Jo, jo. Dat ass richteg - ech sinn ëmmer op der Säit vu Kanner, an net nëmmen Är ...
Jo Jo. Dat stëmmt - Ech sinn ëmmer op der Säit vun der Kanner, an net nëmmen. Wann ech aus Erwuessener héieren: "Dëse Jong ass e Narr", ech wëll se wierklech hir Onsécherheet äntweren.
Ech gleewen ustrengend datt d'Kand d'Recht op en onbewosst Feeler huet, an en Erwuessenen (mat de Kanner) - nee. Alles ass anescht vun den Ziichter-laang fir Kanner, awer d'Kanner sinn erdäit ëmmer Erwuessen. D'Kand kennt d'nächst Welt: hien huet hie léiert, sou korken d'Behandlung vun den Eelster. Seng Famill an déi nootste Ëmfeld an et ginn Beispiller aus där hien en direkten Beispill hëlt.
Wann d'Kand schwierzt, fléissend Déieren, werft Dreck laanscht den Urn - Wien ass ze blaméieren?
Wann d'Kand seng Kollegen nennt, huet säi Fanger voll geschloen, schwëllt d'Wendungen an de Minibus - wien ass ze blaméieren?
Wann e Meedchen sech selwer eng Rivorie berücksichtegt, ass Angscht mat senge Frënn ze kommunizéieren, mat Tréinen ze shoppen Kleeder - wien ass ze blaméieren?
Wann de Jong mengt datt hie sécher e Pass gëtt, fir e "Mann ze sinn" an net fir "Baba" ze sinn - wien ass ze schloen?
Natierlech ass ganz Gemengen ganz a ganz leien op sengen Elteren oder de Mënsch verantwortlech fir seng Gesondheet an Erhuelung. Mir sinn Erwuessener, schafen all déi uewe genannte Situatiounen, an dunn sinn eis iwwer iwwerrascht duerch esou Ignoranz a Rudeness.
Kuckt Iech selwer! An elo denkt an d'Fro ze beäntweren: "Fannt Dir Iech och net?" Egal ob Dir net mat Äre léiwen schwätzt, wann Dir net e Fanger op de "fettege Kéi opmaacht", gitt net an de Bus mat de Wierder "Ech sinn hei net vum Telefon geworf Är Handlung ", Dir wäert bedetten" ... ...
Kanner huelen alles vun enger erwueger Welt, alles ouni Rou. Si sinn naiv, Vertrauen an aus der Natur vu gutt. An dës sinn Erwuessener, maache sech wéi wann dës, dauerhaft, dauernd a béisaarteg. Dëst sinn Erwuessener, loosst se et erlaben dës Welt ze probéieren, entspriechen hir Handlungen mat der Erweiderung mat der Erweiderung an Entrée an Entrée an der Entrée an der Entrée an der Entrée. Mir schécken eis Jongen an der Arméi, frou datt si se untriéieren ... Et wäert mir e Choix fir si akzeptéieren (dacks falsch, (dacks falsch) Denktungen.
Dir gesitt, d'Universal Welt gëtt et net. Mir sinn all anescht. Mir sinn all anescht. Ech si ganz traureg an beleidegen wann d'Inhalter an Indifferenz vum Erwuessene Monni an Tante féiert zu real Tragedien. No allem, näischt geschitt op eemol, kee Dreckskëscht an engem Moment. Am Ganzen ass et e Begrëff an hunn nëmmen Grënn.
Awer och Erwuessen, et ass et méi einfach ze passen, ass et méi einfach hir intern Zeeg ze berechtegen si fir eppes z'erliewen wéi sech fir eppes z'erklätzen wéi mat eppes z'erklätzen wéi ze grënnen a probéiert. Mir wëssen net wéi mir et net hunn, hunn mir et net geléiert. No allem ware mer all eenzele Kanner, mäd éifseg Zäit.