"و نه نوشته شده به خواندن، به طوری که یک احمق از آن وجود دارد!" - پیتر من در مورد گزارشگران گفتم و البته، در راستای سلطنتی من بود. پس از همه، کلمه پادشاه قانون است و با او بحث می کند - نه. بنابراین ما بحث نخواهیم کرد، اما کمی درباره هنر اوراق بهادار صحبت کنیم.
به نظر می رسد - مشکل چیست؟ متن گزارش، اعتقاد وجود دارد که همه چیز در آن نوشته شده است حقیقت درست است، زبان به ترتیب، گلو صدمه نمی زند، سخنرانی تمرین می کند به طوری که فقط از دندان ها پرش می کند - شما می توانید به مخاطب بروید .
اگر! چند بار تا به حال باید تماشا کنید که چگونه افرادی که در هر شرکت احساس فوق العاده ای می کنند، آزادانه صحبت کردن در مورد هر موضوع، اجتماعی و شاد، به طور ناگهانی از دست دادن اگر آنها نیاز به گفتن در مورد عمومی. در حالی که همه چیز در صورت خصوصی اتفاق می افتد - همه چیز عالی می رود، تنها ارزش یک قطره از مقام رسمی دارد و متوقف می شود! ماشین به هیچ وجه نمی رود، در کنار جاده ایستاده است، متاسفانه با عزیزان چراغ جلو. چرخ ها کاهش می یابد، هیچ تخم ریزی وجود ندارد، و پمپ کار نمی کند.
این فرد به ایستاده می رود، تلاش می کند تا آنچه را که کاملا می دانست، آنچه را که هر روز انجام می داد، می گوید، اما چیزی به دست آمده است. زانوهایش لرزنده هستند، جت های چسبنده چسبنده در پشت او پرتاب می شوند، قلب در جایی از گلویش ضربه می زند و به وضوح قصد دارد بدن را برای همیشه ترک کند. زبان به طور مرتب در دهان، او به طور مداوم لب هایش را به طور مداوم می کشد و به چیزی با دستانش چسبیده است - به عنوان آخرین راه حل، اگر آن را برای چیزی کافی نبود، سعی می کند برای جیب های خود بماند.
شنوندگان، متاسفم متاسفم، انجام هر کاری، فقط گوش دادن نیست. آنها حتی نگاه نمی کنند پس از همه، از هر نگاه، سخنگوی فقیر ناامید کننده عصبانی و ظاهر او می شود به طوری که او در مورد ضعف است. چرا یک فرد بیهوده عذاب می یابد؟
آیا شما فکر می کنید - اغراق آمیز؟ خیلی قوی نیست
یک بار، در دوران دوردست دوردست، من به گوش دادن به تعدادی از سخنرانی ها در مورد موضوع، نام آن دیگر مهم نیست. اما آنچه مهم است، شیوه خواندن این سخنرانی ها توسط معلم است. او بر روی یک تکه کاغذ خواند، به بینی خود را بچرخانید. چشم هرگز مطرح نشده است، من می ترسم به مخاطبان نگاه کنم. علاوه بر این، او دقیقا همان چیزی را که در کتاب درسی نوشته شده است خواند. تا کاما علاوه بر این، او حتی علائم نقطه گذاری را دیکته کرد.
پروردگار، چگونه دانش آموزان به او سرزنش می کنند! در هیئت مدیره او همیشه از طریق کاریکاتور انتظار می رفت، او هرگز نمیتواند گچ را پیدا کند - دانش آموزان سپاسگزار " . تحت پاهای صندلی، نمک Burtolet قرار داده شد - او کاملا منفجر شد در حالی که تلاش برای نشستن. انفجار به اندازه کافی قوی نیست، اما کافی است که رطوبت بر روی شلوار می تواند نه تنها آب تبدیل شود. دانش آموزان سرگرم کننده هستند
سپس دانش آموزان از دانش آموزان خسته شدند و به معلم توجه کردند. او چیزی را پشت سر گذاشت، به خوبی، پرچم دست خود و تراموا به سمت آن اشاره کرد. شغل اوست. اما هیچ کس نمی شنود که دقیقا معلم سعی دارد به مخاطبان منتقل شود. پس از مدتی، آن را در حال حاضر بی تفاوت بود - این که آیا او کتاب کتاب را با صدای بلند خواند، چه چیزی جدید اختراع شد. او هنوز گوش نداد البته موضوع، هیچ کس را نمی داند، به جز برخی از علاقه مندان که او را به خودشان آموختند.
این معلم را دوست ندارم او یک مرد تاسف بود و به سادگی از خواندن سخنرانی می ترسد. دانش آموزان او را به وحشت غیر قابل توصیف الهام بخش. و ترس او به طور کامل با موضوع سخنرانی ها ارتباط نداشت - موضوع فقط کاملا می دانست. اما تمام مشکلات او این بود که او می ترسد انجام دهد! ترس از مخاطبان زبان خود را با گره دریا گره خورده است، و همه چیز که او قادر به خواندن کتاب درسی شخص دیگری بود، او را از خطاها تضمین می کند.
