Ik herinnerde me een verse pijn, die tijdens het voeden was ...
Twee weken zijn gepasseerd vanaf het moment dat ik een notebook begon. Ik heb al enkele dagen niet gevoerd, en ik begon het schril gevoel van verdriet te bezoeken. Het gebeurt wanneer je voor altijd vertrekt vanaf de plaats waar je heel goed was. Alles wordt ondraaglijk inheems, mil.
Ik herinnerde me een frisse pijn, die tijdens de oprichting van voeding was - heldere sterren voor de ogen toen het kind strak de gebarsten tepel krachten. Belachelijke siliconen overlays, geur van Bepanten, het meten van de buzz van breatsos. Dit alles is opgehouden om het geheugen te beslaan, en ik herinnerde me in die dagen met speciale droefheid, toegeeflijk en aanhankelijk. Zelfs het feit dat ik eerder geërgerd was, schudden bijvoorbeeld de tweede nippel, die soms naar de waanzin gebracht, tot een stille honds, leek nu een schattige kleinigheid. Twee weken geleden zou ik het niet een schattige kleinigheid noemen. Er is iets met mij gebeurd.
De kist was gezwollen en huilde met zeldzame druppeltjes melk. Het leek erop dat alle zoante tederheid al enkele dagen langs de borst zwijgt, verzameld in de hobbels van de beha.
Ja, ik heb gehoord dat depressie een privé-satelliet eindigende borstvoeding is, het wordt geassocieerd met hormonale veranderingen in het lichaam. Voelt als het verhaal van de vriendinnen over de gesloten stad, merkte niet op alle kaarten. En hier reist ik erin. Zo-zo plaats. Hier reizen - iemand is langer vertraagd en iemand ziet zijn krankzinnige contouren alleen uit het autoraam. Nergens in de stad en ga nu, slechts één straat - ter ere van de voltooiing van de lactatie. En hier is een eindeloze kunstregen, ik ga op deze straat en ongeacht hoeveel gas is, de snelheid is nog steeds een schildpad. Ik weet dat deze straat eindigt, en wanneer ik geen idee heb.
Maar hoe moet ik jezelf gemakkelijk maken? Hoe laat je deze breien melancholie? De samenvatting van de forums was vergelijkbaar met het "Bulletin of A District" - Pei Lithers Salie, het aanhalen van de beha met plezier en met het met koude koolbladeren.
Een paar dagen later in het Blackhead Office werkte de dokter met een papieren stem. Dan saaie apothekeristische tabletten en hematogenka. Over een paar dagen was het makkelijker, en in de wereld werd het weer geboren gekleurd gelach.