Whati tenê epithets ji nişka ve di dema yekem a hunera rûsî de Renat Litvinov nehat xelat kirin.
Bi gelemperî, ji xwedê, ji xwedêgiravî navê fîlima wî yê yekem lîstikê, ku hema hema 17 sal berê qewimiye, tê gotin, diva. "Bayê bakur" - tenê fîlimê sêyemîn wekî derhêner, lê ew ji wê bawer nake - bê guman nivîskarê nivîskarê, û tiştek ku tiştek ji kesî re îsbat kiriye. Fîlimê nû di 6ê Sibatê de di 6-ê Sibatê de diçe, mîna ku israr dikir ku ew ne bes bû ku eveningvana normal a rojek dijwar ronî bike - çêtir e ku rojek tevahiya belaş were veqetandin.
Sedemek ji bo vê heye. Premiere of "bayê bakur" ji bo Decemberile hate plankirin, ev wêne bû ku bibe çîrokek rastîn a zivistanê - bê meraq û çalakiya li vir di cîhê sêrbaz de vedibêje, li cihê ku zivistan qet nabe. Tiştek din ev e ku çîrokên Lîtvînovsky her dem ji hinartinên zexm pêk tê, û dersan armanc nakin. Ji bo ku fêm bikin ka çi di dawiyê de çi diqewime, ew çêtir e ku ne jî hewl bidin, dê teqez dê mîna xapînok xuya bike. Ji bo xwe dadbar bikin: Li ser zeviyên bakur demek dirêj didomîne û matriarchy nagire. Di nav kerwan de, di nav zeviyan de mestir e ku Margarita (Litvinova) bi kurê Benedict re dijîn (Anton Shagin), Lotta (Galina Tyunin) û Alice Eternal (Tatiana Piletskaya). Margarita li benda vegera an herî kêm bangek hezkiriya wî ye, lê li bendê ne. Benedict diçe zewacê bi Fannyek Stewardess (Ulynana Dobrovskaya, Keça Derhênerê) re bizewice. Lêbelê, Fanny diçe firokeyek din û dimire (Fîlim "asîman bi bîr tîne. Aircraft. Keç"). Grief kuştî benê ku bi xwişka ku bi xwişka faine Faine (Sophia Ernst) ve hatî şandin. Ew kurê xwe ji dayik dibin, ku, li israra, Margarita jê re Hugo tê gotin - ji ber vê yekê navê hezkiriya wê winda bû. An jî dibe ku ew vegeriya? Zehmet e ku bêje - li mala ku sê demjimêra din (an bîst û pêncemîn) di demjimêrê de tê peyda kirin, û ligel korîdoran, û her tişt diqewimin. Di her rewşê de, piştî ku mirina Fanny li zeviyên li zeviyan dimeşiya, destên bi malbatê re dest pê dike ku ji hundur ve bizeliqe, û xanî hêdî hêdî tê de dibe ku di dawiya dawîn û nediyar de.
Ji bo her zanebûn bi sînema litvinova di vê dirêj û tevlihev de, tiştek ecêb tune. Her sê fîlimên wê dema ku têne dîtin bi tevahî zelal xuya dikin, lê di heman demê de wergera ji bo hin zimanan, ji bilî ku yek carî ji hêla nivîskarê ve hatî hilbijartin. Li gorî qanûnên mîmariyê yên xewnan, li vir li vir di logîkên têkildar de pêşve diçin. Lêbelê, hemî motîfên dubare û tiştên bijare yên li ser cihê: Navên bijare (Rita, Faina Ramazanova), Muzîka Zemfira Ramazanova Tomresyonê romantîkî ya bêpergal. Ev hemî li cîhanek serbixwe ya yek-serbixwe pêşve diçe, û fîliman di nav kemikên xwe de gelek rêwerdan dibin. Ger em li ser guhertinên ku li vê dinyayê di heşt salan de bûne, ku bi "çîroka paşîn a Rita" derbas bû, ew e, wusa ye. "Rita" û "Goddess", bi gelek awayan, bi gelek awayan li ser bajêr - û mîna Moskowê wusa, mîna ku li Rita, di sînema Rusya de çu carî nebû. Ew bajarê xewnan, dîwaran, li pişt perdeya ku dizî veşartî bû, û bîranîn, amade ne ku werin rizgarkirinê di hezkirinê de. "Bayê bakur" tenê du caran dihêle ku mercên naskirî yên cîhê diyarkirî: Di dawiya dawîn û li derûdora dizîn de li ser çiyayê gumrikê.
Li aliyê din, Litvinova, ji bo cara yekem, wusa dixuye, di karîyarê de budceya ku hema hema wekî ku nûnertî hate afirandin. Erê, "Bayê Bakur" dikare rastiya xwe aciz bike ku ev ne mumkun e ku wê fêm bike, lê ev fîlim ne tenê ecêb e, lê di heman demê de bedew e. Welê, bê guman, lêkerên litvinovsky Branded dimînin, bi baldarî tê bîra min. Mînakî: "Em ji bo tiştên xirab mirovên xirab hene." An: "Ji min re xuya dike ku em pir vexwar in. - bila vexwin, lê bedew. " Avhewa tirsnak, tirsnak, erê.
Wêne: SPRD