Werk word in die tydskrif van argeologiese metode en teorie gepubliseer. Homo sapiens het die vermoë om te sorg vir ander mense wat nie aan hul familie, vriende of bure behoort nie. Die meeste van die ander diere van hierdie kwaliteit spog nie en is geneig om hulself te verdedig van verteenwoordigers van ander groepe nie.
Daarom kan een van die mees verdraagsame wesens een van die mees verdraagsame wesens genoem word - ten minste in verhouding tot homself. Ons natuurlike verdraagsaamheid en vriendelikheid help om beide individueel en wêreldwyd met mekaar te werk. Die teenwoordigheid van hierdie kwaliteit word byvoorbeeld duidelik opgespoor wanneer internasionale rampe in die geval van natuurrampe voorsien word.
Wetenskaplikes van die York en Liverpool Universiteite (Verenigde Koninkryk) het uiteengesit om uit te vind wat die ontwikkeling van natuurlike menslike verdraagsaamheid kan beïnvloed. Hiervoor beskou die navorsers die tydperk tussen 300 en 30 duisend jaar gelede, wat ook die tydperk van die "moderne menslike oorgang" genoem word. Dit is in hierdie tyd dat die vorming van Homo sapiens in beide anatomiese en gedragsaspekte waargeneem word.
In hul werk het kundiges rekenaarimulasie gebruik en die interaksie van duisende mense en groepe onder mekaar gereproduseer. Gevolglik het hulle tot die gevolgtrekking gekom dat meer intense en produktiewe kommunikasie tussen ons voorvaders in daardie tye begin het toe hulle die Afrika-vasteland begin verlaat het en met 'n meer ernstige klimaat in die gebiede begin vestig het.
Een van die belangrikste faktore wat bydra tot sulke vriendelike interaksie is volgens wetenskaplikes toegang tot hulpbronne. Agressie help om sy grondgebied te beskerm en vreemdelinge uit te dryf, maar wanneer hulpbronne daaraan eindig, is die groep om te sterf. Daarom het antieke voorvaders waarskynlik die vermoë ontwikkel om meer te verdra, verwys na die gebruik van hulpbronne binne hierdie gebiede: dit kan beide partye bevoordeel.
Soortgelyke gedrag, byvoorbeeld, demonstreer Bonobo. Verskillende groepe van hierdie sjimpansees deel vrywillig kos nie net met lede van hul kleinvee nie, maar ook met ander groepe wat op die "grens" gebiede woon. By die verslegtende natuurlike toestande kan so 'n strategie beslissend wees.
Bron: Naakte Wetenskap