaar kwam, wees dan vriendelijk! Geef hulde aan niet alleen de verkoper en zijn product, maar ook zelf. Toon wat je een gevoel in de douane en bestellingen weet, wat regeert als niet in het oosten, dan op elke individuele Oost-bazaar.
Onderhandelen op de oostelijke bazaar is niet alleen een goede toon of een eerbetoon aan een goede traditie, dit is een hele uitvoering! En op de een of andere manier had ik het geluk om zo te kijken. Veel theatrale uitvoeringen waarop we een kans hadden om dit leven te bezoeken, ik herinner me nogal vaag, en dan ons bezoek aan de markt in Leninabad (nu Indand, Tadzikistan) en nu staat voor je ogen.
Velen hebben waarschijnlijk een idee van het dieet van de soldaat in een van de gegarzen, die zich bevonden op het grondgebied van de hele Unie, ook op de Union Republics. Sommige van het onderzoek dat hij nooit anders was. Ja, in principe zijn ze niet bijzonder nodig. Er is genoeg van iets dat je hebt geassocieerd met het huis en kan dienovereenkomstig de stemming en het moreel verhogen.
Onze Foreman begreep dit goed en op de een of andere manier, met een kleine hoeveelheid staatloos geld, verslaafde me uit de keuken en gaf me aan de helpers (type portier) aan een van de grootvaders.
En dus zijn we, we zijn al aangekomen bij de Leninabadische markt. Om een zak (50 kg) aardappelen te kopen. Zie je, gefrituurde aardappelen - het ... ding! En hoe het uit droog te koken, wat niet van ons is vertaald op een voedselmagazijn? Hier zijn we bij Segeha en gedelegeerd ...
De bazaar in het oosten is duidelijk afgebakend.
Vóór de ingang geruild met gebak en greens, dan verse groenten, rijst, rozijnen, gedroogde vruchten. Een beetje verder - Koreaanse rijen, waar ze kool en wortels in Koreaans, uien verkopen.
En hoe in de tuin te gaan ... daar - enorme bergen van watermeloenen, hier - geen kleinere bergen van onduidelijke ruikende meloenen, maar ... wat we nodig hebben! Rijen met aardappelen.
En ik moet zeggen dat dit niet het meest voorkomende product op de oosterse markt is. Verkopers is niet zozeer. Dozijn anderhalf of twee. En dan waren de aardappelen de aardappel waard op de Leninabad-markt ... de roebel is anderhalf per kilogram. Dit is ondanks het feit dat in de winkel van de middelste strook van Rusland, de prijs per kilogram aardappelen 10 (tien!) Kopecks was.
Nou, het betekent dat we aardappelrijen bereikten. Het eerste wat Serega stil, ontspannen, ontleend aan allen die die dag aardappelen ruilden. Elk van hen nam er een, vervolgens de tweede aardappel, zorgvuldig overwogen ze, op zijn plaats en verhuisde naar de volgende verkoper. Ze smeerden meteen - koper! In de vorm van. Met de begeleiding om te helpen dragen. Koop veel! En wat hier gebeurde ...
Elk van de verkopers begon luid in onze richting te schreeuwen:
- Hé, broeder, kom! Kom naar me toe. Kijk wat aardappel. Zelf in zijn mond vraagt! Groot, zoals een granaat, heerlijk, zoals een sshlik!
Maar Seryoga ging stil rond iedereen. En pas daarna heeft een persoon vijf toegewezen, wiens aardappel hem duidelijk leuk vond.
In zijn tweede benaderde hij alleen voor deze vijf. Maar deze keer nam niet alleen aardappelen, hij verdraaide haar in zijn handen, zorgvuldig naar het kijken. Het is erg goed dat hij een paar woorden op Farsi kende. Het was op Farsi dat hij vroeg:
- Hoeveel?
En toen hij werd beantwoord - zo veel, ontstemd met de tong, pakte de bedroefde mijn op en klapte zijn afwerkingen in de vervaagde galifa in de omgeving van Lyazhek en, nogmaals, op Farsi, zei:
- O-LLC, Oh, hoeveel!
Waarnaar de verkoper onmiddellijk heeft gevraagd:
- en hoeveel zal kopen?!
En Seryoga opnieuw bij Farsi beantwoordde hem:
- Lot!
En van deze actie werden die verkopers, die Seryoga na de eerste cirkel van het compartiment, niet werden uitgeschakeld, ze kwamen ook bij de onbeschrijfelijke, houdende de prestaties in de spanning van al zijn deelnemers. Het lijkt erg op het feit dat er onderling zelfs weddenschappen waren - die precies en hoeveel Serega koopt.
Gevangen de uitroeping en mijn grootvader, vooral toen hij vroeg of reageerde op Farsi. En ook werden ze aangemoedigd door die verkopers voor wie "pijn doen", die niet langer en hun goederen praiseert.
Serega hiervoor heeft geen aandacht besteed. Na de tweede ronde had hij al twee verkopers achtergelaten die naar zijn mening aardappelen zouden kunnen kopen. En hij begon van de ene naar de andere te gaan, niet langer een samenvatting en het reageren en reageren, maar naast een meer gedetailleerd gesprek.
Wanneer een van de verkopers zijn aandacht trok dat hij een aardappel had, groter dan zijn potentiële concurrent, reageerde Seryoga daarop daarop, ja, een grote, ze zeggen, er is geen geschil, maar je ziet wat het is, niet. .. en toen zei hij opnieuw een onbekend woord op Farsi. Vanuit deze vergelijking lachten alle verkopers van aardappelrijsen die dichterbij stonden, in de stem. En degenen die verder stonden en hoorden niet, begonnen te vragen naar degenen die hoorden. De mensen leefden.
De tweede verkoper die zei dat zijn aardappel "zoet, zoals een meloen," Serge de vraag beantwoordde:
- IJs of zoiets?!
De mensen lachten opnieuw. En zo, praat met één, dan met een andere, Serega passeerde Serega een paar keer van de ene naar de andere. Vooral wanneer de tweede verkoper, die deze keer vrij bleef, schreeuwde Serague:
- Hé, broeder, slaap, voor tien Kopecks zal ik minder geven! Hoe lang duurt u?
Maar zodra we naar hem zijn verhuisd en ik begon met een tas te rommelen, waar we wegkwamen, schreeuwde ze al op hun beurt:
- Houd emmer vast? Volgens de roebel zal ik geven!
Seryoga keerde terug naar hem:
- En als twee emmers?
En al degene waar we net verhuisden, schreeuwde:
- Voor twee emmers van 90 Kopecks zal ik geven!
Serega vroeg opnieuw om Farsi:
- Ninety? En tachtig?
- Als u drie emmers neemt, geef ik voor 80!
Over het algemeen kochten we 80 Kopecks per kilogram. Bij de eerste prijs aan de roebel vijftig. En iedereen was tevreden. We houden niet alleen van kopers. En niet alleen onze verkoper. Alle aardappel-serie verkopers werden gewoon boos op echt geluk.
En wanneer de Seague en ik uitkwamen, sleepte de tas met een aankoop, elke verkoper, waarmee we passeerden, probeerden me of in zijn zak of onder de gymnaster-riem één of twee aardappelen te schuiven:
- Hier bent de soldaat, jij mij, smakelijke aardappelen. Kom dan. Sorry!
Auteur - Konstantin Kucher
Source - Springzhizni.ru.