രാജ്യ സമയം പൂർത്തിയാക്കി, ശീതകാലം ഞാൻ ഒരു നഗര അപ്പാർട്ട്മെന്റിന്റെ ഒന്നാം നിലയിലെ വിൻഡോയിൽ ഒരു കമ്പ്യൂട്ടറിൽ നിന്ന് സിഡ്നിയിൽ ചെലവഴിക്കുന്നു. മറ്റ് ആരോഗ്യമൊന്നും അനുവദിക്കുന്നില്ല. വസന്തകാലവും നൽകുന്നതിനായി കാത്തിരിക്കുന്നു. ആദ്യത്തെ സന്തോഷം ഡിസംബർ അവസാനത്തോടെ നിർബന്ധിതമാകുമെന്ന് പ്രകൃതി പാസാക്കുന്നുവെന്ന് പറയുന്നു. വെളിച്ചം ഉണ്ടാകട്ടെ!
സന്തോഷകരമായ രണ്ടാമത്തെ ദിവസം - ഫെബ്രുവരി 2. സ്റ്റാലിംഗ്രാഡിലെ ഫാസിസ്റ്റുകളുടെ പരാജയ ദിവസം. ഞങ്ങളുടെ കുടുംബത്തിൽ, ഈ ദിവസം പ്രശസ്തമാണ്: എന്റെ മാതാപിതാക്കൾ - യുദ്ധത്തിൽ പങ്കെടുക്കുന്നവർക്ക്, ഓർഡറുകളും മെഡലുകളും ഉണ്ട്. സമാധാനപരമായ ജീവിതത്തിൽ അച്ഛൻ മരിച്ചു. കനത്ത പരിക്കുകളുടെ ഫലമായി ഗാങ്റീറൻ വികസിപ്പിച്ചെടുത്തു. 1942 ൽ അച്ഛൻ കൊല്ലപ്പെട്ടു. ഒരു ഗ്ലാസ് നിശബ്ദമായി കുടിക്കുക.
യഥാർത്ഥ വസന്തം മാർച്ച് 8 ന് മഹത്വകരമായ സ്ത്രീ അവധിയിലുമായി വരും! എന്നാൽ അവന്റെ മുമ്പിൽ ജീവിക്കേണ്ടത് ആവശ്യമാണ് ...
ശൈത്യകാലത്ത്, ഇത് പ്രത്യേകിച്ച് നിശിതമാണ്, "വിൻഡോയിലെ ലൈറ്റ്" എന്നറിയപ്പെടുന്ന ചർമ്മത്തിൽ നടന്നു. ഈ പ്രകാശക്കെല്ലാം സന്തോഷകരവും ആശ്വാസവും മങ്ങുകയും ആയി ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഒരു തിളങ്ങുന്ന ജാലകവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
ഈ വാക്യത്തിന്റെ ഉത്ഭവം വളരെ റൊമാന്റിക് ആണ്: റഷ്യൻ ഭാഷയുടെ പദാവലി നിഘണ്ടു "എന്റെ കണ്ണുകളുടെ പ്രകാശം" എന്ന വാചകവുമായി ബന്ധിപ്പിക്കുന്നു - അതിനാൽ റഷ്യയിൽ അവർ ഒരു പ്രിയപ്പെട്ട മനുഷ്യനെ വിളിച്ചു. സ്നേഹിക്കുന്ന സ്ത്രീയെ അഭിമാനിക്കുന്നത് അവളുടെ പ്രിയപ്പെട്ടവളെ നോക്കാൻ സ്വയം മറക്കരുത്. അക്കാലത്ത് ഒരു സ്ത്രീയെ "എന്റെ ആത്മാവ്" എന്ന് വിളിച്ചിരുന്നു. ആത്മാവ് മറന്നാൽ യുദ്ധത്തിൽ ഒരു കാര്യവുമില്ല - യുദ്ധങ്ങളിൽ, നേട്ടമോ, കഴിവുകളോ കഴിവുകളോ ഇല്ല. അത് എത്ര മനോഹരമാണ്!
പുരുഷന്മാർ അവരുടെ പ്രിയപ്പെട്ടവരെ എങ്ങനെ വിളിക്കും? ബണ്ണി, കിസ അല്ലെങ്കിൽ മറ്റെന്തെങ്കിലും, വളരെ ഭംഗിയുള്ള ഒരു മൃഗം പോലും. പക്ഷേ, നിങ്ങൾ കാണുന്നു, എന്റെ ആത്മാവ് വ്യത്യസ്തമാണെന്ന് തോന്നുന്നു!
