Die kreatiwiteit van die Skotse sangeres Ela Stewart was in die vroeë 1970's goed kennis geneem van Folk Tusovka. Hy het egter die huidige massa-gewildheid behaal nadat hy met Alan Parsons begin het.
In 1973 was parsons reeds 'n groot prestige op die gebied van opname. Nog steeds! Hy het deelgeneem aan die werk op die epochale skyf Pink Floyd "die donker kant van die maan". Daarbenewens het 'n deeglike produsent die liedjies van Stuart genader, hul klankpalet met verskillende gereedskap uitgebrei. In wese was dit nie meer Puritan-mense nie, maar 'n sagte rots met ryk reëlings en lang solo.
Om egter al die meriete aan Parsonus onbillik toe te ken - eerder het hy die rol van 'n diamantkus gespeel. Ela Stewart se liedjies is immers toegewys deur diversiteit en helder gesofistikeerde melodieë wie se potensiële parsons en probeer om soveel as moontlik te openbaar.
Wat die sinvolle deel betref, het met hierdie Stewart en sonder parsons 'n volledige bestelling gehad. Eerstens het hy doelbewus probeer om te vermy in sy tekste van banale onderwerpe en poëtiese omwentelinge. Tweedens wou Stewart baie baie van sy liedjies lyk soos klankflieks ("Ek wil jou 'n fliek wys wanneer ek 'n liedjie speel ...") Met 'n reeks helder beelde en 'n interessante storie. En dit was die verhaal in elke sin van die woord - die sanger het dikwels die erwe direk van historiese boeke geneem.
Byvoorbeeld, hy het die liedjie "pad na Moskou" ("pad na Moskou"), toegewy aan die inval van Nazi-troepe in die USSR. Deur die heldhaftigheid van ons weermag te gee, kon Stewart nie aan die einde weerstaan om te skryf oor hoe nadat die oorlog van gevangenskap bevry het nie, het Sowjet-soldate dadelik na Siberiese kampe gestuur. Is dit egter die moeite werd om die Skotte te blameer, as hy 'n liedjie skryf, was hy gebaseer op die geskrifte van so 'n "prominente historikus" as Solzhenitsyn?
Op een of ander manier was dit gedurende die tydperk van samewerking met Parsons (1975-78). Al Stewart het sy beste albums en treffers aangeteken. In die bekendste en kommersieel suksesvolle enkel van 1976 met die geheimsinnige naam "Jaar van die RTT" ("Jaar van RTT"). In die geskiedenis van die lied is daar 'n tweede skrywer - pianis Stewart, Peter Wood. Die deelname is moeilik om te oorskat, want dit was hout wat hy die mees kloue klavierpartytjie saamgestel het op grond waarvan die liedjie geskryf is. Dit het op baie maniere onophoudelik gebeur ...
Een keer, aan die einde van die Amerikaanse toer van 1975, het Stewart die geluide van sy groep bygewoon en hout gehoor wat 'n pragtige melodie speel - skoon vir opwarming. Ek het van die melodie gehou, en sy het besluit om in 'n volwaardige liedjie te ontwikkel. In twee maande was die fonogram reeds feitlik gereed, maar daar was nog geen teks nie.
Eers het Stewart probeer om die ou skets van 1966 genaamd "Foot of the Stage" te gebruik en met die woorde:
Jou trane het die reën aan die voet van die toneel gewoed ...Gedigte was 'n reaksie op die tragiese bestemming van die Engelse komediant Tony Hancock. Aan die einde van sy loopbaan het Hancock 'n verskriklike depressie bekommerd en het selfs probeer om daaroor voor die publiek te praat. Al sy selfmoord escapades in gewoonte was egter 'n harde lag. Terwyl in 1968 die komediant nie die tellings met die lewe gehad het nie ...
Al Stewart: - Hy het op die verhoog gegaan en gesê: "Ek wil nie hier wees nie. Ek is net kwaad vir my lewe. Ek is 'n volledige verloorder, en hoekom moet ek dit net hier nie klaarmaak nie. " En almal het gelag, sien net die karakter wat hy gespeel het. En ek het na hom gekyk en gedink: "My God, hy bedoel wat hy sê."Die rekordmaatskappy het egter gesê dat niemand van Tony Hancock in Amerika weet nie, en in die algemeen is die onderwerp te donker vir 'n kommersiële enkel. Werk op die teks voortgesit ...
