Мяне прама дзівіць як шмат цяпер усялякіх курсаў на тэму "Як утрымаць мужчыну", "Як вярнуць мужа", "Як спакусіць яго раз і назаўсёды" і іншае для прыцягнення і ўтрымання мужчынскай увагі.
Але ж колькі ўжо было такіх гісторый, што нібыта і разумніца і прыгажуня і рыхтуе класна і на ўсе эксперыменты гатовая, а мужчына ўсё адно сышоў і знайшоў іншую.
Я таксама раней руйнавалася і думала як жа так ?! І чаго яму не хапала? Пакуль мяне не з'явілася думка.
Мужчыны выдатна могуць рыхтаваць, сціраць і прыбіраць самі. Проста пакуль гэта робіць жанчына ім не трэба гэтым займацца. Нават калі вы ўпэўнены, што ваш муж паняцця не мае як уключаецца пліта, вы моцна памыляецеся. Ён вельмі хутка ў гэтым разбярэцца калі раптам спатрэбіцца! Таму калі жанчына думае, што ён без яе і дня не пражыве яна вельмі моцна памыляецца. Але яшчэ мацней яна памыляецца, калі пачынае яго гэтым папракаць. Што без яе ён нічога не зможа. Вось ад такіх мужчыны бягуць адразу і назаўжды.
Была ў мяне знаёмая, ад якой сышоў муж. Яна таксама думала, што ён ні на што не здольны. А ён як пайшоў адразу і працу лепш знайшоў і рыхтаваць навучыўся, і зарабляць больш стаў. Наогул выйграў па ўсіх паказчыках. І я нават яго ня асуджаю. Самі падумайце, ці прыемна вам было жыць з мужчынам, які б кожны дзень вам казаў: "Так ты без мяне ніхто!". Адразу ж хочацца ўстаць, сысці і паказаць, што яшчэ як "КТО"!
А вось жанчыну якая здольная натхняюць мужчын ніколі не пакіне. Ён будзе ўсё рабіць насуперак усяму для яе. Таму, калі вы не хочаце, каб ваш мужчына пайшоў, навучыцеся ня папракаць яго ў тым чаго ён не можа, а натхняць яго ТАК, каб ён усё змог! І паверце, ён усё зможа і зробіць для і дзеля вас!
Вось некалькі лайфхакі:
- Вымаўленых ціха і ласкава просьба ўспрымаецца куды лепш, чым папрокі і патрабаванні.
- Наўрад ці ў дарослым дзядзьку вы зможаце нешта памяняць. Прасцей знайсці іншага мужчыну.
- Чаму то сутыкаюся ўсё часцей з тым, што жанчына чакае заўсёды дзеянняў ад мужчыны, а сама нічога не робіць. Запэўніваю вас мужчыны таксама вельмі любяць увагу!
- Паважайце яго самаацэнку. Калі ён не мае рацыю лепш скажыце яму пра гэта асабіста, калі вы будзеце сам-насам.
- Калі вы ўспрымаеце яго як нешта ніжэй за плінтус, то навошта вы ўвогуле зь ім побач? Нават пра каханне тут сэнсу няма казаць. Яе даўно хутчэй за ўсё няма. А няма любові? Наўрад ці вы яго на што-то зможаце натхніць.
- Калі для вас прасаванне яго кашулі гэта непрыемная абавязак, а не акт клопаты, то лепш ўвогуле яе не гладзьце.
Такія каштоўныя ў наш час пачуцці як каханне і клопат наогул робяць цуды. Калі вы пачнеце пра яго клапаціцца, ён у адказ пачне рабіць тое ж самае і ў вас дваіх зноў вернецца гэты конфетно-букетный перыяд, які магчыма даўно ўжо прайшоў. А я асабіста лічу, што ён не павінен праходзіць, а любоў і клопат павінна прысутнічаць заўсёды. І тут 50% адказнасці ляжыць менавіта на жанчыне! Ну а астатнія 50 падхопіць ўжо ваш мужчына.
Вось уявіце, ён даўно не дарыў кветкі. І вось вы з крыўдай падчас чарговай сваркі крычыце: "Так ты мне кветак сто гадоў не дарыў". Ён і ня падорыць. На злосць. А калі праходзячы міма кветкавага млява ўздыхне: "Якія прыгожыя ружы, мае любімыя ..." Вельмі хутка запаветны букецік будзе ў вас на стале. Магчыма гэта вельмі банальны прыклад, але так яно ўсё і працуе. Прынамсі мяне такая тактыка ніколі не падводзіла!
крыніца