വിൻഡോയിൽ നിന്നുള്ള എന്റെ വികാരങ്ങൾ "വിൻഡോയിലെ പ്രകാശത്തിന്റെ" വ്യാഖ്യാനത്തിന് വിരുദ്ധമാണ്. എതിർവശത്ത്, തലകീഴായി, ഞാൻ പറയും - "ശിവാരോ ടൈക്കോ": ഇതല്ല, മറിച്ച് ഒരു വലിയ മുറിയുടെ ജാലകത്തിൽ നിന്ന് ഞാൻ വെളിച്ചം കാണുന്നു ... ജീവിതത്തിന്റെ വെളിച്ചം വീശുന്നു.
കുട്ടികളുമായുള്ള അമ്മമാർ മുറ്റം, ദി മുത്തശ്ശി "പൈതസ്" എന്നീ മുത്തശ്ശി - ഞങ്ങളുടെ വീടിന്റെ വലതുപക്ഷത്തിലെ ഒരു സ്റ്റോർ. മുകളിൽ നിന്നുള്ള അയൽക്കാരൻ അതിന്റെ പഴയതും സ്ലാംസിയും കട്ടിയുള്ളതുമായ ഇംഗ്ലീഷ് ബുൾഡോഗ് ഉപയോഗിച്ച് ബോൾഡ് ഹിന്ദ് കാലുകളുമായി പ്രദർശിപ്പിക്കുന്നു. കുപ്പികളും ബാങ്കുകളും ഉള്ള അത്തറുകൾ വിൻഡോയ്ക്ക് കീഴിൽ കാർ പാൽ ഉപയോഗിച്ച് കാത്തിരിക്കുന്നു. അടുത്തുള്ള ബെഞ്ചിൽ പല്ലിൽ ഒരു മൗസ് ഉപയോഗിച്ച് ചുവന്ന പൂച്ച ഓടി. ജീവിതം പെരുകുന്നു.
നഗര കേന്ദ്രത്തിലെ പി-ആകൃതിയിലുള്ള ഒൻപത് നില ഹൗസിൽ നിന്ന് മുറ്റം എല്ലാ ഭാഗത്തുനിന്നും അടച്ചിരിക്കുന്നു. മുറ്റത്തിന്റെ ചുറ്റളവിനു ചുറ്റും ഒരു വലിയ നീപ്പാട് വളരുന്നു, വിൻഡോയ്ക്ക് കീഴിൽ - തിടുക്കത്തിൽ തിടുക്കത്തിൽ. ഇതെല്ലാം ഞങ്ങളുടെ അപ്പാർട്ട്മെന്റിൽ സ്ഥിരമായ സന്ധ്യ സൃഷ്ടിക്കുന്നു. ഞങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ ഭാര്യയോട് തമാശ പറയുക, ഞങ്ങൾ നിലവറയിലും വെളുത്ത വെളിച്ചത്തിലും ജീവിക്കുന്നുവെന്ന് പറഞ്ഞ് - വിൻഡോയിൽ മാത്രം. കൊറോലേൻകോ "തടവറയിലെ കുട്ടികൾ" എന്ന കഥയുടെ പേര് ഉടനടി ഓർമ്മയിൽ വരുന്നു.
അതിരാവിലെ, കട്ടിലിൽ കിടക്കുക, തിരശ്ശീല വിൽക്കുന്നതിലൂടെ, ഞാൻ വിജനമായ മുറ്റത്തെ നോക്കുന്നു, സ്നോ തൊപ്പികൾ കൊണ്ട് പൊതിഞ്ഞ പാർക്ക് ചെയ്ത കാറുകൾ, അടുത്ത് വയ്ക്കുക ബെഞ്ചുകളും കുട്ടികളുടെ സ്വിംഗുകളും.
ഉർച്ച പഴയ ഡീസലിന്റെ തിളക്കം, മുറ്റത്ത് നിന്ന് ഒരു ട്രാഷ് മെഷീൻ ഉപേക്ഷിക്കുന്നു. എന്നാൽ മേൽക്കൂരയുടെ മുകളിൽ ആത്മവിശ്വാസത്തോടെ, ശോഭയുള്ള, മിക്കവാറും വസന്തകാലം, പഴയ പോപ്ലറുകളുടെ മുകൾഭാഗം പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നു. അവസാനത്തെ, ഹ്രസ്വ ശൈത്യകാലം!
ഒരു മെമ്മോറിയൽ വാക്യം തലയിൽ മുഴങ്ങുന്നു:
പ്രഭാതത്തിൽ പുരാതന ക്രെംലിൻ മതിലിന്റെ അതിലോലമായ വെളിച്ചം വരയ്ക്കുന്നു, പ്രഭാതത്തിൽ എല്ലാ സോവിയറ്റ് ഭൂമിയും ഉണർത്തുന്നു.അതെ ... സൈക്ലിംഗും ശക്തവും ഇല്ല! അവൻ സംസാരത്തിൽ നിലവിളിച്ചു, ഗണം, വിശ്വാസവഞ്ചന. സോവിയറ്റ് ജനമായേ, ഞങ്ങൾ വലിയ വിജയം, അഭാവം എന്നിവയുടെ വിലയിൽ വലിയ രാജ്യം നഷ്ടമായി. എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നതെന്ന് മനസ്സിലായില്ല. അവർക്ക് അസുഖകരമായ "ക്രൂഷ്ചേവ്" ലഭിച്ചതിൽ പലരും സന്തോഷിച്ചു.