Die lied het sy nuwe naam ontvang toe Stewart oor die boek oor astrologie gekom het, waar hy uitgevind het dat volgens die Viëtnamese horoskoop die huidige 1975 die jaar van die kat is (in die Chinese horoscoop in plaas van 'n kat verskyn haas). Die naam het plaasgevind, maar 'n nuwe teks met die woorde:
Ek het 'n rooi tabby gehad, en nou het ek 'n rooikop ...... is deur die skrywer self verwerp ("Jy kan nie oor katte skryf nie, dit is snaaks").
Die laaste bron van inspirasie was die klassieke film "Casablanca", gepubliseer in 1942 - in die middel van die Tweede Wêreldoorlog. Die film het in Marokko ontwikkel, waar die eienaar van die plaaslike nagklub Rick Blake (uitgevoer deur Humphrey Bogart) gehelp het om mense wat van Europa van die Nazi-regime gevlug het, te dek. Nie per toeval en Bogart nie, en Peter Lorrre, wat in die film van die misdadiger gespeel het, word aan die begin van die liedjie genoem.
Vertaling Skrywer - Alexandra:
In die oggend, asof van die film met Hamphri Bogart, in die dorp, waar die tyd dat hulle omgedraai het, word jy deur die skare afgedank, soos Peter Lorre, 'n plotmisdaad ...As u egter nie hierdie vermelding en plek van aksie oorweeg nie, is die verdere plot van die "jaar van die kat" heeltemal nie verwant aan "casablanca" nie. Die held van die liedjie is 'n toeris wat na die Noord-Afrikaanse land gekom het. In hierdie eksotiese omgewing sien hy 'n geheimsinnige meisie wat die held agter hom boeiend is. Soos Stuart gepraat het, moet die meisie "haarself van Kalifornië wees, want sy dwaal en vertel van die jare van katte en dies meer."
... Môre kom, en jy is nog steeds by haar. Die bus met toeriste het weg, en jy het geen alternatief nie, jy het 'n kaartjie verloor, so ek moet bly. Maar die trom melodieë van die nag bly in die ritme van die opgedateerde dag. U weet dat u een keer gedwing sal word om haar te verlaat, maar vir nou sal u in 'n kat bly.Persoonlik het ek persoonlik 'n storie oor 'n persoon wat gewaag het om te swig vir gevoelens en met sy kop het in 'n romantiese avontuur gedompel, lyk dit minder interessant as die verhaal van die komiese selfmoord. Maar die lied self het dit nie bederf nie.
Daarbenewens het Parsons, soos gewoonlik, die rangskikking verryk met 'n verskeidenheid gereedskap, insluitende die tou. Toe het dit vir hom gelyk of dit in die lied baie kitare was, en daar is besluit om in plaas van 'n oortollige kitaar solo-saxofoon by te voeg. Stuart het nie regtig van hierdie idee gehou nie - hy het hom nog steeds 'n folk rock-sanger beskou, en dan is 'n paar "jazz" verkry. Maar dan het hy sy gedagtes verander.
Werk aan die liedjie het so lank gegaan dat die kat reeds teen die tyd van die vrylating van die enkele jaar reeds geëindig het. Nietemin was Parsons, en Stewart in sukses.
AL Stewart:
"Toe ek die" jaar van die kat "voltooi het, het ek gedink:" As dit nie 'n treffer is nie, kan ek nie 'n treffer skryf nie. "Hoop was geregverdig. Die single met die verkorte weergawe van die liedjie (die oorspronklike duur 6 minute. 37 sekondes) het die 8de plek in die Verenigde State en die 31ste in Brittanje bereik.
"Jaar van die kat" - die liedjie is beslis goed, maar persoonlik hou ek van die ander treffer Stewart - "Op die grens" (terloops, die skrywer self stem ook saam met hierdie mening). Hy het in 1977 uitgekom en 42 plekke van Amerikaanse kaarte bereik. Volgens Stuart is die naam van die liedjie "op die grens" - verwysing na die somber frase van die eerste minister van Groot-Brittanje Edward Hita dat selfs die burgerbevolking op die voorste lyn sal wees. "
Nie per toeval in die lied Stewart soveel verwysing na spesifieke politieke gebeure nie. Hier en die wenk van die bakkie-separatiste wat gereeld in Spanje met die aanvalle tevrede was ("vissersbote gaan deur nagwater, wat in die geheim 'n wapen deur die Spaanse grens dra ..."). En stuur na die partydige oorlog in Rhodesië, wat in 1980 sal eindig deur die skepping van 'n onafhanklike Republiek van Zimbabwe.