از ناتوانی در انجام در مقابل مخاطبان و جایی که بدترین حوادث است. به یاد بیاورید حداقل باز شدن تراموا در شهر Stargorod، به طوری که به وضوح توسط Ilfom و Petrov شرح داده شده است:
گوریلین سخنرانی خود را به خوبی آغاز کرد و به سادگی: "تراموا ساخت،" او گفت، "این یک مغازه نیست." در جمعیت ناگهان یک خنده بلند از استا بندر شنید. او از این عبارت قدردانی کرد. حک شده با پذیرش، گاریلین، بدون درک اینکه چرا، به طور ناگهانی در مورد وضعیت بین المللی صحبت کرد. او چندین بار سعی کرد تا گزارش خود را در مورد ریل های تراموا قرار دهد، اما با وحشت متوجه شد که او نمیتواند این کار را انجام دهد. کلمات خودشان، علیه اراده سخنران، برخی از آنها وجود داشت. پس از Chamberlain، که Gavriilin پرداخت نیم ساعت، سناتور آمریکا بورا به عرصه بین المللی آمد. جمعیت پوسته ... Gavriilin شکسته خوب نبود به پاسخ در مورد رومانیایی Boyars و تبدیل به موسولینی. و تنها در پایان سخنرانی، او دومین ماهیت بین المللی خود را غرق کرد و با کلمات خوب کسب و کار صحبت کرد ...روانشناسان می گویند که اکثر مردم از سخنرانی های عمومی حتی قوی تر از مرگ می ترسند. بنابراین، اگر چنین مشکلی دارید، نگران نباشید - شما تنها نیستید.
چه باید بکنم؟ ..
خوب، نه خیلی ترسناک، همانطور که در نگاه اول ظاهر می شود. اول شما باید آن را کشف کنید: چرا این اتفاق می افتد؟ چرا فردی که فقط در مقابل سخنرانی شعله آشنا خود، پر از وضوح خیره کننده، عبارات چهره های با شکوه و حساسیت به وجود دارد، قادر به تکرار همان چیزی نیست و به سختی از خود خارج می شود که به طور ناگهانی عبارات ناگهانی تبدیل شده است . چرا دستان خود را قطع می کند، وضوح ناخوشایند نگاه می کند و گریماس دردناک بر روی صورت مسدود می شود.
اغلب ترس است تقریبا وحشت وحشتناک نیروهای اراده به اندازه کافی برای فرار نیستند تا قبل از عمل فرار نکنند، به نوعی زاویه نگذارید. این خواهد شد توسط یک فرد در مرحله برداشته شود، اما به تنهایی و لرزید. سخنران دهان خود را باز می کند، او قصد دارد اصطلاح مقدماتی را تلفظ کند، و این فکر فکر می کند "همه چیز رفته است!"، ترس آن را پوشش می دهد، و بقایای اراده اراده در مرحله، به شما اجازه نمی دهد نمره میکروفون و نمره در هیستریک را کاهش دهید.
اما محدودیت مربوط به آن چیست؟ اهل کجاست؟
اول از همه، به دلیل ایده ها، اجرای آن اساسا غیرممکن است. او می خواهد خود را مانند همه و همه، به طوری که سخنرانی او کاملا موفق بود، رویای حدود صد درصد دستاورد هدف از سخنرانی را درک کرد. و در عین حال - به شنوندگان خود اعتماد نمی کند. البته، چنین افکار در ناخودآگاه آواره شده و شروع به آشکار شدن خود در قالب اضطراب می کنند.
باید درک شود که شکست نیز می تواند مفید باشد - به عنوان مثال، از نقطه نظر تجزیه و تحلیل خطا - و زنگ هشدار ناپدید می شود. اگر به این ایده متصل شوید "شکست نیز خوب است!" - شما می توانید آرام باشید و متوقف کردن ترس.
و واقعا، چه چیزی در حال حاضر ترس است؟ خوب، شکست. آیا این چنین است؟ در هر وضعیت دو طرف وجود دارد و در شکست نیز وجود دارد. لازم است که در شکست مثبت پیدا کنیم. باور کنید، اگر می خواهید در مورد آن فکر کنید دشوار نیست.
اگر مثبت نباشد - نترسید! ترس به طوری که شما دست ها را تکان دهید و زانوی خود را تکان دهید، به طوری که عرق لباس های مرطوب بود، به طوری که دندان ها ضربه زدند. وقتی ترس از صحنه به حد می رسد، فکر می کنم: چه چیزی از شما می ترسید؟ مردم در سالن؟ اما خنده دار است! اینها مردم هستند، نه حیوانات وحشی، نه شیرها، نه panthers، و نه حتی گربه ها. آنها نیش نمی زنند و خراش ندارند به من اعتقاد داشته باشید که هیچ کس شما را نمی خورد - و شما چیزی برای ترس ندارید.
با از بین بردن ترس، می توانید شروع به یادگیری کنید. بله، البته، به نظر می رسد که ما این را در یک سن ملایم یاد می گیریم، به سختی از پوشک انتخاب می کنیم. اما نه! سپس ما یاد می گیریم فقط کلمات را تلفظ می کنیم. برای صحبت کردن، به ویژه در مقابل مخاطب، یک کار دیگر.
ادامه دارد…
نویسنده - صوفیه وانان
منبع - springzhizni.ru.