ഇപ്പോൾ, അതിനൊപ്പം, ഞങ്ങൾ പോകുന്നു, സോവിയറ്റ് ജീവിതശൈലി, മൂല്യങ്ങൾ, സംസ്കാരം എന്നിവയുടെ അവസാന ദൃക്സാക്ഷികളും കാരിയറുകളും. എന്നിരുന്നാലും, "സ gentle മ്യമായ വെളിച്ചവും നിറവും" എവിടെയും പോകില്ല. അവൻ നെഞ്ചിൽ മറഞ്ഞിരിക്കുന്നു, അവന്റെ കൊച്ചുമക്കൾ അവന്റെ പ്രതിഫലനങ്ങൾ കാണും.
മുടിയിലൂടെ എന്താണ് കരേണ്ടത്? ഷവറിൽ കണ്ണുനീർകൊണ്ട് ഞാൻ സമകാലികനായ വലിയ റഷ്യൻ കവി നിക്കോളായ് സിനോവിയന്റെ വരികൾ ആവർത്തിക്കുന്നു. 1944 ലാണ് ഞാൻ ജനിച്ചത്, 1945 ൽ അദ്ദേഹം:
നെഞ്ചിലെ ഒരു മുഴങ്ങി മുൻ യൂണിയന്റെ മാപ്പ്. ഞാൻ കരയുന്നില്ല, ഞാൻ പ്രാർത്ഥിക്കുന്നില്ല, പക്ഷേ പോകാൻ ശക്തിയില്ല. സമുദ്രത്തിലെ വിരലുകളെക്കുറിച്ച് ഞാൻ പർവതത്തെ ചുറ്റിപ്പിടിക്കുന്നു. എന്റെ അസന്തുഷ്ടമായ മാതൃരാജ്യത്തിന്റെ കണ്പോളകൾ ഞാൻ അടയ്ക്കുന്നതുപോലെ ..."ഇറ്റാലിയൻ എഴുത്തുകാരൻ, കവി ടോണിനോ ഗെറോയ് പറഞ്ഞു - ഇറ്റാലിയൻ എഴുത്തുകാരൻ പറഞ്ഞു - ഓരോ വ്യക്തിക്കും സ്വന്തമായി ആന്തരിക പ്രകാശം ഉണ്ട്. ആരെങ്കിലും മെഴുകുതിരിയുടെ വെളിച്ചമാണ്, മറ്റൊരാൾക്ക് ഒരു വിളക്കുമാടം ഉണ്ട്. "
നന്നായി പറഞ്ഞു ഇറ്റാലിയൻ. ആന്തരിക വെളിച്ചം ജാലകത്തിൽ നിന്ന് കാണുമോ, അല്ലെങ്കിൽ അത് നിങ്ങളുടെ യാത്ര മാത്രം പ്രകാശിക്കുന്നുണ്ടോ?
എന്തുചെയ്യും? ഉപരിതലത്തിനുള്ള ഉത്തരം:
"നിങ്ങളുടെ കൈയ്ക്ക് ചെയ്യാൻ കഴിയുന്നതെല്ലാം, ശക്തികൾ ചെയ്യുന്നു; കാരണം, നിങ്ങൾ പോകുന്ന ശവകുടീരത്തിൽ, ഒരു പ്രവൃത്തിയും, പ്രതിഫലനമോ അറിവോ ജ്ഞാനമോ "സഭാപ്രസംഗി പ്രസംഗകൻ പറഞ്ഞു.മികച്ച പുസ്തക ബൈബിൾ! സ്റ്റാർട്ടികോവ്സ്കിയിൽ എങ്കിൽ, കുറഞ്ഞത് ഒരു ഭിന്നതയോടെ?
ജീവിത സാഹചര്യങ്ങളിൽ ജീവിതത്തിന്റെ സന്തോഷത്തിനായി പരിശ്രമിക്കാൻ! കട്ടിയുള്ള വാതിൽ. ശോഭയുള്ള പ്രകാശത്തോട് പോരാടുക! അവിടെ - അത് ഉണ്ടാകും!
രചയിതാവ് - വാഡിം ഗാലൻ
ഉറവിടം - സ്പ്രിസോഷിസ്നി.രു.