Vertaling - Dmitri Popov:
Verf het op my muurkaarte gery. Winde van Afrika Foreshadow verander. Torches flare in die nag, 'n hand, 'n ontstekende dorpie, gee 'n sein aan diegene wat op die grens wag ... Al Stewart: - Ja, daar is dinge in die liedjie wat blyk te wees. Byvoorbeeld, 'n lyn "hand, ignoreer dorpe" ... hulle het regtig aan die brand gesteek vir plase wat aan wit mense behoort, en hulle van die land na Mugaba (Zimbabwiese premier - S.K.) die plaas aan sy ondersteuners moes oordra.Aangesien Spanje in die liedjie genoem is, wou Alan Parsonsus onverwags 'n klein Spaanse kitaar by die reëling voeg. Toe die produsent gevra het of iemand van die in die ateljee op die Spaanse kitaar gespeel het, het Silence regeer. Terwyl Petrus White (wat eintlik 'n pianis was), het nie onseker gesê nie: "Wel, ek kan probeer ..." - en het die partytjie "onder Flamenco" letterlik vir twee dubbelspel gespeel. Parsons het nie kalmeer en by die fonogram bygevoeg nie, ook die geluid van Kastannet.
Al Stewart het soveel wonderlike liedjies geskryf dat dit verkeerd sou wees om sy storie net twee kaart treffers te beperk. Vir 'n meer volledige prentjie wil ek u aandag vestig op ten minste verskeie ander komposisies.
"Carol" (1975). Geïnspireer deur die rooiharige fan, wat Stewart in New York ontmoet het. Die sangeres het self nie saam met haar geslaap nie, maar hy was seker dat sy dit dikwels met ander bekende persoonlikhede gedoen het.
"Die donker en die rollende see" (1975). Volgens Stuart is dit 'n liedjie oor "verhoudings verander in 'n metafoor."
Broadway Hotel (1976)
AL Stewart: - Dit is 'n liedjie oor mense wat in hotelkamers woon. Dit is 'n liedjie oor 'n poging om mense wat in sulke toestande leef, te verstaan - mense wat ryk is en die huis kan bekostig, maar verkies om in 'n hotelkamer te woon. Dit is hoe om sonder die verlede te lewe, om niks tasbaar te hê nie, wat jy kan bind."Flying Sorcery" (1976). Die liedjie oor Amy Johnson is die eerste Engelse vrouvlieger wat alleen na Australië gevlieg het. Sy het aan die begin van die Tweede Wêreldoorlog gesterf toe sy voorrade vir die Britse weermag vervoer het.
"Midas Shadow" (1976) Al Stewart: - Sy is oor 'n sakeman wat geldreëls verdien, intuïtief, net soos jy asemhaal. So 'n persoon moet 'n skaduwee van Midas hê.Midas - Frigian King, bekend vir rykdom. Miskien onthou baie die mite oor die magiese vermoë van die middel om alles in goud te verander wat hy aangeraak het.
"Een stadium voor" (1976). Geheimsinnige liedjie. Volgens Stuart is sy oor reïnkarnasie.
"Paleis van Versailles" (1978). Musiek is gebaseer op die samestelling van die Engelse komponis van die XVI-eeu William Berda. Die teks word in 1968 parallelle tussen die Groot-Franse Revolusie en Studente Regte in Frankryk gehou.
"Amper Lucy" (1978). Oor die sanger (of stripter) en haar vrugtelose soeke na sukses.
"Merlin se tyd" (1980). Stewart het gesê dat hy glad nie oor Tom Merlin was nie, wat die towenaar en mentor van koning Arthur was, maar oor die Skotse vegter digter, wat in die liedjie Robin Williamson "vyf ontkennings op Merlin se graf genoem word.
Skrywer - Sergey Kuriy
Bron - Springzhizni.ru.